به گزارش خبرگزاری ایمنا، رسول بخشی نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی در یادداشتی به مناسبت روز زاینده رود نوشت: «امروز ۱۸ مهرماه، روز نکوداشت زایندهرود است. زاینده رود، رودی که روزگاری زندگی میبخشید اما امروز چشم انتطار احیا است. هرچند در این سالیان اخیر خشکسالیهای متعدد و کاهش بارندگیها را شاهد هستیم، اما اینجانب یکی از مهمترین دلایل قطعی جریان دائمی زاینده رود را مدیریت ناصحیح در وزارت نیرو در طی سالهای گذشته تا همین الان میدانم.
بارگذاری های غلط روی جریان آب، چه صنعت و چه شرب برای استان همجوار و دیگر جاها وقتی کسب سود و منفعت کوتاه مدت بر منافع بلندمدت و بر جاریماندن رودخانه چیره میشود، نتیجه میشود: خشکی زاینده رود، نارصایتی مردم و خطر فرونشست! ۲۳ سال پیش وقتی آب به استان دیگر منتقل شد، قرار بود قبل از انتقال، تونل سوم کوهرنگ احداث و آبی که قرار است منتقل شود، جبران گردد.
آب رفت ولی کوهرنگ سه عملیاتی نشد. قرار بود این انتقال فقط برای ۲۰ سال انجام شود، الان حدود ۲۳ سال است این انتقال (سالانه حدود ۷۰ میلیون متر مکعب) درحال انجام است. برداشتهای خلاف قانون در بالادست رودخانه، از دیگر دلایل خشکی زاینده رود است. براساس تخمین، سالانه بین ۲۰۰ تا ۴۰۰ میلیون متر مکعب آب از زاینده رود خلاف قانون در استان چهارمحال برداشت میشود.
علیرغم جلسات متعدد و تذکرات اما وزارت نیرو به وظیفه قانونی خودش در جلوگیری از پمپاژهای خلاف قانون در بالادست رودخانه به درستی عمل نمیکند و ترک فعل در این زمینه زیاد است. مدیر حوزه زاینده رود در وزارت نیرو در دفترش در تهران نشسته، حال آنکه باید در حوزه آبریز زایندهرود مستقر باشد و پیوسته مسیر رودخانه از سرچشمه تا انتها را رصد کند. حقابه کشاورزان اصفهان که حقی شرعی و قانونی است، متأسفانه آخرین چیزی است که در این ماجرا درمورد آن صحبت میشود. حال آنکه برداشت از رودخانه اولین مرحله اش آن است که رضایت حقابه دار تأمین شود.
آیا رضایت حقابه دار اخذ شد؟ حقابه یکحق شرعی و قانونی و چیزی درست مثل حق مالکیت بر ملک است. آیا میتوان بدون اذن و اجازه مالک در ملکی که درحال استفاده است، دخل و تصرف نمود؟ (بنده این مطلب را که سخن کشاورزان حقابه دار به بنده بوده است به نماینده استان همجوار منتقل کردهام که چرا در انتقال این حقابه رضایت حقابه دار اخذ نشده؟) زایندهرود، جان اصفهان است.
فرونشست که در اصفهان از مرز هشدار گذشته، بهخاطر خشکی زایندهرود اتفاق افتاده است. بهطور متوسط سالانه حداقل ۱۵ سانتی متر در اصفهان فرونشست اتفاق میافتد. آثار و ابنیه تاریخی اصفهان در معرض خطر جدی است. هر لحظه ممکن است یکی از این آثار فرو بریزد. مسجد جامع اصفهان، مسجد امام، میدان امام، بازارهای تاریخی اصفهان، سی و سه پل، پل خواجو، مسجد حکیم، مسجد سید و.... اینها نه فقط متعلق به اصفهان که متعلق به ایران و جهان است.
اما مهمترین سرمایه اصفهان، مردم آن هستند. مردم ما در خیابانها و محلات اصفهان در معرض خطر فرونشست قراردارند. در چند سال گذشته بهدلیل خشکی زاینده رود، برداشت از چاههای آب افزایش یافت که باعث شده اکنون سفرههای آب زیرزمینی در اصفهان بخشکد و زیر پای اصفهان خالی شود. با این وجود اما ۶ درصد از تولید ناخالص داخلی ایران در اصفهان رقم می خورد. برای حل معضل فرونشست و عبور از این مرحله، باید آب در زاینده رود روان بماند و چاهها، آبرسانی شود. باید سفرههای آب در زیر شهر، آبرسانی شود. موضوع خشکی زاینده رود از خشکی دریاچه ارومیه (که البته این نیز غمانگیز است)، از ایننظر که آن با مرکز شهر ارومیه ۵۰ کیلومتر فاصله دارد، مهمتر و حیاتیتر است.
زاینده رود در مرکز شهر اصفهان است و سفرههای زیرزمینی شهر و حومه آن، به زاینده رود متصل است. وقتی این سفرهها میخشکد، زیر شهر خالی میشود. از سازمان حفاظت محیط زیست میخواهم در پروژههای انتقال آب به اصفهان سنگ اندازی نکند. آخرین جلسهای که به اتفاق برخی نمایندگان با رئیس سازمان محیط زیست داشتیم.
متأسفانه.... روز ملی زاینده رود روز تازه شدن غم زاینده رود است، غم مردمان یک شهر، غم کشاورزانی است که در پایین دست تا ۲۰۰ کیلومتر، تا ورزنه و تالاب خشکیده گاوخونی، زمینهایشان چشم انتظار آب است، کشاورزانی که یک زمانی زکات میدانند، اما امروز… هرچند پروژه انتقال آب به اصفهان باوجود سختیها درحال انجام است ولی خوشبختانه همکاری خوبی بین نمایندگان و برخی مسئولان در رفع این موانع وجود دارد و اخیراً با همکاری صورت گرفته برای بخشی از تأمین مالی این موضوع یک مصوبه عالی در یکی از نهادهای دولتی حاصل شد، اما اصفهان نیازمند علاج فوری است، همین امروز، که فردا دیر است.»
نظر شما