به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از ساینس دیلی، تیمی از دانشمندان علوم اعصاب در دانشگاه پنسیلوانیا با همکاری دانشگاه پیتسبورگ و مؤسسه اسکریپس موفق شدند گروهی از نورونها را در مغز شناسایی کنند که همچون یک «کلید خاموشی» عمل کرده و درد مزمن را کاهش میدهند. این نورونها که به گیرندههای Y1 (Y1R) معروفاند، در بخشی از ساقه مغز به نام هسته پارابراکیال جانبی (lPBN) قرار دارند.
این نورونها نهتنها در شرایط درد فعال میشوند، بلکه به نیازهای حیاتی همچون گرسنگی، تشنگی و ترس نیز واکنش نشان میدهند. به بیان دیگر، مغز میتواند در شرایطی که بقا در اولویت است، سیگنالهای درد را سرکوب کند. جی. نیکولاس بَتلی، عصبشناس دانشگاه پنسیلوانیا، توضیح میدهد؛ درد مزمن فقط یک زخم درماننشده نیست، بلکه ورودی عصبی است که بیشفعال شده؛ اگر بتوانیم این ورودی را خاموش کنیم، به درمانهای مؤثرتری دست خواهیم پیدا کرد.
پژوهشگران با استفاده از تصویربرداری کلسیم فعالیت نورونها را در مدلهای حیوانی بررسی کردند، نتایج نشان داد که نورونهای Y1R در شرایط درد طولانیمدت بهطور مداوم فعال میمانند؛ پدیدهای که به فعالیت تونیک معروف است؛ این فعالیت مداوم میتواند توضیح دهد چرا برخی بیماران حتی پس از بهبود جسمی همچنان درد را تجربه میکنند.
یکی از یافتههای جالب این مطالعه آن بود که گرسنگی یا ترس میتواند شدت درد مزمن را کاهش دهد، این موضوع نشان میدهد که مغز مکانیزمی ذاتی برای اولویتبندی نیازهای حیاتی نسبت به درد دارد. نقش کلیدی در این فرایند بر عهده نوروپپتید Y (NPY) است که با اثرگذاری بر گیرندههای Y1، سیگنالهای درد را خاموش میکند؛ به گفته پژوهشگران، این کشف میتواند به توسعه درمانهای شخصیسازیشده برای بیماران مبتلا به درد مزمن منجر شود، علاوه بر داروهای احتمالی، مداخلات رفتاری همچون مدیتیشن، ورزش و درمان شناختی-رفتاری نیز ممکن است بر همین مدارهای عصبی اثر بگذارند و شدت درد را کاهش دهند؛ این یافتهها که در مجله Nature منتشر شده، میتواند مسیر تازهای برای درمان میلیونها بیمار در سراسر جهان باز کند، به باور محققان آینده درمان درد تنها به دارو محدود نخواهد بود، بلکه تغییر سبک زندگی و آموزش مغز برای کنترل سیگنالهای درد نیز نقش مهمی ایفا خواهد کرد.
نظر شما