به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از ساینس دیلی، با افزایش سن، تیموس( اندامی کلیدی در بلوغ سلولهای T) بهتدریج کوچک و غیرفعال میشود؛ پدیدهای که «تحلیل تیموس» نام دارد و تا حدود ۷۵ سالگی عملکرد این اندام را متوقف میکند، نتیجه این روند، کاهش تنوع و کارایی سلولهای T و در نهایت افت قدرت دفاعی بدن است.
پژوهشگران MIT برای دور زدن این محدودیت زیستی، بهجای تلاش برای احیای خود تیموس، رویکردی مهندسیشده و موقتی را انتخاب کردن، آنها با استفاده از mRNA، کبد را وادار کردند سه عامل کلیدی موردنیاز بلوغ سلولهای T – DLL1، FLT-3 و IL-7 – را تولید کند. این مواد بهطور معمول توسط تیموس ترشح میشوند و نقش حیاتی در زندهماندن و تمایز سلولهای T دارند.
انتخاب کبد تصادفی نبود. این اندام حتی در سنین بالا توان بالایی در تولید پروتئین دارد، هدفگیری آن با نانوذرات لیپیدی سادهتر است و تمام خون بدن (همراه با سلولهای ایمنی) از آن عبور میکند. به این ترتیب، سیگنالهای ایمنی بهطور مؤثر در سراسر بدن پخش میشوند.
آزمایشها روی موشهای ۱۸ ماهه (معادل انسانهای حدود ۵۰ ساله) نتایج چشمگیری نشان داد. پس از چهار هفته تزریق mRNA، تعداد و تنوع سلولهای T بهطور محسوسی افزایش پیدا کرد، پاسخ این موشها به واکسن قویتر شد و در درمان سرطان با ایمونوتراپی، نرخ بقا بهطور قابلتوجهی بالا رفت. نکته مهم آن بود که هیچیک از این عوامل بهتنهایی اثر کامل نداشتند و ترکیب هر سه عامل برای بازسازی کارایی سیستم ایمنی ضروری بود، اگرچه این فناوری هنوز در مراحل پیشبالینی قرار دارد، اما پیامدهای بالقوه آن بسیار گسترده است: از افزایش اثربخشی واکسنها در سالمندان گرفته تا بهبود پاسخ بدن به درمانهای ضدسرطان. بهگفته فِنگ ژانگ، نویسنده ارشد این مطالعه، بازسازی عملکرد سیستم ایمنی میتواند کلید افزایش «سالهای سالم زندگی» باشد.
نظر شما