به گزارش خبرنگار ایمنا از گلپایگان، فرش بهار همیشه زیبا بوده و زینت بخش کوهساران. اما جلوه بهاران که آکنده از سرسبزی چمن، آبی آسمان، ابرهای تکه‌تکه و ترنم باران است با گل‌ها رنگ و نمایی دیگر می‌گیرد. جولان گل‌ها در گلستان بهاری شهرهای استان اصفهان نمایی خاص دارد و در این میان «ریواس» زینت‌افزای طبیعت گلپایگان و خوانسار می‌شود.
ریواس بهارینه‌ای است که دست بخشاینده خلقت به طبیعت این منطقه پیشکش می‌کند تا رنگ و بوی فروردین و اردیبهشت و خرداد در آن ماندگارتر شود؛ بهارینه‌ای که خواص بی‌بدیل آن تنها مختص حظ بصر نیست و اگر درست دریابیم هر عضو بدن از آن کامی دیگر می‌گیرد.
در خوردن ریواس زیاده‌روی نکنید!
بهروز کامیاب، متخصص طبی سنتی در این باره می‌گوید: ریواس یکی از گیاهان بومی و دارای قدمت کاشت ایرانی است که ظاهر آن شبیه به کرفس، اما صورتی‌رنگ و طعم آن ملس است؛ این گیاه که در فصل بهار می‌روید، ساقه‌ای خوراکی دارد و دارای خواص فراوان همچون مسرت‌بخشی و رفع افسردگی است.
وی با بیان این که تصفیه خون و رفع جوش و دمل از خواص مصرف مدام این گیاه است می‌افزاید: این گیاه سرگیجه و وِزوِز گوش را کاهش می‌دهد و اسید معده را متعادل می‌کند، البته طبیعت سردی دارد.
متخصص طب سنتی زیاده‌روی در مصرف این گیاه را عامل آسیب به دستگاه گوارش و کلیه‌ها می‌داند و می‌گوید: مصرف بیش از اندازه این گیاه با جلوگیری از جذب کلسیم و منیزیم، خطر پوکی استخوان را افزایش می‌دهد.
کامیاب درباره میزان مجاز مصرف این داروی گیاهی تصریح می‌کند: افراد بزرگسال مجاز به مصرف ۱۰ گرم و کودکان سه تا چهار گرم از آن هستند. ریواس به علت خاصیت اسیدی برای پاک کردن ظروفی که آثار سوختگی مواد غذایی در آنها بر جای مانده باشد نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
۵۰ هکتار از مراتع گلپایگان رویشگاه ریواس
مهدی رمدان، سرپرست اداره منایع طبیعی و آبخیزداری گلپایگان می‌گوید: ریواس گیاهی از تیره هفت‌بندان و بومی آسیا و در منطقه سیبری یا هیمالیا می‌روید، نام اصلی آن ریواچ است، اما در ادبیات به آن ریواس می‌گویند.
وی می‌افزاید: ریواس در فصل بهار در سطح ۵۰ هکتار از اراضی مرتعی در کوه‌های حاج غارا و منطقه هنده و عباس آباد شهرستان می‌روید و نیاز به آبیاری ندارد، زیرا گیاهی است که به صورت دیمی و در مناطق کوهپایه‌ای و سردسیر رشد می‌کند و ریشه‌اش در برابر سرما و یخبندان مقاوم است.
سرپرست اداره منابع طبیعی و آبخیزداری گلپایگان ادامه می‌دهد: این گیاه جزء گونه مهاجم است و از نظر علوفه‌ای برای دام تعریف نشده و به همین دلیل برداشت آن آزاد است که البته برداشت ریشه‌ای آن موجب تخریب خاک و مراتع می‌شود و به این دلیل از اینکار جلوگیری و در صورت مشاهده برخورد می‌شود.
رمدان با بیان اینکه بهترین طریق برداشت این گونه گیاهی را جدانشدن ریشه و برگ از خاک است می‌افزاید: ریواس به صورت طبیعی و دیمی در مناطق کوهپایه و سردسیر رشد می‌کند و نیاز به آبیاری ندارد و بیشتر به صورت خوراکی، دارویی و در حد محدود در صنعت نیز کاربرد دارد.
وی اظهار می‌کند: گونه گیاه ریواس پهن برگ است و حتی پس از برداشت آن در موقع بارندگی از برخورد مستقیم قطرات باران روی خاک و فرسایش پاشمانی مراتع جلوگیری می‌کند، خوراک برگ گیاه ریواس برای دام مضر است، این گیاه بیشتر در مناطق کوهستانی غربی استان و منابع چهارگانه محیط زیست استان که با این گیاه سازگاری دارد در فصل بهار می‌روید، البته فراوانی رویش آن در این فصل بستگی به بارش‌های فراوان زمستان دارد.
وی می‌گوید: این گیاه در شهرستان تنها ارزش خوراکی دارد و برداشت آن به عنوان راهی برای تأمین معاش کارگران فصلی مورد استفاده قرار می‌گیرد و به فرآورده دیگری در شهرستان و حتی استان تبدیل نمی‌شود.
حضور کارگران فصلی در رویشگاه ریواس
علی یزدانی یکی از کارگران فصلی شهرستان گلپایگان در این باره می‌گوید: هر سال در اوایل اردیبهشت‌ماه برای برداشت گیاه ریواس به مناطق کوهستانی که رویشگاه آن است می‌رویم و به برداشت ریواس برای عرضه به بازار فروش اقدام می‌کنیم، البته کارگران فصلی زیادی به رویشگاه ریواس می‌آیند و پس از برداشت حتی برای فروش به شهرستان‌های همجوار نیز می‌روند.
وی می‌افزاید: رویش گیاه ریواس در این مناطق کوهستانی بستگی به شرایط بارش‌های فصل زمستان به ویژه اسفندماه دارد زیرا اگر بارش به حدی نباشد که آب مورد نیاز این گیاه را تأمین کند رشد نمی‌کند.
نظر شما