امارات؛ عطش مداخله در خانه شیشه ای

کشوری مثل امارات که فاقد عمق استراتژیک و وسعت سرزمینی است،  حتی با اصابت یک موشک هم امنیت ملی و اقتصاد توریسم محورش مختل می شود. کشوری با این میزان از آسیب پذیری همچون فردی نشسته در خانه شیشه ای می ماند که  ورودش به مناقشات حساس دارای ریسک بسیار بالایی است. 

خبرگزاری ایمنا- گروه سیاسی- بشیر اسماعیلی*: بعد از شلیک موشک حوثی ها به عربستان سعودی،  اینک اصابت موشک به ابوظبی، حوزه خلیج فارس را مجددا وارد شوک بزرگی کرد.  هر چند هنوز آمار و اطلاعات دقیقی از خسارات و تلفات این حمله منتشر نشده است اما به نظر میرسد مبارزان یمنی به وعده خود مبنی بر انتقام گیری از کشور هایی که به آنها حمله کرده اند پایبند هستند. امارات متحده عربی در وقایع اخیر در کشور حوزه خلیج فارس به طور بی قید و شرطی دنباله رو سعودی ها بوده است.

 چه در بحران سوریه و چه  در مساله قطر و  سرکوب مردم بحرین،  در همه این موارد مواضع امارات با سیاست های  برادر بزرگتر انطباق داشته است.  اما مورد یمن،  بازی خطرناکی است که امارات متحده عربی در وانفسای آن گرفتار آمد. جنگ با یمن جنگی غیر متقارن به حساب می آید که در خارج از جبهه مشخصی در جریان است.  مجهز بودن حوثی ها به موشک،  ابعاد پیچیده ای به این منازعه میدهد ؛ برای کشوری مثل امارات که فاقد عمق استراتژیک و وسعت سرزمینی است،  حتی اصابت یک موشک هم می تواند امنیت ملی را مختل نماید . این مساله برای شیخ نشین دوبی به مراتب حاد تر هم هست،  چرا که در فصل رونق توریسم در این شهر،  حتی زمزمه حمله موشکی به آن می تواند کسب و کار و تجارت را با یک وقفه ی هولناک مواجه کند.  

امارات متحده عربی آسیب پذیر تر از آن است که خود را درگیر در مناقشات بین المللی کند.  خرید سلاح های فوق مدرن و پیشرفته از غرب،  اعتماد به نفس کاذب و خطرناکی به شیوخ امارات بخشیده است اما نکته قابل توجه اینکه کشوری با این میزان از آسیب پذیری،  ورودش به مناقشات حساس منطقه اساسا دارای ریسک بسیار بالایی است. 

این مثل معروف که آنکه در خانه شیشه ای زندگی میکند نباید به دیگران سنگ بزند،  مبین همین وضعیت امارات متحده عربی است.  هر چند به تعبیر دیگر،  شاید اماراتی ها در شرایط ناخواسته ای اسیر شده باشند که چندان هم مطلبوب خود آنها نیست ؛ برای امارات پیروی از عربستان امری ناگزیر به نظر می آید که سرپیچی از آن عواقب ناخوشایندی در بر خواهد داشت.  

بنابراین به این تعبیر، ابوظبی مثل کاراکترهای ژانر سینمای نوآر،  در شرایطی گرفتار آمده که حاصل جبر محیطی است و هر دو سر هم باخت و خسران به حساب می آید.  هر چند شاید در حال حاضر،  نمونه ای مثل قطر را بتوان الگوی گریز از مرکزیت سعودی و حرکت به سمت استقلال سیاست خارجی در شورای همکاری خلیج فارس در نظر گرفت.  الگویی که برای بقیه کشور های این منطقه همچون امارات در راستای شکستن هژمونی برادر بزرگتر می تواند کاربرد داشته باشد.

  • دکتری روابط بین الملل و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد
کد خبر 330781

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.