به گزارش ایمنا،شب گذشته چهارشبه_ ۱۴ شهریورماه_ پروانه های زرین سی و یکمین جشنواره بین المللی فیلم های کودکان و نوجوانان به دست هنرمندان سپرده شد تا در این عرصه دغدغه‌مند تر تلاش کنند و آینده کودکان و نوجوانان را با هنر زیبا سازند. جشنواره یک هفته تلاش کرد تا کودکان را در محیط هایی شاد و مفرح به سینما دعوت کند و اکنون وقت آن رسیده بود که فقط از آنانی که کودک درونشان زنده است و برای کودکان تلاش می کنند، تقدیر شود، در مراسم اختتامیه کوچولوهای بادکنک به دست کمتر به چشم می آمدند...
سالن کوثر شب گذشته پله آخر بود؛ سالنی که پر از کودکان دیروز بود آنهایی که وقتی آهنگ "مادر من" نواخته شد، لبخند زدند و صدایشان را بلندتر کردند که بگویند کودکی است درونشان که نفس می کشد و برای آینده کودکان سرزمین خود تلاش می کند و موسیقی روح را می‌دمد تا شروعی بر یک پایان باشد...
البته حضور بازیگران کودک و نوجوان با آن چهره های پر استرس و جذابشان در این مراسم دور از چشم نبود کودکانی که در اول راه ایستاده اند و برای رسیدن به قله به همراهی نیاز دارند اما با این همه هنوز هم شور و شوق داشتند و با دستانشان آنان که لایق بودند را تشویق می کردند.
مراسم اختتامیه سی و یکمین جشنواره بین المللی فیلم های کودکان و نوجوانان مهمانان ویژه ای داشت؛ کودکان شین آباد و کودکان سرپل ذهاب که آمدند تا آخرین خاطره خود را در این جشنواره رغم بزنند و به دیار خود بازگردند.
فضای مفرح این مراسم حضور کمدین هایی بود که با استندآپ های خود لبخند را به لب های مهمانان نشاندند، یکی از این کمدین ها با انتخاب موضوعی شیرین خاطرات دوران کودکی را زنده کرد و کارتون هایی را به یاد آورد که برای آنان که کودکان دهه های پیشین و جوانان امروز هستند پر از خاطره و لذت بود.
"مهتاب" کوچک با بادکنک سفیدش در سالن حرکت می کند و به خبرنگار ایمنا می گوید "هیچ کدام از فیلم ها را ندیده است، اما جشنواره را دوست دارد چون عروسک های بزرگ را در چهارباغ می آوردند و کلی برنامه که شاد می شدیم" و این دیدگاه مهتاب از جشنواره بود چهارباغ و برنامه هایی که می تواند در روز های خاص دیگر هم برای این کودکان خاطره سازی کند جشنواره ای که پایان خود را رغم می زند اما گویی خاطرات شیرینی را به جای گذاشته است.
لحظه های آخر مراسم که خستگی روی مخاطبان سایه می اندازد "مرضیه برومند" روی صحنه می گوید "برای مسئولان دست نزنید که ماندگار نیستند، اما هنرمندان را تا می توانید تشویق کنید چون جاودان می مانند."
پروانه های شهر اصفهان بال هایشان را بستند تا بتوانند دوباره پیله شوند و جشنواره ای دیگر را آغاز کنند، جشنواره ای که چون امسال پر از امید پر از کودک و پر استعداد باشد استعداد هایی که شاید مانند فیلم لکنت با پروانه های زرین به خانه بروند و یا استعداد هایی که گر چه پروانه ای نداشتند اما اکنون دو بال برای پریدن دارند.
نظر شما