به گزارش خبرگزاری ایمنا، در آستانه روز نکوداشت زایندهرود، مجمع نمایندگان استان اصفهان، شورای اسلامی شهر اصفهان و اتاق بازرگانی اصفهان در بیانیهای مشترک بر ضرورت احیای دائمی زایندهرود و تالاب بینالمللی گاوخونی تأکید کردند.
در متن این بیانیه آمده است:
«در آستانه روز نکوداشت زایندهرود، گردِهم آمدهایم تا از احیای دائمی رودی سخن بگوییم که قرنها حیات را در دل فلات مرکزی ایران جاری ساخته است. زایندهرود، تنها یک رودخانه نیست؛ روح زندۀ ایران مرکزی و نشانهای از پیوند و همبستگی عمیق انسان با محیطزیست، اعم از اکوسیستمهای طبیعی و جوامع محلی است.
این رود زندگیبخش بهویژه از حدود سه دهه پیش، گرفتار ناپایداریهایی در زمینه جریان دائمی زیستمحیطی و نیز تأمین آب برای بهرهوران طبیعی و انسانی خود شده است. براساس نتایج پژوهشهای پژوهشگران دانشگاهی و متخصصان مدیریت منابع آب، بخش اندکی از این ناپایداری ناشی از تغییرات اقلیمی بوده و بخش عمدۀ آن محصول عدم تأمینِ منابع آب انتقالی تعهدشده و از طرف دیگر بارگذاریهای درون و برون حوضهای با وعدۀ تامین آبهای انتفالی است.
اگر تا یک دهۀ قبل موضوع بحران ناپایداری جریان زایندهرود و خشکی تالاب بینالمللی گاوخونی بهعنوان یک معضل محیطزیستی، اقتصادی، اجتماعی و امنیتی مطرح میشد، متاسفانه در طی دهه اخیر، بهدلیل تأمین نکردن آب سطحی و فشار بر منابع آب زیرزمینی و نیز عدم تغذیه آبخوانهای حوضه آبریز زایندهرود با مسیر طبیعی رودخانه و شاخآبههایش مادیها که آب را به تمامی تار و پود شهر میرسانده، پیامد شوم فرونشست زمین بهویژه در شهر تاریخی اصفهان نیز ایجاد شده است که در برخی از مناطق شهر به میزان ۱۵ سانتیمتر در سال رسیده است. ایجاد شکافهای عمیق و فروریزی بخشهایی از ابنیه و آثار تاریخی متعلق به فرهنگ بشری، با قدمت هزار ساله، تخلیه مدارسِ در معرض خطر و نیز منازل مسکونیِ در حال فروریزش، از جمله پیامدهای این پدیدۀ روبهرشد است.
انتشار ریزگردهای حاوی مواد سمی از تالاب بینالمللی گاوخونی و حتی از بستر خشک زایندهرود تا شعاع چند صد کیلومتر، نشاندهنده اهمیت مسئله و ملی بودن معضلات خشکی این رودخانه و تالاب بینالمللی گاوخونی است. عدم تأمین حقابهها و در رأس آن حقابه مصوب گاوخونی و نیاز زیستمحیطی رودخانه و نیز حقابهداران قانونی طوماری و تأمین ناپایدار نیاز شرب و بهداشت در شهرها و روستاهای حوضۀ زایندهرود، نشان از بیعدالتیها و عدم اجرای قوانین مصوب و مصرح در این بخش از سرزمین دارد.
تضییع حقوق حقابهداران دوهزار ساله، تخصیص نابخردانه و غیرقانونی آب رودخانه به اراضی کوهپایهای و مرتعی در بالادست حوضه، همراه با پمپاژ چندصد متری آب و همزمان با آن، برداشتهای غیرمجاز و کنترل نشده، حکایت از رهاشدگی مدیریت منابع آب و بیتوجهی به حقوق قانونی زیستمحیطی تمامی زیستمندان و بهویژه مردمان حوضه دارد.
خشکاندن زایندهرود و تالاب بینالمللی گاوخونی، هشداری است برای همه ما که بیتوجهی به منابع طبیعی، فراتر از مرزهای جغرافیایی، پیامدهایی ملی و انسانی دارد.
وضعیت کنونی زایندهرود یادآور این حقیقت است که آب، صرفاً مایه حیات نیست، بلکه اساس همبستگی، امنیت و پایداری سرزمین است، بنابراین ما امضاکنندگان این بیانیه، با اعتقاد به وجود راهکارهای عملی برای احیای زایندهرود ایران با امید به همت تمانی مردم ایران و یاری مسئولان اعلام میداریم:
۱- احیای زایندهرود و تالاب بینالمللی گاوخونی یک اولویت ملی است و باید در سیاستگذاریها و برنامهریزیهای کلان در کشور، مورد توجه جدی قرار گیرد.
۲- رعایت حقوق آب براساس قوانین موجود مورد تأکید جدی است و لذا مدیریت عادلانه و عالمانۀ آب، راهی پایدار برای برونرفت از شرایط بحرانیِ کنونی است.
۳- تخصیصهای بیضابطه و بدون وجود منبع آب و نیز برداشتهای غیرمجاز -با اولویت مکانی بالادست سد زایندهرود و حدفاصل سد تنظیمی تا پل زمانخان- باید قطع شده و خسارات آن توسط دولت تأمین و پرداخت شود.
۴- طرحهای تأمین آب به حوضه زایندهرود که سالهاست معطل مانده، و براساس ظرفیت انتقالی آنها آب از حوضه خارج و یا تخصیص داده شده، باید در کوتاهترین زمان ممکن اجرا شود.
۵- شفافیت در منابع و مصارف آب اعم از سطحی و زیرزمینی در کل حوضۀ آبریز زایندهرود ایجاد شود تا بتوان بستر اجرای قوانین را فراهم آورد. در این زمینه استفاده از مشارکت سازمانهای مردمنهاد، کشاورزان، دانشگاهیان و نهادهای مدنی بسیار کارساز خواهد بود.
در روز گرامیداشت زایندهرود، همه ما تعهد میکنیم تا زمانی که آب بهصورت دائمی در کل بستر زایندهرود جاری شود، صدای زایندهرود ایران باشیم.»
نظر شما