زنده رودی که خشک نشد

به گزارش خبرنگار ایمنا، فصلنامه زنده رود در  پاییز ۷۱ در زمینه های شعر، داستان و مقاله  شروع به فعالیت کرد و اکنون در هیئت سردبیری خود چند تن از نویسندگان و شعرای مطرح فارسی مشغول فعالیت هستند. تا کنون حدود ۸۰ شماره از این فصلنامه منتشر شده که آخرین شماره آن در اسفند ۹۶ بوده و شماره جدید با بخش ویژه ادبیات مربوط به دهه ۳۰ در حال جمع آوری است.حسام الدین نبوی نژاد، مدیر مسئول فصلنامه زنده رود است. او وکیل پایه یک دادگستری عضو پیشین جنگ اصفهان ، در سال ۷۲ مجموعه شعر خود را با عنوان" شب زنده رود من" چاپ کرده است.

 خبرنگار ایمنا در خصوص آشنایی بیشتر  با فعالیت های این فصلنامه گفت و گویی با حسام الدین نبوی نژاد کرده است که در ادامه می خوانید: 

از شروع فعالیت فصلنامه توضیح دهید.

چند سال پس از اتمام جلسات جنگ اصفهان تصمیم گرفتم تا فصلنامه ای با محوریت شاهنامه پژوهی تنظیم کنم. در آن زمان آرام آرام پژوهش ها درباره شاهنامه گسترش پیدا کرد. تنها بخاطر مسئله شخصی و هویتی به سراغ شاهنامه رفتم اندیشه من این بود که با مطالعه و  فعالیت تخصصی پیرامون شاهنامه این مسئله هویتی تا حدودی حل خواهد شد، اما بر اساس گفتگویی با دوستانم که در جنگ اصفهان فعالیت داشتند، فهمیدم چنین فصلنامه ای در هر سال نمی تواند چهار شماره مقاله مربوط به شاهنامه و شاهنامه پژوهی را منتشر کند. پس از ۱۰ سال فعالیت های جنگ اصفهان به پایان رسیده بود تعداد چشمگیری از اعضای آن جنگ از جمله پایه گذاران آن مانند حقوقی، دوست خواه،  گلشیری  و...  گرد هم جمع آمدند تا این بار با زنده رود ادامه همان فعالیت ها داده شود.

خط مشی جنگ اصفهان  که آن را در عرصه فرهنگ و هنر فارسی مطرح و پایدار کرد، چه بود و آیا فصلنامه زنده رود همان را ادامه داد؟

در دهه ۳۰ دو جریان در ادبیات شکل گرفت که یک جریان اساسی و عمده ادبیات متعهد بود. در این جریان پیش از آنکه به ماهیت ادبیات اهمیت داده شود، به آنچه که می خواهد بگوید اهمیت داده می شد. عصر همان هنر برای جامعه و در کنار آن جریان دیگری نیز شکل گرفت در این جریان ادبیات و هنر به خودی خود دارای ارزش و اهمیت بود. به بیان آن به بهترین نوع توجه می شد و به جرات می توان گفت جنگ در این خصوص فعالیت درخشانی داشت. فصلنامه زنده رود هم تاکنون پیرو همان خط مشی بوده و تا به امروز هم موفق عمل کرده است.

چند درصد از هیئت دبیران را نویسندگان و یا شاعران جوان تشکیل دادند؟

در فصلنامه زنده رود شورای دبیران هشت نفر هستند و هر مطلب که برای ما ارسال شود در آن شورا خوانده و بررسی می شود که آیا این اثر قابلیت چاپ دارد یا خیر؟ سن این شورا از ۵۰ سال به بالاست، اما  آثار نویسندگان جوان بسیاری در فصلنامه اصفهان به چاپ میرسد که تعداد بسیاری از این نویسندگان تا قبل از آن مطلبی در جایی منتشر نکرده بودند، بر این اساس منعی برای ورود افراد تازه کار نداریم.

به عنوان کسی که  در هر دهه به نقد و بررسی آثار پرداخته است، چه تفاوتی میان نویسندگان و شعرای دهه های اخیر و پیشین بوده است؟

در دهه ۵۰ بسیاری از شعرها عملاً شعار شده بود. هر شعر هر چقدر شعار بیشتری می داد از مقبولیت بیشتری هم برخوردار بود به همین دلیل به ساختار شعر لطمه وارد می شد؛ چیزی که ما در چند دهه اخیر شاهد آن نیستیم. ارتباط بیشتر ادبیات غرب همچنین تحقیق و بررسی آثار، تاثیر بسزایی بر ادبیات داستانی گذاشت به طوری که داستان نویسان جوان آثار قابل قبولی خلق کردند، می توان به آینده ادبیات داستانی در ایران امیدوار بود. به طور کلی مسیر داستان  کوبنده تر از شعر است.

علت آنکه در دهه های اخیر شاخص های ادبی چون حافظ سعدی و حتی شاملو و اخوان وجود ندارد را چگونه ارزیابی می کنید؟

هنر و ادب مثل صنعت نیست که در آن پیشرفت حاصل شود. شاید چند دهه افول وجود داشته باشد و در دهه های بعدی شخصیت های جدید ظهور کنند؛ عوامل مختلفی باید دست به دست هم دهند تا یک دوره طلایی شود. هر طور که در دهه چهل آشنایی با مکاتب ادبی کشور های دیگر این غلیان را به وجود آورد.

به گزارش ایمنا،‌ علاقه مندان به نشر آثارشان در فصلنامه زنده رود می توانند آثار خود را به شماره پستی ۴۶۸-۸۱۶۴۵  و یا به ادرس ایمیل faslnamehzendehrood@yahoo.com  ارسال کنند.