صنعتی که نزدیک به یک قرن پیش، شهر اصفهان را به دلیل راهاندازی کارخانجات نساجی فراوان به یکی از قطبهای این صنعت در منطقه تبدیل کرد. اما امروزه مشکلاتی چون واردات بیرویه، رکود، مالیات بر ارزش افزوده، بالا بودن نرخ سود تسهیلات، جرائم بانکی و ... باعث شدهاند که تار و پود نساجی اصفهان ازهم تنیده شود به طوری که نفس کارخانههای آن به شماره افتاده است.
با این اوصاف نکته قابلتأمل آن است که در بازار داغی که این روزها صنایع مختلف، برای احیا پیداکردهاند صنایع نساجی نیز برای توسعه و نجات از نابودی نیازمند نگرشی نو وراهکارهایی کارآمد هستند.
چرا که این صنعت پیشینهای بسیار قدیمی در اصفهان دارد و یکی از مهمترین صنایع در اشتغالزایی، ایجاد فرصتهای شغلی جدید، صادرات و واردات و... به شمار میآید. بهگونهای که تا همین چند سال گذشته بهترین وضعیت را در میان صنایع کشور دارا بود.
اما بهیکباره با شروع نامهری هایی چون تحریمها، مالیات، کمبود تسهیلات و بیشتر از همه واردات بیرویه روند تدریجی نابودی صنعت نساجی آغاز شد، تا امروز که کارخانههای نساجی این دیار با کمتر از نیمی از ظرفیت خود کار میکنند و در عوض بیش از ۷۰ درصد پوشاک داخل در اختیار بازارهای خارجی همچون چین، تایلند و پاکستان قرارگرفته است. به این ترتیب تصور میشود نمیتوان چشمانداز چندان روشنی برای آن انتظار داشت. در واقع با توجه به فشارهایی که بر روی تولیدکنندگان وارد میشود، حمایت از تولید در حد شعار باقیمانده است.
اما باوجود همه این موانع و مشکلاتی که برای فعالان نساجی شکلگرفته است، باز هم بسیاری بر این باورند که این صنعت نابود نشده و نابود هم نخواهد شد؛ چرا که محصولات نساجی نیاز سنین مختلف جامعه از تولد تا وفات است.
بنابراین زمانی که صنعتی تأمینکننده نیاز یک عمر است نمیتواند به این راحتی از بین رود. از سوی دیگر، صنعت نساجی، صنعت کهن و بومی کشور است. ضمن آنکه صنعتی است که یکسوم صادرات استان اصفهان را به خود اختصاص داده و این موضوع نشان از جایگاه صنعت نساجی اصفهان دارد.
بهعلاوه آنکه در کشور ما خوشبختانه مواد اولیه صنعت نساجی به اندازه کافی وجود دارد و در این زمینه نیاز به خارج از کشور به میزان کمی رسیده است و از همه اینها مهمتر، صنعتی مادر است که اشتغال ایجاد میکند، از این رو ذاتاً نمیتواند از بین برود.
بهاینترتیب از دیدگاه این افراد در صورت حمایتهای لازم و نوسازی این صنعت، رونق نساجی قابل بازگشت است. درمجموع با توجه به اظهارات مختلف کارشناسان و مسئولان این بخش میتوان چنین نتیجه گرفت که روزهای خوش صنعت نساجی قابل احیا است.
اما در گام نخست بهشرط نوسازی و فراهم کردن تسهیلات لازم و پس از آن با رفع موانع ورود مواد اولیه، استفاده ازفارغالتحصیلان رشته نساجی در راستای بهروز کردن تولیدات از نظر کیفیت، مدل و رنگ متناسب با تقاضای جامعه، توجه به بازارهای صادراتی، توافق با صاحبان برندهای معروف جهانی برای مشارکت تولید در داخل کشور، همکاری با بخش خصوصی ایرانی و با فرهنگسازی برای افزایش اقبال مردم به استفاده از البسه تولید داخلی موفق به تسخیر دوباره بازارهای جهانی خواهیم شد.
یادداشت از نفیسه زمانی، خبرنگار اقتصادی خبرگزاری ایمنا
نظر شما