هزینه محیط‌زیستی هوش مصنوعی؛ از قدرت تا ردپای کربن

به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از آن آی تی نیوز، تیمی از پژوهشگران MIT در مقاله‌ای تازه تأکید کرده‌اند که توسعه مدل‌های زبانی بزرگ و سامانه‌های تولید تصویر و ویدئو با وجود مزایای گسترده، هزینه‌های زیست‌محیطی قابل‌توجهی به همراه دارد. آموزش یک مدل پیشرفته می‌تواند میلیون‌ها کیلووات‌ساعت انرژی مصرف کند و ردپای کربنی معادل هزاران پرواز هوایی ایجاد کند، با افزایش تقاضا برای خدمات هوش مصنوعی، مراکز داده در سراسر جهان تحت فشار بیشتری قرار می‌گیرند، در نتیجه اگر اقدام فوری صورت نگیرد، سهم این فناوری در تغییرات اقلیمی می‌تواند به‌سرعت افزایش یابد.

پژوهشگران MIT سه محور اصلی برای کاهش اثرات اقلیمی پیشنهاد کرده‌اند:

1. شفافیت بیشتر: شرکت‌های فناوری باید داده‌های مربوط به مصرف انرژی و انتشار کربن مدل‌های خود را منتشر کنند تا امکان مقایسه و نظارت عمومی فراهم شود.
2. بهینه‌سازی الگوریتمی: طراحی مدل‌های کارآمدتر که با داده و انرژی کمتر آموزش ببینند، می‌تواند به کاهش مصرف کمک کند.
3. زیرساخت پایدار: استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر در مراکز داده و توسعه سخت‌افزارهای کم‌مصرف از جمله اقدامات کلیدی است.

به گفته نویسندگان، این اقدامات نه‌تنها برای کاهش اثرات زیست‌محیطی ضروری است، بلکه می‌تواند به افزایش اعتماد عمومی به فناوری‌های هوش مصنوعی نیز کمک کند، جسی هاندلر، یکی از نویسندگان مقاله، تأکید کرد: ما نمی‌توانیم تنها به مزایای هوش مصنوعی نگاه کنیم و هزینه‌های اقلیمی آن را نادیده بگیریم. آینده این فناوری باید با پایداری گره بخورد.

این گزارش همچنین به نقش سیاست‌گذاران اشاره می‌کند و پیشنهاد می‌دهد که دولت‌ها با وضع مقررات و مشوق‌های مالی، شرکت‌ها را به سمت توسعه پایدارتر هدایت کنند، کارشناسان معتقدند که اگرچه هوش مصنوعی می‌تواند در حوزه‌هایی همچون بهینه‌سازی انرژی و پیش‌بینی تغییرات اقلیمی نقش مثبت ایفا کند، اما بدون مدیریت صحیح، خود به یکی از عوامل تشدید بحران اقلیمی تبدیل خواهد شد.