روزی روزگاری آبادی و یک راز مشکوک

به گزارش خبرگزاری ایمنا، سریال «روزی روزگاری آبادی» به کارگردانی «حسین سهیلی‌زاده» این شب‌ها در جدول پخش تلویزیونی قرار گرفته و قصد دارد قصه‌ای با ریشه‌های عمیق خانوادگی و فرهنگی و البته ایرانی را به تصویر بکشد.

این سریال، در ۳۰ قسمت تولید شده و هر شب ساعت ۲۲ روی آنتن شبکه یک سیما می‌رود. «روزی روزگاری آبادی» روایتگر قصه مردی به نام «داوود» است که به همراه مادرش راهی روستای زادگاه خود می‌شود؛ این بازگشت سرآغاز مجموعه‌ای از تنش‌ها و پیچیدگی‌هاست؛ جایی که داوود باید با چالش‌های خانوادگی بر سر کسب‌وکار پسته روستا و همچنین یک راز مشکوک که در پسِ این بازگشت پنهان شده، دست‌وپنجه نرم کند.

در این گزارش، صحبت‌ها و دیدگاه‌های سه بازیگر را درباره حضورشان در این مجموعه را می‌خوانیم.

مردم می‌پسندند

یدالله شادمای بازیگر سریال «روزی روزگاری آبادی» درباره چگونگی پیوستنش به این سریال در گفت‌وگویی اظهار کرده است: ازآن جایی‌که قصه سریال در منطقه رفسنجان کرمان اتفاق می‌افتاد، آقای «سهیلی‌زاده» تصمیم گرفت که اکثر بازیگران را از میان هنرمندان کرمانی انتخاب کند. به دلیل اصالت کرمانی‌ام، بنده نیز برای بازی در این سریال انتخاب شدم.

وی افزوده است: این سریال روی فرهنگ و موضوعات بومی‌کرمان مانند پسته تمرکز دارد. در این مجموعه ما با مردم دو روستا روبه‌رو هستیم که من در نقش «علیمراد»، خان یکی از این دو روستا، حضور دارم. وی ادامه داد: برای اینکه بتوانم نقشم را به‌درستی ایفا کنم، صحبت‌های زیادی با کارگردان داشتم. با همفکری و همکاری او توانستم آنچه را که برایم در نظر گرفته بودند، اجرایی کنم. باتوجه به تمرین‌های زیادی که داشتم، فکر می‌کنم توانستم نقشم را به‌درستی ایفا کنم. خوشبختانه من برای اجرای نقش و لهجه با چالش یا سختی خاصی روبه‌رو نبودم؛ همه چیز خوب پیش رفت و حتی پوشیدن لباس‌های محلی نیز برایم سختی نداشت.

این بازیگر در پاسخ به این سوال که تجربه کار با «سهیلی‌زاده» چطور بود، عنوان کرده است: کار با او بسیار عالی بود. آقای «سهیلی‌زاده» انسان کاربلد و خوشرویی است که همکاری با او را لذت‌بخش می‌کند.

شادمانی درباره پیش‌بینی‌اش از میزان استقبال از این سریال هم گفته است: فکر می‌کنم این سریال توسط مردم دیده خواهد شد. البته سلیقه‌ها بسیار متفاوت است؛ اما با این وجود، گمانم بر این است که این سریال دیده خواهد شد و موردتوجه قرار می‌گیرد. «شادمانی» در واکنش به اینکه باتوجه به اینکه شما اصالتاً کرمانی هستید، آیا در زمینه لهجه به سایر بازیگران کمک کردید، گفت:

وی در ادامه بیان کرده است: ازآن جایی‌که به لهجه کرمانی تسلط دارم، سعی کردم به دوستان و همکارانم در ایفای بهتر این لهجه کمک کنم. این بازیگر تلویزیون در پایان به فعالیت‌های اخیر خود اشاره کرد و گفت: در حال حاضر مشغول یک کار سینمایی در شهر کرمان هستم که قرار است در چهل و چهارمین جشنواره فیلم فجر به نمایش دربیاید.

خیلی هم خام نیستم!

سعید نعمتی بازیگر جوانی که پیش‌تر با ساخت فیلم‌های کوتاه و حضور در چند سریال تلویزیونی شناخته شده بود، این بار با نقش «جاوید» در سریال تازه شبکه یک، «روزی روزگاری آبادی» به قاب کوچک بازگشته است.

نعمتی از نحوه پیوستنش به این سریال، ویژگی‌های شخصیت جاوید و چالش‌های باورپذیر کردن این نقش گفت و اظهار کرد: تلاش داشتم کاراکتری بسازم که هر خانواده ایرانی بتواند نمونه‌ای از آن را در اطراف خود پیدا کند.

وی همچنین از تجربه همکاری با حسین سهیلی‌زاده به‌عنوان کارگردان و دیدگاهش نسبت به بازخوردهای مردمی و ارزش کلی سخن سریال «روزی روزگاری آبادی» گفت و درباره نحوه پیوستنش به این سریال افزود: پیش از این، سابقه همکاری با برخی عوامل پروژه را داشتم. در طول مسیر پروژه، کارگردان کارها و سریال‌های قبلی من، از جمله «سیاه‌چاله» و «قهوه پدری» آقای «مدیری» را دیده بود و این مسئله منجر به این شد که برای سریال از من دعوت شود.

این بازیگر گفت: پس از پیشنهاد و خواندن فیلم‌نامه، با نقش جاوید ارتباط گرفتم و به دلیل علاقه‌ای که به قصه داشتم، تمایل خودم را برای همکاری اعلام کردم.

نعمتی در پاسخ به این سوال که برای اینکه نقش «جاوید» برای مخاطب باورپذیر باشد، چه کارهایی انجام دادید، گفت: برای باورپذیر کردن کاراکتر، باید آن را واقعی می‌کردیم.نقش جاوید هم شیرین بود و هم جذابیت‌های خاص خودش را داشت. این نقش شباهت‌هایی هم به شخصیت واقعی خودم داشت. البته آن حجم از خامی که در کاراکتر هست در من نیست، اما فیزیک کلی و ویژگی‌های رفتاری‌اش تا حدودی به شخصیت واقعی من نزدیک بود. در نهایت، کاراکتر با تأیید کارگردان ساخته شد و ما تلاش کردیم یک شخصیت قابل‌باور خلق کنیم.

وی با بیان اینکه شخصیت «جاوید» در هر خانواده ایرانی نمونه‌ای دارد، گفت: باور من این است که این کاراکتر در میان مردم ایران به‌نوعی ریشه دارد و هر کسی در اطراف خود نمونه‌ای از این تیپ را دیده است. هرچند شاید هنوز آن بازخورد گسترده‌ای را که مد نظرمان است نگرفته‌ایم، اما بازخوردهای اولیه خوب بوده است. وی ادامه داد: نظرات خوبی در مورد نقش خودم می‌گیرم، اما این‌ها مرا کاملاً خوشحال نمی‌کند.دلیلش هم این است که کار خوب باید شاکله‌اش درست باشد. اگر یک اثر به‌طورکلی عالی باشد، تمام کاراکترهای آن (حتی کاراکترهای مکمل) به‌صورت دانه به دانه دیده می‌شوند و اثر ماندگار خواهد شد.

بالاخره کرمانی یا شیرازی؟

«محمد فیلی» بازیگر پیش‌کسوت تئاتر، سینما و تلویزیون سریال «روزی روزگاری آبادی» هم از دلایل پیوستن خود به این پروژه، همکاری با گروه کارگردانی و چالش‌های ایفای نقش خان مهاجر با لهجه شیرازی سخن گفت و درباره حضور در جمع بازیگران این سریال اظهار کرد: کارهای قبلی که در این سال‌ها انجام داده بودم، همگی از نظر شکل، قواره، فرم و حتی قصه نزدیک به هم بود و تقریباً همه در یک مقطع تاریخی روایت می‌شد؛ اما قصه سریال «روزی روزگاری آبادی» برای من دارای تازگی بود و جذابیت خاص خودش را داشت. می‌دانستم که کار با این گروه بهتر و تماشاگرپسندتر از برخی آثاری خواهد شد که فقط برای پر کردن آنتن ساخته می‌شوند.

وی افزود: من در این سریال در نقش خان روستای شادآباد ایفای نقش می‌کنم که در ابتدا قرار بود لهجه کرمانی داشته باشد، اما از آن جایی‌که در ایفای این لهجه کمی ناتوان بودم و ممکن بود برای مخاطب قابل‌باور نباشد، در نهایت تصمیم گرفتیم که داستان را به این صورت روایت کنیم که گروهی از مهاجران به کرمان آمده و در آنجا مانده‌اند و با لهجه شیرازی صحبت می‌کنند و من نقش خان را با لهجه شیرازی بازی کردم.

بازیگر «روزی روزگاری آبادی» درباره تجربه همکاری‌اش با حسین سهیلی‌زاده و سایر عوامل سریال گفت: سهیلی‌زاده به کار خود مسلط است. امیدوارم سریال «روزی روزگاری آبادی» نیز مورد پسند مخاطبان واقع شود.

فیلی در ادامه به چالش‌های موجود در نقش خود اشاره کرد و گفت: در قصه ما دو خان حضور دارند. من نقش یکی از خان‌ها را دارم که درگیر رقابت با خان دیگر بر سر پسته و انبارداری و فروش می‌شود. البته این شخصیت‌ها گاهی شیطنت‌هایی هم در کار خود دارند، مثل پنهان‌کردن بخشی از محصول که در نهایت لو می‌روند؛ اما چالش اصلی این کار برای من در اجرا یا خود نقش نبود، بلکه در مسائل تولید و لوکیشن‌ها بود. ما حدود ۱۵۰ نفر عوامل داشتیم و در لوکیشن‌های مختلفی فیلمبرداری می‌کردیم؛ از ۴۰ کیلومتری ساوه گرفته تا جاهای دیگری که مدنظر کارگردان بود. این حجم جابه‌جایی و نیروی انسانی، کار را سنگین می‌کرد.

وی در پایان گفت: بزرگ‌ترین آرزوی من این است که نویسندگان و کارگردان‌های خوبی که داریم، دلسرد نشوند و با قوت کار کنند. کارگردانان بزرگی داریم که می‌توانند سریال‌های جذابی برای تلویزیون بسازند. ما فرهنگ اصیل و غنی ای داریم. مردم از دیدن فرهنگ و آداب و رسوم خودشان، مثل همین شب چله بیشتر لذت می‌برند تا اینکه بنشینند و مثلاً دورهمی‌های بی‌محتوا در یک رستوران خارجی را تماشا کنند.