به گزارش خبرگزاری ایمنا، سیام اکتبر ۲۰۲۵، کاخ باکینگهام در بیانیهای رسمی اعلام کرد که پرنس اندرو، برادر کوچکتر شاه چارلز سوم، از همه عناوین سلطنتی خود خلع شده است. از این پس، او تنها با نام «اندرو ماونتبتن ویندزور» شناخته میشود و باید عمارت مجلل «رویال لاج» در وینزر را نیز ترک کند.
تصمیمی که برای بسیاری یادآور دوران سقوط خاندان هانوفر در اوایل قرن بیستم است. این اقدام، به گفته ناظران، نهتنها پایان موقعیت سلطنتی اندرو، بلکه تلاشی آشکار از سوی پادشاه برای فاصلهگیری از رسواییهای اخلاقی و مالیای است که سالها چهره سلطنت بریتانیا را مخدوش کردهاند.
کاخ اعلام کرده حمایت مالی از اندرو تنها از منابع شخصی پادشاه تأمین خواهد شد. خانواده ویرجینیا جوفری، قربانی اصلی پرونده جفری اپستین، این تصمیم را «پیروزی» خواندهاند، چراکه بار دیگر پرونده روابط اندرو با شبکه قاچاق جنسی اپستین را به صدر اخبار بازگردانده است.
اندرو که روزگاری «پرنس محبوب ملکه» لقب داشت، از نماد جوانی و شجاعت در جنگ فالکلند به شخصیتی منفور و منزوی بدل شد. ازدواجش با سارا فرگوسن در دهه ۱۹۸۰ با رسواییهای اخلاقی و مالی به فروپاشی انجامید و زندگی مشترکشان که در «رویال لاج» ادامه داشت، اکنون باید پایان پیدا کند.
اندرو از سال ۲۰۱۱ که از سمت خود بهعنوان نماینده تجاری بریتانیا استعفا داد، بهطور عملی «پرنسی بیکار» بود؛ شخصی بدون نقش رسمی اما با هزینههای هنگفت. نقطه سقوط او، دوستی نزدیک با جفری اپستین، سرمایهدار آمریکایی محکوم به قاچاق جنسی بود، مدارک دادگاه نشان میداد اندرو در چند دیدار با قربانی نوجوان، ویرجینیا جوفری، حضور داشته است. هرچند او این اتهامات را همواره انکار کرده، اما در سال ۲۰۲۲ با پرداخت غرامتی چندمیلیون پوندی-که بخشی از آن را ملکه الیزابت پرداخت- پرونده را خارج از دادگاه بست.
گزارشهای جدید نشان میدهد اندرو تا سال ۲۰۱۱ با اپستین در ارتباط بوده است. حتی دعوت او و گیسلین ماکسول به اقامتگاه بالمورال، نگرانیهایی از نفوذ و خطرات امنیتی در سطح دربار برانگیخته بود. ماکسول نیز در سال ۲۰۲۲ به ۲۰ سال زندان محکوم شد.
در کنار رسواییهای اخلاقی، اندرو از نظر مالی نیز در مظان اتهام بود. او سالها بدون پرداخت اجاره در «رویال لاج» زندگی کرد و از بودجه سلطنتی برای نگهداری ملک استفاده میکرد. با انتشار گزارشهای پارلمانی درباره تخلفات مالی او، شاه چارلز قرارداد اجارهاش را باطل و بدین ترتیب هزینههای عمومی را کاهش داد.
بسیاری این اقدام را گامی در مسیر «پاکسازی دربار» از سوی پادشاه میدانند، اما منتقدان معتقدند تصمیم دیرهنگام چارلز پاسخی به فشار رسانهای و افکار عمومی است. طبق نظرسنجیها، بیش از ۶۰ درصد مردم بریتانیا خواستار خلع کامل اندرو بودند.
با این حال، حذف اندرو تنها بخشی کوچک از بحران عمیقتر خاندان سلطنتی است. خود چارلز نیز در دهههای گذشته با جنجالهای اخلاقی و مالی فراوانی روبهرو بوده است؛ از روابطش با کامیلا پارکر بولز که به فروپاشی ازدواج با پرنسس دایانا انجامید، تا افشای نوارهای تلفنی مشهور و مرگ مشکوک دایانا در سال ۱۹۹۷ که هنوز نظریههای توطئه پیرامونش ادامه دارد.
از سوی دیگر، اسناد موسوم به «بلک اسپایدر مموز» و ماجرای «کیفهای نقدی» از شیوخ قطری، چهرهای پرسشبرانگیز از پادشاه ترسیم کرده است. سلطنتی که از مالیات مردم سالانه بیش از ۱۰۰ میلیون پوند هزینه دارد، اما بارها درگیر پروندههای شفافیت مالی بوده است.
پرنس ویلیام نیز بهدلیل استفاده شخصی از منابع دوکنشین کورنوال و سود چندمیلیونی از املاک سلطنتی مورد انتقاد قرار گرفته و پرنس هری و مگان مارکل با اتهام نژادپرستی در دربار از خاندان جدا شدند. در نهایت، تصمیم خلع اندرو اگرچه ممکن است در کوتاهمدت وجههای اصلاحگرایانه برای چارلز به همراه آورد، اما پرسش اصلی پابرجاست: آیا خاندان سلطنتی در مسیر شفافیت گام برمیدارد یا تنها ظاهری تازه بر چهرهای کهنه میکشد؟
سلطنت بریتانیا، نهادی که نماد ثبات و تاریخ این کشور دانسته میشود، اکنون بیش از هر زمان دیگری در میان رسوایی، نابرابری و افول اعتماد عمومی گرفتار است، نهادی که شاید دیگر نتواند با نقاب اشرافیت، چهره فروپاشی اخلاقی خود را پنهان کند.
نظر شما