همانگونه که در جدول ذیل آمده است خط زمان تاریخ زباله نشان می دهد که از نخستین دوره های تاریخ بشر زباله همواره یک معضل در جوامع بوده است و در طول تاریخ ۴ شیوه پایه برای امحاء پسماندها مورد بهره برداری قرار گرفته است: ۱) انبارکردن، ۲) سوزاندن، ۳) بازیافت و ۴) به حداقل رساندن پسماند.
هندوهای مایایی در آمریکای مرکزی زباله های خود را انبار می کردند، سپس در شرایطی منفجر و می سوزاندند. آنها همچنین زباله های خود را بازیافت می نمودند. خانه داران آنها زباله ها را زیر فرش های خود جارو نمی کردند. برخی از آنها را زیر پا لگد می کردند و برخی از آنها را به طرف گوشه های اتاق جارو می کردند. وقتی این زباله ها خیلی زیاد می شدند، آنها را زیر خاک می پوشاندند.
برخی از فرهنگ ها در طول تاریخ بسیار اسرافکار بوده اند و همه چیز را دور ریختنی می پنداشتند. بسیاری از سایت های مایاها چنین مصرف گرایی بی ملاحظه ای را نمایان می سازند. مصرف و زباله سازی منابع بیش از هر عامل دیگری احتمالا با در دسترس بودن امکانات مرتبط است؛ همانگونه که در جوامع امروزی هر جا بنزین زیاد و ارزان است، خودروها بیشتر می شوند بدون اینکه کسی به آینده فکر کند اما وقتی بنزین کمیاب و گران می شود تعداد اتومبیل ها هم کمتر می شود.
زباله نقشی شگرف و چشمگیر در تاریخ بازی کرده است. برای مثال طاعون، وبا و حصبه بیماری های مرتبط با زباله بوده اند که به واسطه آنها جمعیت های اروپا از بین رفته و جایگزین شده اند و اینگونه بر سرنوشت سلسله های حکومتی تاثیر گذارده اند. اروپاییان زباله ها و حتی پسماندهای انسانی را از پنجره خانه به بیرون می ریختند به این امید که سگان ولگرد آنها را می خورند. همین رفتار باعث پنهان شدن آلودگی در موش ها و آب می شد.
اکنون این سوال پیش می آید که زباله ای که امروز تولید می شود را چگونه می توان با زباله های تولیدی در تمدن های پیشین مقایسه کرد؟ تا امروز کمیت زباله ها بر اساس حجم اندازه گیری می شد و نه وزن. حجم به این وابسته است که زباله چقدر فشرده است. اما وزن تحت تاثیر رطوبت محتوا قرار دارد که در شرایط اقلیمی و آب و هوایی مختلف بسیار متفاوت است.
مطالعات صورت گرفته موفق به اثبات این فرضیه نشده اند که آیا آمریکاییان اسرافکارتر از تمدن های مشابه گذشته هستند یا نه. اما باید به این نکته هم توجه داشت که طبیعت پسماندهای هر تمدن در مقایسه با دیگر تمدن ها بسیار متفاوت است. کاوش های باستان شناسی در کلورادو نشان می دهد که بومیان آمریکا در حدود ۶۵۰۰ سال پیش از میلاد مسیح ۲۰۰ بوفالو را در یک روز کشتند و ۱۵۰ عدد از آنها را سلاخی کردند تا غذای مورد نیاز ۱۵۰ نفر را برای ۲۳ روز تامین کنند. این اتفاق باعث که ۱۸۳۸۰ پوند استخوان برای مدت ۶۵۰۰ سال باقی بماند. اما ۱۵۰ نفر آمریکایی امروزی در ۲۳ روز ۱۴۱۵۰ پوند پسماند تولید می کنند که اکثر آن به سرعت تجزیه می شود. براساس وزن استخوان های باقی مانده، بومیان آمریکایی در آن دوران روزانه ۵.۳ پوند زباله تولید می کردند در حالیکه آمریکاییان طبقه متوسط امروزه روزانه ۲.۵ پوند زباله تولید می کنند.
آنچه در ادامه می آید خط زمان تاریخ پسماند در جهان است:
مترجم: زهرا اسدیان
نظر شما