به گزارش خبرنگار ایمنا، عباس اخوان فاضل کاپیتان اسبق تیم منتخب اصفهان در لیگ قدس، صبح امروز (پنجشنبه) در نشست خبری با اهالی رسانه با اشاره به اینکه آسیب‌شناسی فوتبال تنها به اصفهان ختم نمی‌شود و در تمام کشور مشکلاتی را به همراه داشته که نیاز به آسیب‌شناسی دارد، اظهار کرد: فوتبال را بی‌نظیرترین پدیده در جهان مادی و عالم هستی می‌دانم که توانسته تأثیر بسیار زیادی بر جوانان و جوامع بشری بگذارد و قطعاً این نفوذ در فوتبال ایران نیز آشکار و در جامعه قابل شهود است و جوانان ما علاقه بسیار زیادی به فوتبال دارند.
وی گفت: قطعاً به دلیل شدت زیاد نفوذ فوتبال در جامعه و خواسته مردم، می‌طلبد که در کنار این ورزش، امکاناتی را فراهم آوریم که جوانان بتوانند از این ورزش استفاده کنند که فدراسیون فوتبال و هیئت‌های فوتبال استان‌ها می‌توانند به‌عنوان یک مرکز تصمیم‌گیری این امر را تسهیل کنند. اگر امکانات و زیرساخت‌های لازم ایجاد نشود، فوتبال که پدیده ارزشی است به یک پدیده ضد ارزشی تبدیل می‌شود و جامعه را دچار تنش می‌کند.
اخوان با بیان اینکه امروزه فوتبال در دنیا تنها یک مقوله ورزشی نیست و به‌عنوان یک فاکتور و عامل فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی کاربرد دارد، ادامه داد: این موارد به شرطی است که زیرساخت‌ها و زمینه‌های آن فراهم شود. امروزه نگاه نسل جدید فوتبال ما به این ورزش، صرفاً به‌عنوان یک مقوله فرهنگی و اخلاقی نیست و فوتبال یک مقوله کاملاً اقتصادی و حتی سیاسی است. در واقع یکی از بداخلاقی‌های جوانان ما این است که به دنبال الگوبرداری از نسل‌های گذشته نیستند و فقط به دنبال پول، شهرت، افتخار، بازی خوب و حتی الگو شدن برای جوانان دیگر هستند.
این پیشکسوت فوتبال اصفهان تأکید دارد باید به دنبال ریشه‌یابی این موضوع باشیم که چرا ورزشکاران، جوانان و مسئولان ما به ریش‌سفیدان و پیشکسوتان توجهی نمی‌کنند و جوانان این موضوع را مورد چالش قرار داده‌اند.
اخوان خاطرنشان کرد: فوتبال و در کل ورزش باید یک امر فرهنگی باشد اما پا را فراتر از این مرحله گذاشته است. برداشت من در عمر چهل سالگی فعالیتم در فوتبال و ورزش این است که فوتبال به یک موضوع سیاسی و به خصوص اقتصادی تبدیل شده است. هر کجا که موضوع اقتصادی، درآمد و منابع مالی در میان باشد، قطعاً فساد، بداخلاقی‌ها و بدرفتاری‌ها هم در آن‌جا وجود دارد.
وی با اشاره به مسئله سو مدیریت در ایران، تصریح کرد: امروزه مدیریت‌های ورزشی مدیریت‌های اتوبوسی، لابی‌گری، رانت و غیره است و این بدرفتاری‌ها، بزرگان و پیشکسوتان و افرادی که در فوتبال دارای علم و آگاهی و سابقه هستند را منزوی کرده است.
اخوان ادامه داد: باید در حوزه مدیریت ورزش و فوتبال فرصت برابر را به مدیران ورزشی بدهند و کسی را انتخاب کنند که در ورزش مدیر بوده است. من در حوزه‌های مختلف هم دولتی و هم خصوصی در تهران و اصفهان دارای ۲۵ سال سابقه مدیریتی هستم و شاید یکی از تنها فوتبالیست‌هایی در اصفهان هستم که در این حوزه‌ها کار کرده‌ام اما جایگاه من کجاست؟
پیشکسوت فوتبال اصفهان گفت: ۱۸ مربی در لیگ برتر فوتبال ایران فعالیت می‌کنند که این افراد هر ساله در تیم‌های مختلف در چرخش هستند. باید سوابق این مربیان مورد بررسی قرار گیرد که اگر فلان مربی در یک تیم نتوانسته نتیجه بگیرد چرا فصل بعد به تیم دیگری می‌رود؟ باید دید چه کسانی در ساختار باشگاه هستند که مربی را که تیمش به دسته دو و یک سقوط کرده، مجدداً در لیگ برتر به کار می‌گیرد.
وی اضافه کرد: البته موضوع، مدیریت اتوبوسی و تأمین منافع یکدیگر است و در نتیجه به همین دلیل پیشکسوتان و اساتید از جمله کربکندی، چرخابی، دادفرنیا و غیره که اکثراً دارای مدارک دانشگاهی هستند، منزوی شده‌اند و فرصتی در اختیار آن‌ها قرار داده نشده است و لطمه روحی- روانی به آن‌ها وارد شده است. امکاناتی که در اختیار یک مربی خارجی گذاشته می‌شود چند برابر امکاناتی است که در اختیار بهترین مربی فوتبال ایرانی گذاشته می‌شود.
اخوان دلیل به کارنگرفتن پیشکسوتان و استفاده از تجربیات این افراد را سوء مدیریت و در اختیار نداشتن بانک اطلاعاتی دانست و تاکید کرد: زیرساخت‌های کشور به اندازه‌ای نیست که همه مربیان ورزش فعالیت کنند. البته در تربیت مربیان نیز دُکانی باز شده است و دوره‌های مربیگری برگزار و به افراد مدارک مربیگری داده می‌شود اما خروجی این مربیان مشخص نیست. این افراد که پس از دریافت مدارک مربیگری چشم انتظار هستند که روزی در کنار مربیان کار کنند، مجبور می‌شوند به مسائل ضداخلاقی روی آورند تا بتوانند جایگاهی برای خود پیدا کنند.
وی اضافه کرد: دولتی بودن ورزش در کشور ما از دیگر آسیب‌های ورزش در ایران است و ضرر زیادی به ورزش می‌رساند چرا که می‌خواهند افراد تحت کنترل و نظارت خودشان باشند در حالیکه در کشورهای توسعه‌یافته مثل آلمان، گروه‌های نظارتی شامل روانشناس، جامعه‌شناس، اساتید دانشگاه و غیره، بازیکنان را چه در سطح باشگاهی و چه تیم ملی، از دوره نوجوانی تا زمانی که دوره بازیکنی آن‌ها به اتمام می‌رسد، تحت نظارت دارند و زمانی که بازیکن دوره بازیگری‌اش به پایان می‌رسد، بانک اطلاعاتی از او در اختیار دارند که طبق آن پُستی را برای فرد درنظر می‌گیرند.
اخوان با اشاره به ناشناس بودن پیشکسوتان برای نسل جدید فوتبال خاطر نشان کرد: تمام انرژی و فکر و منابع صرف محو کردن پیشکسوتان از صفحه روزگار شده است. مدیران ضعیف افراد ضعیف را هم در کنار خود می‌گذارند چراکه فقط به فکر حفظ جایگاه و منافع خود هستند اما مدیران قوی سعی دارند دستیاران و معاونان خود را هم از افراد قوی و با تجربه انتخاب کنند چون انتخاب این افراد باعث افزایش دانش خودشان می‌شوند.
وی ادامه داد: مدیریت‌های امروز فقط هزینه است چون مدیریت‌ها کوتاه مدت است و کمبود دانش و علم مدیریت دلیل عدم وجود تمرکز و ثواد مدیریتی است. استفاده از افراد جوان و بانشاط را نفی نمی‌کنم اما باید در کنار آن‌ها از پیشکسوتان و تجربیات آن‌ها نیز استفاده شود.
اخوان تصریح کرد: پیشکسوتان را در مقابل برخی چالش‌ها قرار می‌دهند و به همین دلیل است که پیشکسوتان نیز دوری می‌کنند. ما تجربیاتمان را ثانیه به ثانیه در ورزش کنار هم چیده‌ایم تا چهل سال شده است و اگر کسی برایمان احترام قائل نیست، خودمان برای خودمان احترام قائلیم و عمری را در اوج جوانی و شادابی در ورزش گذارنده‌ایم تا الان بتوانیم تجربیات بدست آمده را به نسل جوان انتقال دهیم.
وی خاطرنشان کرد: در کشورهای توسعه‌یافته مثل آمریکا هم در بخش خصوصی و هم دولتی، مدیریت به ۳۵ سال خدمت رسیده است که برای هر دهه تعاریف مشخصی از مدیریت شده و دهه سوم اوج کار یک مدیر است چرا که از تجربیات زیادی برخوردار است اما در ایران عکس این کار اتفاق می‌افتد و فرد بازنشسته شده کنار گذاشته می‌شود. در صورتیکه باید نیروهای جوان در کنار باتجربه‌های دارای علم به‌کار گرفته شوند.
اخوان تصریح کرد: پیشکسوتان به دنبال منافع مالی نیستند و تنها به دنبال انتقال تجربیات و علم خود به جوانان هستند. نمی‌گویم پیشکسوتانِ حال حاضر را صد درصد در رأس امور و به عنوان مدیران باشگاه‌های مختلف موجود، معرفی کنند بلکه باید از تجربیات و دانش پیشکسوتان در بخش‌های مختلف به نحو احسن استفاده شود و در کنار نیروهای جوان موجود و منابع مالی، خروجی‌ها را مثبت کرد.
اخوان تصریح کرد: تنهاچیزی که من در فوتبال به دست آوردم که بُعد مادی هم ندارد، سلامتی جسمی است که به سلامت روح و روانم هم کمک کرده و برای من بالاترین سرمایه است. امروز کودک درون من زنده است و با کودک درونم زندگی می‌کنم. سن برای من یک عدد است و بهترین سرمایه و عمر که در ورزش سپری کردم و در فوتبال به دست آوردم که برای من میلیاردها ارزش دارد داشتن سلامتی جسمی و روحی است.
نظر شما