محمدعلی بوجاریان استاد دانشگاه فرهنگ و هنر تهران در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا گفت: شاید بتوان موسیقی یک کشور را در نغمه‌های بومی و محلی آن سرزمین دید، البته به این معنا نیست که یک ملت تنها نغمه‌های محلی دارند و هیچگاه از آن دور نمی‌شوند بلکه موسیقی محلی یک سرزمین زبان و روحیه یک ملت است ولی امروز با پیشرفت صنعت و ماشینیزم بسیاری از عقاید قدیمی و برخی ترانه‌های محلی به باد فراموشی سپرده شده‌اند.
بوجاریان در ادامه گفت: پایه‌های اصلی و ستون حقیقی تمام مکاتب ملی در جهان بر مبنای موسیقی محلی آنان استوار است. چگونگی گوش دادن به موسیقی و تجزیه و تحلیل و حتی تفکیک کردن فاصله‌های صوتی آن کاملاً به آشنایی افراد با فرهنگ و زبان بومی محل تحریر موسیقی بستگی دارد.
وی با بیان اینکه در سراسر جهان، مردمان هر نژادی موسیقی محلی خاص خود را دارند حتی دور افتاده‌ترین اقوام هم از این هنر سود برده و ترانه‌های محلی و عامیانه درونشان را سینه به سینه ثبت کرده‌اند، گفت: موسیقی بیانگر و توصیف کننده روحیات و احساسات و ذوق هر قوم و مردمان آن سرزمین است. آب و هوای آن منطقه و موقعیت جغرافیایی و شرایط اجتماعی و آداب و رسوم گاهی مواقع در موسیقی بومی بازتاب دارد. هر گروه و جمعیتی طبق نیاز و اهدافشان به ایجاد زبان و حروف ویژه ایی مبادرت می‌ورزند که با توجه به مفهوم آن زبان، اندیشه‌ها و اعتقادشان را منتقل می‌کنند.
بوجاریان افزود: موسیقی زاده مردم و نماینده خواسته‌ها، آرزوها و پدیده‌های گوناگون آنها است و عواملی مثل اوضاع جغرافیایی، آب و هوایی، طرز آداب و رسوم و اعتقادات و اندیشه‌ها، دین و مذهب و نیازمندی‌های زندگی مادی و مشکلات اجتماعی و افسانه‌ها در آن نقش دارند.
این کارشناس تصریح کرد: در ایران مناطق بسیار متنوعی وجود دارد که هر کدام به لهجه و زبان‌های گوناگون صحبت می‌کنند و هر قومی طبق سنن و آداب خود، موسیقی محلی و ترانه‌های بومی با لهجه و زبان خاص خود دارند که همه جزو موسیقی فولکلوریک سرزمین محسوب می‌شوند. ترانه و آواز مهمترین قسمت و گونه یک موسیقی است که بیانگر فرهنگ و خلق و خو خاص و ویژه هر قوم و ملیتی است و با اینکه از نظر بین المللی در سطح پایین‌تری از موسیقی سازی و موسیقی جهانی قرار دارد ولی نشان از قدرت و بالا بودن یک فرهنگ است.
بوجاریان نغمه‌هایی که متعلق به یک سرزمین است را برخواسته از خواسته‌های روحی و آرمان‌های پرشور مردم دانست و اظهار کرد: این نغمه‌ها گاهی به صورت گروهی زمزمه می‌شود و در شرایطی دیگر سراینده که یک نفر بوده با صدایی زیبا آن را خوانده و گروهی تکرار می‌کنند. تمام این ترانه‌ها که زاده زندگی عملی و تفکرات یک ملت بوده از جهان بینی ساده و بی آلایشی سرچشمه می‌گیرد، صمیمی، ساده و زنده و واقعگرا است. در واقع موسیقی محلی، تاریخ نسل‌های گذشته قومی را با ساز و آواز بازگو و به نسل‌های آینده منتقل می‌کند.
نظر شما