به گزارش خبرنگار ایمنا، پنجاه و هشتمین بی‌ینال ونیز که از بیست و یکم اردیبهشت کار خود را آغاز کرده، در میدان سن مارکو این شهر در حال برگزاری است و توجه به مقوله زمان در طول زندگی، رویکرد اصلی این جشنواره است.
آثار حاضر در این جشنواره که از تابلوی نقاشی تا هنرهای اجرایی(پرفورمنس آرت) را شامل می‌شود و محتوایشان عمدتا بیانگر زمان هستند؛ آثاری که در بیان خود باید زمان گذشته، حال و آینده را دارا باشند.
" این آینده است" یکی از آثار این جشنواره است که در بخش "زمان نمایش" این جشنواره به اجرا درآمده است و ترکیبی از ویدئودیجتال اثر هنرمند آلمانی "هیتو استیلر" است. در این اثر تابلوهایی به صورت دیجیتال و با تصاویری از گل ها و گیاهان وجود دارد و برای عبور بازدید کننده در بین این تابلوهای دیجیتال، با میله هایی راهروهایی ایجاد کرده اند.
"ورود به آینده یک خطر بزرگ برای سلامتی است" پیام این اثر مولتی دیجیتال است که به طنز و کنایه به تولیدات بیش از حد گازهای شیمیایی در شهر هایی مانند لندن اشاره دارد و در پایان این راهرو ها، سرانجام تابلو ها شکل هایی به خود می‌گیرند که بیانگر این است که در آینده گیاهان تبدیل به یک خطر بزرگ خواهند شد.
"جولی مهرتو" هنرمندی از آدیساآبابا نیز یکی دیگر از هنرمندان حاضر در بینال ونیز است.آثار او غالبا ضربات ناهماهنگ قلم مو به صورت لایه لایه بر روی بوم های سایز بزرگ است. رالف روگوف،کرییتور این دوره از بینال ونیز درمورد اثر این هنرمند که با عنوان"کارهای گونان" در این جشنواره حاضر است گفت: " این هرج و مرج، استراتژیک است. قرار گرفتن این اثر در میان تابلوهای دیگر بیانگر آن است که در میان آثار منظم گاهی یک اثر نامنظم و با اختلاف دیده می‌شود اما از آن عبور می‌کنید و به آثار دیگر می‌رسید؛ مثل وقت هایی که اتفاق بدی رخ می‌دهد و ما حس ناخوشایندی پیدا می کنیم،اما زمان گذراست و احساسات رد می شوند."
در این جشنواره ایران نیز حضور دارد و سایت آرت نیوز دیدن غرفه ایران را توصیه کرده است و آن را اینگونه معرفی می کند:
میزهای بزرگ در طول اتاق قرار گرفته و روی آنها را گل، میوه، شمعدان و اسباب‌بازی می پوشاند، در حالی که یک لوستر غول‌پیکر بالای آنها قرار دارد. این چیدمان به وسیله کاغذهای خاکستری پاپیه ماشه توسط طراح مجرب ایرانی رضا لواسانی شکل گرفته است و تعمقی بر روی چرخه زندگی است.
کمی آن سوتر صندلی خالی پیرمردی دیده می‌شود که نشان دهنده غیبت و مرگ است. این اثر که در پنج جعبه به ونیز حمل شده، اثر برجسته غرفه ملی ایران است. سمیرا علیخان‌زاده هنرمند دیگری است که از عکس‌های آماده استفاده کرده تا به همراه لباس‌ها و کفش‌های ساده، تصویری شفاف از زنان جوان ایرانی در گذشته را نمایش دهد.
نظر شما