به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از آ آر اس تکنیکا، منطقه سولنهوفن در آلمان که بهعنوان یک Lagerstätte (محل با شرایط استثنایی حفظ فسیلها) شناخته میشود، بار دیگر راز مهمی از دوران ژوراسیک را آشکار کرد. در این منطقه، فسیلهای پتروسورهای جوان بارها کشف شده بود، اما علت مرگ آنها همچنان ناشناخته باقی مانده بود.
اکنون تیمی به سرپرستی راب اسمیت از دانشگاه لستر با بررسی دو نمونه تازه از گونه Pterodactylus antiquus که بهطور طنزآمیز «لاکی I» و «لاکی II» نامگذاری شدهاند، شواهدی از شکستگیهای خاص در استخوان بازو (هومروس) پیدا کردهاند. این شکستگیها نشان میدهد که بالهای آنها در اثر بادهای شدید طوفان شکسته و پروازشان مختل شده است. در نتیجه، این جوجهپتروسورها به درون تالابهای شور سقوط کرده و غرق شدند.
این نخستینبار است که در فسیلهای پتروسورهای سولنهوفن، آسیب اسکلتی مستقیم مشاهده میشود. پیشتر تصور میشد مرگ آنها فقط به دلیل غرقشدن یا دفن سریع در رسوبات بوده است. اما شکستگیهای تمیز و مورب هومروس، مشابه الگوهای دیدهشده در پرندگان و خفاشهای امروزی هنگام مرگ در طوفان، نشان میدهد که علت اصلی مرگ، آسیب پروازی ناشی از باد بوده است.
ویژگی منحصربهفرد این منطقه آن است که رسوبات کربناته نرم، اجساد را بهسرعت دفن کرده و شرایط بیاکسیژن مانع از تجزیه یا خوردهشدن آنها توسط لاشهخواران شده است. به همین دلیل، حتی استخوانهای ظریف جوجهپتروسورها نیز بهطور کامل حفظ شدهاند.
اسمیت توضیح میدهد که بزرگسالان به احتمال یا از طوفانها جان سالم به در میبردند یا اجسادشان دیرتر دفن میشد و در نتیجه کمتر در فسیلها دیده میشوند. این موضوع توضیح میدهد چرا بیشتر یافتههای سولنهوفن مربوط به نمونههای جوان است.
این مطالعه که در مجله Current Biology منتشر شده، نشان میدهد طوفانهای استوایی نهتنها اکوسیستمهای دریایی و زمینی را دگرگون میکردند، بلکه بهطور خاص پرندگان اولیه و پتروسورها را نیز قربانی میساختند.
نظر شما