به گزارش خبرگزاری ایمنا، تبریز «شهر جهانی فرش»، لالجین «شهر جهانی سفال» و مشهد «سنگ‌های قیمتی و نیمه قیمتی»، سیرجان «شهر جهانی گلیم»، مریوان «شهر جهانی کلاش»، روستای کلپورگان در استان سیستان و بلوچستان «دهکدۀ جهانی سفال» و اصفهان «شهر جهانی صنایع دستی» است.
دهم ژوئن برابر با ۲۰ خردادماه، روز جهانی صنایع دستی نام دارد، روزی که درست مقارن با تاسیس "شورای جهانی صنایع دستی" انتخاب شده است. این گزارش، نگاهی کوتاه است به هفت شهر و روستای جهانی ایران که با توجه به صنایع دستی خاص خود در فهرست جهانی سازمان فرهنگی تربیتی یونسکو به ثبت رسیده‌اند.
تبریز: شهر جهانی بافت فرش
هنر تبریزی‌ها در بافتن فرش از چنان شهرتی برخوردار است که سبب شد در سال ۹۴ تبریز به عنوان شهر جهانی بافت فرش در فهرست جهانی ثبت شود. قدمت هنر فرش‌بافی تبریر به پیش از حکومت صفویان بازمی گردد اگرچه در این دوره گامی بلند برداشت، به راستی می توان شکوه فرش های مسجود کبود تبریز را با کاشی‌های آن برابر دانست. در واقع این شهر یکی از قدیمی‌ترین پایگاه های هنر فرش‌بافی جهان است. بدون شک امروز فرش ایران با واسطه و بی‌واسطه از فرش‌های عهد صفوی تبریز اقتباس شده‌اند.
لالجین، شهر جهانی سفال
زندگی مردم لالجین در همدان با خاک عجین است، خاکی که با چرخ سفالگری گره می‌خورد از آن سفالی ساخته می‌شود که شهرتش جهانی است. لالجین قطب تولید سفال کشور است و در بی‌شمار کارگاه سفالگری این شهر سفالینه‌هایی ساخته و پرداخته می‌شود که تنوع بسیار دارند و از استادان بنام و خوش‌فکر لالجین نام و شهرت یافته‌اند. سفال‌هایی با پیشینه‌ای به وسعت تاریخ که اکنون به شغلی اجدادی بدل گشته و پدران و پسران است و شهری که سال ۹۵ با نام شهر جهانی سفال اندیشه‌های نوین هنرمندان خود را ارایه می‌کند.
مشهد: شهر جهانی سنگ‌های قیمتی و نیمه قیمتی
انتخاب مشهد به عنوان شهر جهانی سنگ‌های قیمتی و نیمه قیمتی در سال ۹۵ صورت گرفت. سنگ‌های قیمتی مشهد، این شهر بهشت برای گوهرشناسان در جهان شهره عام و خاص هستند. این شهر قطب تراش سنگ‌های قیمتی و نیمه قیمتی است و انواعی از سنگ‌های فیروزه، زمرد، عقیق، زبرجد و بسیاری دیگر در این شهر جهانی برای مرصع‌کاری، انگشترسازی، حکاکی روی سنگ و سایر هنرهای خلاقه با سنگ استافده می‌شود و از میان ۳۹ نوع سنگ قیمتی و نیمه قیمتی که در ایران شناسایی شده اند حداقل ۲۲ نوع آن در استان خراسان رضوی وجود دارد.
سیرجان: شهر جهانی گلیم شیریکی پیچ
گلیم شیریکی پیچ سیرجان در استان کرمان نامی است که سال ۹۶ بیش از پیش بر سر زبان‌ها جاری شد و به عنوان شهر جهانی گلیم به ثبت رسید. نامی خاص برای گلیمی بنا به قولی از شریکی پیچیده شدن دو تار و همکاری شراکتی دو همکار حاصل می‌شود. هنرصنعتی که سال ۹۶ توجه جهانیان را به خود جلب کرد و جهانی شد و حالا گلیم شیریکی پیچ یا سوزنی راهی متفاوت درپیش دارد، راهی برای شناساندن و استفاده هرچه بیشتر از این هنر خاص به ایران و جهان که اکنون به‌عنوان برندی جهانی مطرح است.
مریوان: شهر جهانی کلاش(گیوه)
کلاش‌بافی، هنری با دیرینگی بیش از دو هزار سال در منطقه کردستان که پای‌افزار مردم این دیار بوده است. پای‌پوشی برای عبور از راههای دراز و سخت و صعب العبور دیاری سبز... کلاش کردستان، ویژه‌ترین است، کاملا از پارچه ساخته شده و از خصوصیات قابل توجه آن عرق نکردن پا در این پای‌افزار کُرد است. تنها پای افزاری است که خط تقارن دارد یعنی موضوع چپ و راست در ان مطرح نیست. کلاش مریوان در استان کردستان سال ۹۶ در فهرست جهانی یونسکو به ثبت رسید و راهی را آغاز کرد که چشم‌ها نظاره‌گر آن است.
کلپورگان: روستای جهانی سفال
هنر دست زنان هنرمند روستای کلپورگان در منطقه بلوچستان استان سیستان و بلوچستان قدمتی به وسعت تاریخ دارد، هنری که در سفال‌های این منطقه نمود یافته و جهانیان را شگفت‌زده می‌کند. زنان این دیار برای ساختن سفال از چرخ سفالگری استفاده نمی‌کنند و سفال‌هایی را می‌آفرینند خاص روستای کلپورگان است که از نام "کلپوره" یعنی دارویی گیاهی نام یافته است. مردان نیز در این کار همراه زنان هستند و با حمل خاک رس و آماده کردن گِل و پختن سفال به زنان هنرمند خود یاری می‌رسانند؛ اما نقش و رنگ و تزینن از آنِ اندیشه زنان کلپورگان است و بس ... روستایی که سال ۹۶ با عنوان روستای جهانی سفال در فهرست جهانی یونسکو به ثبت رسید.
و اما... اصفهان: شهر جهانی صنایع دستی
اصفهان نخستین شهر ایران است که در زمینه صنایع دستی در فهرستا جهانی یونسکو به ثبت رسید. اما نه در یک رشته بلکه نام اصفهان به عنوان شهر جهانی صنایع دستی، جهانی شد. شهری که از مجموع ۶۵۶ رشته صنایع دستی رایج در دنیا، یک سوم آن را در خود جای داده است. بنابه دیگر سخن ۳۶۰ رشته صنایع دستی در ایران وجود دارد که از این میان تعداد ۱۹۶ رشته تنها در استان اصفهان رایج است. به این ترتیب اصفهان بعد از شهر جیپور در هند، به عنوان دومین شهر جهانی صنایع دستی در دنیا نام‌آور شد، که البته نام شهر خلاق در حوزه صنایع دستی را نیز از آنِ خود کرده است.
به گزارش ایمنا، نام و نشان جهانی‌یافتن، اگرچه دستاوردی نیکو است اما مهم آن است که از این مدال‌های افتخار و عناوین استفاده کرد، درغیر این‌صورت صِرف قراردادن موفقیت در ویترین‌ها و به فراموشی سپردن آن ها نه تنها باعث می‌شود دیگران گوی سبقت را بربایند بلکه سبب می‌شود اندک‌اندک این داشته‌ها نیز از دست‌های ما رها شوند و نمانند... .
نظر شما