به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در گذشته به علت نبود سیستم‌های جمع‌آوری ضایعات برخی ساکنان شهر پونه هندوستان با جمع‌آوری ضایعاتی نظیر بطری‌های پلاستیکی، قوطی و مقوا از زباله‌های شهر و فروش آن به واسطه‌ها، درآمد زندگی خود را تأمین می‌کردند اما امروزه این شهر از نظر فرهنگی تغییر کرده و افرادی که به جمع‌آوری ضایعات مشغول هستند همگی جلیقه‌های سبز می‌پوشند و پلاک‌هایی که نامشان بر آن حک شده بر گردن دارند. این افراد گاری‌های جمع‌آوری ضایعات را در سراسر شهر به حرکت درمی‌آورند و پسماندها را از خانه‌ها جمع‌آوری می‌کنند. ساکنان و مقامات رسمی پونه نیز به جمع‌آوری کنندگان ضایعات به عنوان نیروهای خدماتی مفید احترام می‌گذارند و به آن‌ها پاداش می‌دهند. امروزه این افراد به بیش از ۸۰ درصد محله‌های شهر پونه خدمات رسانی می‌کنند.
تشکیل نخستین مرکز مدیریت ضایعات در شهر پونه
در دهه ۱۹۹۰ علاوه بر شهر پونه بسیاری شهرهای دیگر هند نیز با مشکل انبوه ضایعات و زباله دست‌وپنجه نرم می‌کردند. اما دولت هند در سال ۲۰۰۰ قوانین مدیریت پسماند را در شهرهای هند وضع کرد. پس از وضع این قوانین، دولت هند موظف بود زباله‌ها را از در خانه‌های شهروندان جمع‌آوری و سپس مواد قابل بازیافت را از زباله‌ها تفکیک کند. اما مشکل این بود که تنها هفت درصد از خانه‌های شهر پونه تحت پوشش خدمات‌رسانی جمع‌آوری دولت قرار گرفتند. در سال ۲۰۰۵ انجمن جمع‌آوری ضایعات شهر پونه (KKPKP) با همکاری شهرداری این شهر یک برنامه آزمایشی برای جمع‌آوری ضایعات از در منازل آغاز کرد که در نهایت باعث تشکیل نخستین مرکز مدیریت ضایعات (SWaCH) در پونه شد. طبق برنامه این مرکز جمع‌آوری کنندگان ضایعات در گروه‌های دو نفره زباله‌ها را از در منازل جمع‌آوری و ضایعات قابل بازیافت را از دورریختنی‌های غیرقابل بازیافت جدا می‌کردند. شورای شهر نیز موظف به پرداخت حقوق به افرادی شد که در مدیریت پسماند مسئولان شهری را کمک می‌کردند. البته در این میان شهرداری نیز موظف به بررسی وضعیت سلامت، مزایا و تسهیلات افرادی بود که در این حرفه فعالیت داشتند.
گسترش مرکز مدیریت ضایعات در پونه
امروزه بیش از سه هزار و پانصد نفر از ساکنان شهر پونه به عنوان جمع‌آوری کنندگان ضایعات در مرکز SWaCH مشغول کار هستند. این افراد روزانه هزار تن زباله و سالانه بیش از ۷۰ هزار تن ضایعات قابل بازیافت را جمع‌آوری می‌کنند. کارکنان SWaCH به مرور زمان از احترام بیشتری در جامعه برخوردار شدند و سعی کردند بیش‌تر از قبل فعالیت کنند. میانگین درآمد ماهانه این کارکنان اکنون حدود ۱۳ هزار روپیه است. علاوه بر این افرادی که در این زمینه کار می‌کنند به طور هفتگی حدود ۳۰۰ تا ۳۵۰ روپیه از فروش ضایعات قابل بازیافت درآمد کسب می‌کنند.
SWaCH الگویی برای سایر شهرها
به مرور زمان پیامدهای موفقیت مرکز خدمات‌رسانی SWaCH فراتر از شهر پونه رفت. در سال ۲۰۱۶ دولت ملی هند قانونی مبنی بر به‌کارگیری افرادی در شغل جمع آوری و تفکیک زباله در تمام شهرهای هند وضع کرد. این افراد در سایر شهرهای هند نیز پلاک‌هایی که نامشان بر آن حک شده بر گردن دارند و همگی در فرآیند تصمیم‌گیری چگونگی جمع‌آوری ضایعات شهر شرکت می‌کنند. برای مثال شهر بنگلو در هند برنامه‌ای اصلاح شده از SWaCH را پیاده کرده است که طبق آن جمع‌آوری کنندگان ضایعات موظف به جمع‌آوری ضایعات خشک هستند. پونه نیز برنامه SWaCH را گسترش داده است و جمع‌آوری ضایعات قابل استفاده را به صورت الکترونیکی انجام می‌دهد.
نظر شما