شادی تا آستانه ۳۶ هزار دلار دوام دارد

به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از دانشگاه وارویک، گروهی از اقتصاددانان با بررسی داده‌های جهانی دریافته‌اند که رابطه میان رشد اقتصادی و شادی انسان‌ها محدود است و از نقطه‌ای به بعد، افزایش ثروت دیگر رضایت از زندگی را بالا نمی‌برد، بر اساس این پژوهش که با همکاری دانشگاه مینه‌سوتا انجام شده، مردم زمانی بیشترین احساس رضایت را دارند که درآمد سرانه کشورشان حدود ۳۶ هزار دلار (بر پایه برابری قدرت خرید) باشد؛ پس از این آستانه، سطح شادی کاهش می‌یابد.

دکتر «اوژنیا پروتو»، سرپرست این تحقیق، می‌گوید: «در کشورهای ثروتمند، هرچه مردم درآمد بیشتری کسب می‌کنند، سطح آرزوهایشان نیز بالاتر می‌رود، در نتیجه فاصله میان خواسته‌ها و داشته‌ها بیشتر شده و احساس ناکامی افزایش پیدا می‌کند.» او اضافه می‌کند که در جوامع فقیر، رشد اقتصادی نقش مستقیمی در افزایش شادی دارد، زیرا نیازهای اولیه همچون مسکن، آموزش و امنیت مالی را تأمین می‌کند، اما در کشورهای توسعه‌یافته، اثر افزایش درآمد بر رضایت از زندگی بسیار محدود است.

نتایج این پژوهش که در نشریه علمی PLOS ONE منتشر شده، نشان می‌دهد مردم کشورهای با تولید ناخالص داخلی کمتر از ۶۷۰۰ دلار، ۱۲ درصد کمتر از دیگران از زندگی خود رضایت دارند، اما از سطح ۲۰ هزار دلار به بالا، رابطه میان ثروت و شادی ثابت می‌ماند و در کشورهای با GDP بالاتر از ۳۶ هزار دلار حتی کاهش اندکی در احساس خوشبختی دیده می‌شود.

کارشناسان اقتصادی این پدیده را «پارادوکس ایسترلین» می‌نامند؛ وضعیتی که در آن رشد اقتصادی پس از رسیدن به رفاه نسبی، دیگر به افزایش شادی منجر نمی‌شود. پژوهشگران می‌گویند تمرکز دولت‌ها باید از رشد به‌صرف عددی اقتصاد به سمت بهبود کیفیت زندگی، سلامت روان و تعادل کار و زندگی تغییر کند، این یافته‌ها بار دیگر نشان می‌دهد که پول می‌تواند آسایش بخرد، اما نه شادی بیاورد؟ آنچه انسان‌ها را خوشبخت می‌کند، فراتر از حساب بانکی، در کیفیت روابط انسانی و معنا یافتن در زندگی نهفته است.