به گزارش ایمنا، ۱۴ تن هستند بر دستان مردم منتظر؛ مردمی که انتظارشان پس ۳۰ سال به سر آمده است؛ سال‌ها پیش از جانشان گذشتند و اکنون آمده‌اند تا چشمان منتظران را به نور خود منور کنند؛ شهدای دفاع مقدس، ملت ۷۲ تنی به کشور بازگشته‌اند و ۱۴ تن‌شان به اصفهان شهری که شهدایش آن را نیمی از جهان معرفی می‌کند تعلق دارند.
این که ۱۴ نفری به وطن آمده‌اند و در روزهای نزدیک به عاشورا یاد سیدالشهدا را زنده می‌کنند، می‌تواند نشانه‌ای باشد برای یادآوری شهد شهادت که برای اسلام نوشیده می‌شود؛ همانگونه که قرن‌ها پیش سیدالشهدا شهد شهادت را برای زنده نگه داشتن اسلام نوشید؛ همه ۱۴ تن برای اسلام زندگی کردند و برای اسلام کشته شدند؛ اینان هم از جان خود گذشتند و اسلام را مهم‌تر از خود و زندگی‌شان دانستند؛ هرچند می‌دانستند زندگی کردن یعنی شهادت...
حالا پس از سال‌ها آمده‌اند بگویند گرچه قرن‌ها پیش آسمان به رنگ سرخ لاله‌ها درآمد، اما هیچ‌گاه زمین خالی از محبت سیدالشهدا نبوده و نمی‌شود؛ هنوز هم هستند مردان راه خدا که رفتند و سال‌ها نشانه‌ای از خود بر جای نگذاشتند و نخواستند تا نشانی از آنها بر جای بماند.
آنها گمنامی را حتی بر شهرت شهادت ترجیح دادند و شهد را طوری نوشیدند که نشانی از آنها باقی نماند و همیشه بی‌نشان باقی بمانند، همه جان بر کفان عاشق شهادت بودند، اما برخی‌شان طوری دیگر؛ دوست داشتند نامشان هم نماند؛ در واقع نامشان را هم با خود بردند؛ اما اینکه بر خانواده‌هایشان چه گذشت را خدا می‌داند؛ خانوده‌هایی که می‌دانستند شاید دیدار آخرشان با فرزندشان باشد اما جلودار آنها نشدند...
حالا گمنام و نامی با هم آمده‌اند؛ نامدارانشان گمنامان را هم با خود آورده‌اند تا باز هم یادآوری کنند روزی آنها همه آنچه را داشتند فدا کردند؛ حتی نام و نشانشان را. به هر حال منتظرانشان همانگونه که روزی آنها را از آغوش خود باز کردند حالا آنها را به آغوش می‌کشانند...
نظر شما