علی اکبر پرورش؛ یاور صدیق انقلاب از دیار اصفهان

به گزارش خبرگزاری ایمنا، سیدعلی‌اکبر پرورش در سال ۱۳۲۱ در زرین‌شهر اصفهان متولد شد و تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در همان شهر به پایان رساند، سپس در دانشگاه اصفهان مدرک لیسانس خود را در رشته ادبیات و مدرک فوق‌لیسانس را در دانش‌سرای عالی تهران در رشته کارآموزی دبیری اخذ کرد. او از همان ابتدا به عنوان دبیر آموزش و پرورش فعالیت خود را آغاز کرد و با عشق و علاقه به نسل جوان و با حقوق اندک به استخدام آموزش و پرورش درآمد. استاد پرورش فردی بود که از آغاز مسیر زندگی حرفه‌ای خود، معلمی را نه به عنوان شغل، بلکه به عنوان رسالت انتخاب کرد و خارج از مدرسه نیز در مساجد و حسینیه‌ها به تدریس می‌پرداخت.

در تربیت اسلامی نقش و رسالت معلم منحصربه‌فرد است و استاد پرورش به‌عنوان الگوی اخلاق در امر آموزش مطرح بود. او تنها یک آموزگار برای انتقال معلومات علمی نبود، بلکه الگویی بانفوذ بود که نمی‌توانست نسبت به اصول اخلاقی خویش بی‌تفاوت باشد.

ساده‌زیستی، امانت‌داری و تعهد از ویژگی‌های برجسته اخلاقی او بود؛ یک بار که در دوران تدریس با مشکلات مالی مواجه می‌شود؛ برای رفع آن خودرو شخصی خود را می‌فروشد، این در حالی بوده است که پول‌های خیریه‌ای که مبلغ زیادی هم بوده نزد او قرار داشته است، اما حفظ امانت می‌کند و می‌گوید: «این پول‌ها برای خیریه امام زمان (عج) است و باید به دست مردم برسد».
ساده‌زیستی در زندگی معلمی او چراغ راه هدایت بسیاری از افراد بود و همان روالی که در دوران دبیری داشت، در دوران وزارت و نمایندگی نیز ادامه یافت. او در کوچک‌ترین اتاق وزارتخانه و در فضایی ساده و بی‌آلایش، وزارت آموزش و پرورش را اداره می‌کرد و هیچ‌گاه خود را از مردم جدا نمی‌دانست.

فعالیت‌های استاد پرورش تنها به عرصه آموزش محدود نشد و او از معلمان پیشگام انقلاب اسلامی به شمار می‌رفت. از خرداد ۱۳۴۲ که امام خمینی (ره) جرقه انقلاب را زدند، در خط ایشان فعالیت داشت و مسیر را با افکار و مطالعاتش برای نسل جوان روشن می‌کرد. او در هنرستان شاه‌عباس اصفهان به تدریس ادبیات فارسی مشغول بود و کلاس درسش با خواندن اشعار سعدی و حافظ برای دانش‌آموزان از جاذبه‌های خاصی برخوردار بود. در کنار تدریس، در مساجد حکیم، مسجد سید و مسجد مصلی سخنرانی‌های متعدد داشت و می‌توان گفت محور فعالیت‌های انقلابی در اصفهان محسوب می‌شد.

پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، پرورش بارها توسط ساواک تحت فشار قرار گرفت و پرونده‌های متعددی برای او تشکیل شد تا جایی که دستگیر و زندانی شد.

یک بار پس از شکنجه‌های ساواک، در حالی که درد بسیاری در قفسه سینه تحمل می‌کرد و به سختی نفس می‌کشید، خود را به مدرسه رساند و دو ساعت در کلاس صحبت کرد تا روح شاگردانش را جلا دهد.

بیشترین سخنرانی‌های او در منزل آیت‌الله خادمی بود و بسیاری از مردم برای شنیدن صحبت‌هایش در آن مکان تجمع می‌کردند تا با اعلام حکومت نظامی در همان سال ۵۶ در اصفهان، مرحوم پرورش دستگیر و زندانی شد و همه افراد از دانش‌آموز، جوان و نوجوان و پیشکسوت به دنبال آزادی او بودند؛ به طوری که محصلان پشت میله‌های مدرسه که به سمت خیابان بود با عبور خودروی فردی که آن زمان رئیس حکومت نظامی اصفهان بود، شعار «ندای ما به ارتش، آزادی پرورش» را سر می‌دادند تا هر طور که شده است بتوانند استاد خود را از بند ظلم رها کنند.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، استاد پرورش مسئولیت‌های مهمی را بر عهده گرفت؛ از جمله وزیر آموزش و پرورش، نماینده مجلس خبرگان قانون اساسی، عضو شورای عالی دفاع، نماینده مجلس شورای اسلامی در دوره‌های اول، سوم و چهارم و نایب‌رئیس مجلس شورای اسلامی. با وجود این مسئولیت‌ها، تمام دوران زندگی او یکسان بود و همان سادگی، تقوا و روحیه معلمی را حفظ کرد. بسیاری از شخصیت‌های برجسته نظامی و انقلابی از تربیت‌یافتگان او بودند و تأثیرگذاری‌اش به شهر اصفهان محدود نماند.

در گزارش‌های ساواک نیز به فعالیت گسترده استاد پرورش اشاره شده و آمده است که او فعالیت خود را از اصفهان به شهرهای دیگر مانند آبادان، شیراز و کرمانشاه گسترش داده و محصلین را سازماندهی می‌کرد. این گزارش‌ها نشان‌دهنده عمق اثرگذاری فرهنگی و تربیتی او در سطح کشور است.

درگذشت استاد سیدعلی‌اکبر پرورش ضایعه‌ای بزرگ برای جامعه فرهنگی و انقلابی کشور بود. رهبر معظم انقلاب در پیام تسلیت خود او را «یاور صدیق انقلاب» خواندند و تأکید کردند که وی بخش اعظم عمر با برکت خود را در خدمت اسلام و ارزش‌های متعالی دین گذراند و تلاش‌های مبارزاتی دوران طاغوت را به خدمات ارزنده و مسئولیت‌های سنگین در جمهوری اسلامی پیوند داد. خلأ حضور او به‌ویژه در اصفهان به‌شدت احساس می‌شود، چرا که شخصیتی گره‌گشا، خوش‌فکر و هدایت‌گر بود و زندگی پاک و شرافتمندانه خود را با صبر و متانت به پایان برد.