به گزارش خبرگزاری ایمنا، آئین آغاز سال تحصیلی ۱۴۰۴ دانشگاه بینالمللی سوره امروز _یکشنبه چهارم آبان_ با حضور مسئولان، اساتید و جمعی از دانشجویان در حوزه هنری برگزار شد.
در ابتدا، محمدحسین ساعی رئیس دانشگاه سوره، ضمن گرامیداشت یاد شهدای «جنگ دوازده روزه»، اظهار کرد: در آغاز عرایضم لازم میدانم یاد و نام هزار و ۱۶۵ شهید جنگ دوازده روزه را گرامی بداریم. این جنگ، نخستین نبرد در ۲۵۰ سال اخیر تاریخ ایران است که در آن یک قدرت سطح اول جهانی به کشور ما حمله کرد، اما موفق نشد حتی بخشی از خاک ایران را جدا کند و این موضوع از نظر تاریخی اهمیت فراوانی دارد.
وی افزود: نکته مهم دیگر، دانشمندکُشی دشمن در این رخداد است؛ موضوعی که در تاریخ بشر کمنظیر است. بسیاری از دانشمندانی که در این مسیر به شهادت رسیدند، از برجستهترین نیروهای علمی کشور بودند؛ افرادی همچون شهید فخریزاده و شهید شهریاری که نهتنها به مرتبه استادی تمام رسیده بودند، بلکه نقشی تعیینکننده در تأمین نیازهای فناورانه و راهبردی کشور داشتند.
رئیس دانشگاه سوره ادامه داد: این موضوع مستقیماً با دانشگاه و رسالت آن مرتبط است. من پیش از این نیز عرض کردم که چهرههای برجسته آینده کشور در میان شما دانشجویان نشستهاند، اما این آینده، مشروط به رعایت چند امر است. نخست اینکه از فرصت طلایی چهار تا پنج سال دوران تحصیل، نهایت بهره را ببرید. همین تلاشهاست که شخصیتهای مؤثر آینده را شکل خواهد داد.
ساعی با تأکید بر ضرورت اصلاح سبک زندگی متناسب با مسیر علمی و حرفهای، گفت: برای تبدیل شدن به فردی موفق، باید سبک زندگی جدیدی را انتخاب کرد. گاهی تفاوت بین انسان موفق و فرد معمولی تنها در یک ساعت استفاده بیشتر و هدفمندتر از زمان در هر روز است.
وی همچنین بر اهمیت روابط انسانی و همافزایی دانشجویان اشاره کرد و گفت: آینده بسیاری از فعالیتها و گروههای حرفهای، از دوستیها و همکاریهایی شکل میگیرد که در همین دوران دانشجویی پایهگذاری میشود. این روابط را جدی بگیرید و برای آن ارزش قائل باشید.
رئیس دانشگاه سوره خاطرنشان کرد: در کنار همه اینها، عنایت و رحمت الهی عامل اصلی تفاوت انسانهای بزرگ با دیگران است. انسان باید با صداقت، پاکی نیت و خدمت به انسانها و ایران زمینه جذب این رحمت را در خود ایجاد کند. بسیاری از شما تنها برای اهداف شخصی وارد این مسیر نشدهاید؛ بلکه آمدهاید تا کاری بزرگ برای ایران و بشریت انجام دهید و این تنها با جلب لطف خداوند محقق میشود.
ساعی در پایان با ابراز امیدواری نسبت به آینده کشور گفت: من آینده ایران را درخشان و روشن میبینم؛ آیندهای که به شکلگیری ایران بزرگ، قوی و جهانساز خواهد انجامید. برای همه شما آرزوی موفقیت دارم.
در ادامه، عبدالله روا مجری برنامه دستنوشتهای از شهید احمدرضا احدی دانشجوی نخبه و رتبهی ۱ پزشکی کنکور سال ۱۳۶۴ را قرائت کرد.
متن دست نوشته به شرح زیر است:
«بسم رب الشهدا و الصدیقین:
چه کسی میداند جنگ چیست؟ چه کسی میداند فرود یک خمپاره قلب چند نفر را میدرد؟ چه کسی میداند جنگ یعنی سوختن، یعنی آتش، یعنی گریز به هر جا، به هر جا که اینجا نباشد، یعنی اضطراب که کودکم کجاست؟ جوانم چه میکند؟ دخترم چه شد؟ به راستی ما کجای این سوالها و جوابها قرار گرفتهایم؟
کدام دختر دانشجویی که حتی حوصله ندارد عکسهای جنگ را ببیند و اخبار آن را بشنود. از قصه دختران معصوم سوسنگرد با خبر است؟ آن مظاهر شرم و حیا را چه کسی یاد میکند که بیشرمان دامنشان را آلوده کردند و زنده زنده به رسم اجدادشان به گور سپردند. کدام پسر دانشجویی میداند هویزه کجاست؟ چه کسی در هویزه جنگیده؟ کشته شده و در آنجا دفن گردیده؟
چه کسی است که معنی این جمله را درک کند:
نبرد تن و تانک؟! اصلاً چه کسی میداند تانک چیست؟ چگونه سر ۱۲۰ دانشجوی مبارز و مظلوم زیر شنیهای تانک له میشود؟ آیا میتوانید این مسئله را حل کنید؟ گلولهای از لوله دوشکا با سرعت اولیه خود از فاصله هزار متری شلیک میشود و در مبدا به حلقومی اصابت نموده و آن راسوراخ کرده وگذر میکند، حالا معلوم نمائید سرکجا افتاده است؟
کدام گریبان پاره میشود؟ کدام کودک در انزوار و خلوت اشک میریزد؟ و کدام کدام …؟ توانستید؟ اگر نمیتوانید، این مسئله را با کمی دقت بیشتر حل کنید: هواپیمایی با یک و نیم برابر سرعت صوت از ارتفاع ۱۰ متری سطح زمین، ماشین لندکروزی را که با سرعت درجاده مهران – دهلران حرکت مینماید، مورد اصابت موشک قرار میدهد، اگر از مقاومت هوا صرف نظر شود.
معلوم کنید کدام تن میسوزد؟ کدام سر میپرد؟ چگونه باید اجساد را از درون این آهن پاره له شده بیرون کشید؟ چگونه باید آنها را غسل داد؟
چگونه بخندیم و نگاه آن عزیزان را فراموش کنیم؟ چگونه میتوانیم در شهرمان بمانیم و فقط درس بخوانیم. چگونه میتوانیم درها را به روی خود ببندیم و چون موش در انبار کلمات کهنه کتاب لانه بگیریم؟ کدام مسئله را حل میکنی؟ برای کدام امتحان درس میخوانی؟ به چه امید نفس میکشی؟ کیف و کلاسورت را از چه پر میکنی؟ از خیال، از کتاب، از لقب شاخ دکتر یا از آدامسی که هر روز مادرت در کیفت میگذارد؟
کدام اضطراب جانت را میخورد؟ دیر رسیدن به اتوبوس، دیر رسیدن سر کلاس، نمره گرفتن؟ دلت را به چه چیز بستهای؟ به مدرک، به ماشین، به قبول شدن در حوزه فوق دکترا؟ صفایی ندارد ارسطو شدن خوشا پر کشیدن، پرستو شدن آی پسرک دانشجو، به تو چه مربوط است که خانوادهای در همسایگی تو داغدار شده است؟ جوانی به خاک افتاده است؟
آی دخترک دانشجو، به تو چه مربوط است که دختران سوسنگرد را به اشک نشاندهاند؟ و آنان را زنده به گور کردند؟ هیچ میدانستی؟ حتماً نه!...
هیچ آیا آنجا که کارون و دجله و فرات بهم گره میخورد، به دنبال آب گشتهای تا اندکی زبان خشکیده کودکی را تر کنی و آنگاه که قطرهای نم یافتی؟ با امیدهای فراوان به بالین آن کودک رفتی تا سیرابش کنی؟
اما دیدی که کودک دیگر آب نمیخورد!! اما تو اگر قاسم نیستی، اگر علی اکبر نیستی، اگر جعفر و عبدالله نیستی، لااقل حرمله مباش! که خدا هدیه حسین را پذیرفت و خون علی اکبر و علی اصغر را به زمین پس نداد. من نمیدانم که فردای قیامت این خون با حرمله چه خواهد کرد… د. پس بیاید حرمله مباشیم.»
آقاخانی: جامعه به هنرمندِ معمولی نیاز ندارد؛ باید درجه یک باشید
در بخش در این مراسم، ایوب آقاخانی، مدیر دانشکده تئاتر دانشگاه سوره در مراسم استقبال از دانشجویان جدیدالورود، با تبریک آغاز سال تحصیلی، بر ضرورت تلاش و خودساختگی در مسیر هنر تأکید کرد.
وی با بیان اینکه «جامعه به این تعداد هنرمند در سطح معمولی نیاز ندارد»، گفت: تنها راه موفقیت این است که درجه یک باشید. من نیز با وجود سختیها و رنجهای بسیار، تلاش کردم تا امروز در جایگاهی قرار بگیرم که بتوانم در برابر شما بایستم و از تجربه خود سخن بگویم.
آقاخانی با اشاره به سابقه خانوادگی خود و تاکید بر مفهوم «خودساختگی» افزود: پدرم همیشه مرا خودساختهترین فرزندش مینامید. ورود به مسیر هنر انتخابی است که با رنج و تلاش دائمی همراه است. اگر این رنج را به جان بخرید، هنرمند واقعی خواهید شد. در غیر این صورت، دریافت مدرک صرفاً بهکار امور اداری خواهد آمد.
وی با بیان اینکه در دوران دانشجویی، بدون امکانات و با تلاش مداوم توانسته است به عنوان دانشجوی برتر شناخته شود، گفت: همدورهایهای من امروز در بخشهای مختلف سینما و تئاتر فعالاند و همه ما نتیجه سختکوشی آن سالها را میبینیم.
مدیر دانشکده تئاتر دانشگاه سوره، ضمن اشاره به فعالیتهای ۲۵ ساله خود در عرصه تدریس و تولید آثار هنری، اظهار کرد: هیچ موفقیتی آسان به دست نمیآید. جامعه به راحتی کسی را به رسمیت نمیشناسد. حق را با سختکوشی و ادب باید به دست آورد، نه با مطالبه و فشار.
وی در پایان، با تأکید بر شأن دانشگاه و سلوک دانشجویی، خاطرنشان کرد: آرزو دارم روزی به حضور تکتک شما افتخار کنم و شاهد درخشش شما در عرصه تئاتر و هنر باشم. خوش آمدید به دانشگاه سوره.
نظر شما