به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، چین بار دیگر با پروژهای عظیم در حوزه زیرساختهای حملونقل جهانی خبرساز شده است. دولت این کشور ساخت طولانیترین تونل جهان را در تنگه بوهای تصویب کرده که قرار است دو شهر مهم صنعتی، دالیان در شبهجزیره لیائودونگ و یانتای در شبهجزیره شاندونگ را به هم متصل کند. این پروژه با طولی بیش از ۷۶ مایل (حدود ۱۲۲ کیلومتر) رکورد جهانی را خواهد شکست و زمان سفر میان این دو شهر را از ۶ ساعت به ۴۰ دقیقه کاهش میدهد. این تحول میتواند نقشه حملونقل و اقتصاد چین را دگرگون کند.
تونل بوهای شامل دو مسیر موازی ویژه قطارهای سریعالسیر خواهد بود. این قطارها با سرعتی بیش از ۱۵۰ مایل در ساعت حرکت میکنند و از قطارهای یورواستار در تونل مانش که حداکثر سرعت آن ۱۰۰ مایل در ساعت است، سریعتر هستند. بسته به مسیر نهایی، حدود ۵۶ مایل از این تونل در بستر دریا ساخته خواهد شد. بخش زیرآبی بهتنهایی طولانیتر از مجموع بخشهای زیرآبی تونل مانش با طول ۲۴ مایل و تونل سیکان ژاپن با طول ۱۴.۵ مایل خواهد بود.
برآوردها نشان میدهد هزینه این پروژه حدود ۲۲۰ میلیارد یوان (نزدیک به ۳۱ میلیارد دلار) خواهد بود. کارشناسان پیشبینی میکنند ساخت تونل بین ۱۰ تا ۱۵ سال طول بکشد. ساخت تونل مانش که بسیار کوتاهتر بود، ۶ سال زمان برد. این نشان میدهد که تونل بوهای یکی از پیچیدهترین و پرهزینهترین پروژههای مهندسی جهان خواهد بود.
با توجه به قرار گرفتن مسیر در منطقهای زلزلهخیز، برنامهریزان پروژه تأکید کردهاند که تونل به پیشرفتهترین فناوریهای ایمنی مجهز خواهد شد. این فناوریها شامل سیستمهای تهویه مدرن، عایقبندی ضدآب، حسگرهای ساختاری برای پایش وضعیت سازه و خروجیهای اضطراری است. هدف اصلی این اقدامات، تضمین امنیت میلیونها مسافری است که قرار است روزانه از این مسیر استفاده کنند.
دالیان و یانتای هر دو از مراکز مهم اقتصادی چین هستند. دالیان از یک بندر بزرگ به قطب مالی، حملونقل و لجستیک شرق آسیا تبدیل شده است. یانتای نیز که پیشتر به باغداری و میوهکاری شهرت داشت، در حال حاضر در صنایع پتروشیمی، خودروسازی، الکترونیک، داروسازی و فناوریهای نوین رشد چشمگیری داشته است. اتصال سریع این دو شهر میتواند جریان کالا، سرمایه و نیروی کار را تسهیل کند و منطقه اقتصادی بوهای را به یکی از موتورهای اصلی رشد چین تبدیل کند.
کارشناسان آکادمی علوم چین اعلام کردهاند که این تونل فشار سنگین بر خطوط ریلی میان پکن و تیانجین، پکن و شانگهای و پکن و گوانگژو را کاهش خواهد داد. به گفته آکادمی مهندسی چین، پروژه بوهای پیوندهای اقتصادی میان شمالشرق صنعتی، منطقه اقتصادی بوهای و دلتای یانگتسه را تقویت میکند. این یعنی تونل نهتنها یک مسیر محلی، بلکه بخشی از شبکه ملی حملونقل چین خواهد بود که به توزیع متوازنتر رشد اقتصادی کمک میکند.
تونل مانش میان فرانسه و بریتانیا با طول ۲۴ مایل و تونل سیکان ژاپن با طول ۳۳ مایل تاکنون بزرگترین پروژههای زیرآبی جهان بودهاند. تونل بوهای با طولی بیش از ۷۶ مایل، رکوردی بیسابقه ثبت خواهد کرد. این پروژه نشاندهنده توان مهندسی چین در رقابت با بزرگترین پروژههای زیرساختی جهان است و میتواند جایگاه این کشور را در عرصه فناوریهای عمرانی بیش از پیش تثبیت کند.
با وجود مزایای اقتصادی و حملونقلی، پروژه بوهای با انتقادهایی نیز روبهرو شده است. فعالان محیط زیست هشدار دادهاند که منطقه ساخت تونل زیستگاه مهمی برای گونه حفاظتشده فک خالدار است که در این آبها زندگی و زادآوری میکند. بعضی مناطق مسیر بهعنوان زیستگاههای احتمالی برای ایجاد ذخیرهگاههای طبیعی شناسایی شدهاند. منتقدان میگویند ساخت تونل میتواند اکوسیستم دریایی را مختل کند و باید تدابیر جدی برای حفاظت از حیات وحش اندیشیده شود.
در حال حاضر سریعترین راه ارتباطی میان دالیان و یانتای، کشتیهای بوهای است که حدود هشت ساعت زمان میبرد. با افتتاح تونل جدید، این مسیر به یکی از مهمترین شریانهای حملونقل چین بدل خواهد شد. مقامهای دولتی امیدوارند با کاهش زمان سفر، بهرهوری اقتصادی افزایش پیدا کند و ارتباطات اجتماعی و فرهنگی میان مناطق مختلف تقویت شود.
این پروژه جاهطلبانه، اگر طبق برنامه پیش برود، نهتنها رکورد طولانیترین تونل جهان را خواهد شکست، بلکه شبکه حملونقل چین را متحول و جایگاه این کشور را در عرصه زیرساختهای جهانی بیش از پیش تقویت خواهد کرد. تونل بوهای نمادی از ترکیب فناوری پیشرفته، سرمایهگذاری عظیم و چشمانداز بلندمدت چین برای آیندهای است که در آن فاصلهها کوتاهتر و ارتباطات سریعتر خواهند شد.
نظر شما