به گزارش ایمنا، سیمین خلیلی معروف به سیمین بهبهانی در بیست و هشتم تیر ۱۳۰۶ در تهران به دنیا آمد. وی فرزند عباس خلیلی شاعر و نویسنده و مدیر روزنامه اقدام بود. حاج میرزا حسین حاج میرزاخلیل مشهور به میرزا حسین خلیلی تهرانی که از رهبران مشروطه بود، عموی پدر او و علامه ملاعلی رازی خلیلی تهرانی پدربزرگ اوست. پدرش عباس خلیلی به دو زبان فارسی و عربی شعر می‌گفت و حدود ۱۱۰۰ بیت از ابیات شاهنامه فردوسی را به عربی ترجمه کرده بود و در ضمن رمان‌های متعددی را هم به رشته تحریر درآورد که همگی به چاپ رسیدند. مادر او فخرعظما ارغون، دختر مرتضی قلی ارغون مکرم السلطان خلعتبری از بطن قمر خانم عظمت السلطنه فرزند میرزا محمد خان امیرتومان و نبیره امیر هدایت الله خان فومنی بود. فخر عظما ارغون فارسی و عربی و فقه و اصول را در مکتب خانه خصوصی خواند و با متون نظم و نثر آشنایی کامل داشت و زبان فرانسه را نیز زیر نظر یک مربی سوئیسی آموخت. او همچنین از زنان پیشرو و از شاعران موفق زمان خود بود و در انجمن نسوان وطن‌خواه عضویت داشت و مدتی هم سردبیر روزنامه آینده ایران بود. او همچنین عضو کانون بانوان و حزب دموکرات بود و به عنوان معلم زبان فرانسه در آموزش و پرورش خدمت می‌کرد.
پدر و مادر سیمین که در سال ۱۳۰۳ ازدواج کرده بودند، در سال ۱۳۰۹ از هم جدا شدند و مادرش با عادل خلعتبری مدیر روزنامه آینده ایران ازدواج کرد و صاحب سه فرزند دیگر شد. سیمین بهبهانی در سال ۱۳۲۵ با حسن بهبهانی ازدواج کرد و به نام خانوادگی همسر خود شناخته شد و از سال ۱۳۳۰ به عنوان آموزگار آغاز به کار کرد. او در سال ۱۳۳۷ وارد دانشکده حقوق شد، حال آنکه در رشته ادبیات نیز قبول شده بود. در سال ۱۳۴۹ از حسن بهبهانی جدا شد و در همان سال با منوچهر کوشیار که در دوران دانشجویی با او آشنا شده بود ازدواج کرد. او سال‌ها در آموزش و پرورش با سمت دبیری کار کرد. سیمین بهبهانی سی سال، از سال ۱۳۳۰ تا سال ۱۳۶۰ تنها به تدریس اشتغال داشت و شغلی مرتبط با رشته حقوق را قبول نکرد. در ۱۳۴۸ به عضویت شورای شعر و موسیقی در آمد. سیمین بهبهانی، هوشنگ ابتهاج، نادر نادرپور، یدالله رویایی، بیژن جلالی و فریدون مشیری این شورا را اداره می‌کردند. در سال ۱۳۵۷ عضویت در کانون نویسندگان ایران را پذیرفت.
از مهم ترین اتفاقات زندگی سیمین اما ازدواج او با جلال آل احمد، نویسنده بزرگ و برجسته ایران زمین است. جلال خود در این باره می نویسد: "راه افتادم سمت شیراز برای گرفتن قسط اول حق الترجمۀ "قمارباز داستایوفسکی"، از کی؟ از آقای معرفت نامی که به واسطۀ "ابراهیم گلستان" با او آشنا شده بودم. معرفت، پیش از این که ناشر و چاپخانه دار باشد، یک آبلیموفروش متبحر بود! توی ماشین که از گاراژ "اتوعدل" راه افتاده بود، با "سیمین" آشنا شدم. آمدن سیمین به زندگی ام، تکانه ای بود که تا مدت ها جوارح مرا و خانواده ام را لرزانید. هیچ کس از میان اهل خانه، تمایلی به ازدواج من با سیمین نداشت. خودم هم فکر نمیکردم روزی برسد من با خواهرزادۀ یک درباری، پیمان زناشویی ببندم. سیمین دختر خواهر "سردار فاخر حکمت" از نزدیکان محمدرضا شاه بود که تا آستانۀ نخست وزیری مملکت، پیش رفته بود"!من با سیمین تفاوت هایی اساسی داشتم، هم در رگ ریشه، هم در خاستگاه و فرهنگ. اما چه می شود کرد با دلی که او را جداً می خواست؟
سیمین بهبهانی مدتی نیز عضو شورای موسیقی رادیو و تلویزیون ملی ایران بود. در سال ۱۳۷۸ سازمان جهانی حقوق بشر در برلین مدال "کارل فون اوسی یتسکی" را به سیمین بهبهانی اهدا کرد. در همین سال نیز جایزه "لیلیان هیلمن داشیل هامت" را سازمان دیدبان حقوق بشر به وی اعطا کرد. در هفتم شهریور سال ۱۳۹۲جایزه "یانوش پانونیوش" از سوی انجمن قلم مجارستان، در شهر پچ کشور مجارستان با حضور سیمین به وی اهدا شد. این جایزه شامل تندیس و پنجاه هزار پوند بود. در این مراسم، فرزانه میلانی مترجم آثار سیمین به زبان انگلیسی نیز حضور یافت.
سیمین بهبهانی ۲۸ مردادماه ۱۳۹۳ خورشیدی در سن ۸۷ سالگی درگذشت. آخرین بیت سروده شده بانو سیمین بهبهانی در بستر بیماری از این قرار است:
"من در جبین تو می بینم اوج و کمال جوانان را/ یعنی گشوده در شادی بر چهر روشن مادرها"
نظر شما