به گزارش خبرگزاری ایمنا، در سالهای اخیر، هر بار که واژه «مکانیسم ماشه» بر سر زبانها افتاده، بسیاری نگران آینده صنعتهای حیاتی کشور از جمله هوانوردی شدهاند. اما برای کسانی که سالهاست در دل این صنعت نفس میکشند، این نگرانی رنگ و بوی تازهای ندارد.
معاون هوانوردی و امور بینالملل سازمان هواپیمایی کشوری در گفتوگوهای اخیر خود تأکید کرده است که آسمان ایران سالهاست زیر سایه تحریمها پرواز میکند؛ از تأمین قطعات کوچک تا خرید هواپیماهای پهنپیکر، همگی همواره با محدودیتهایی روبهرو بودهاند. وی میگوید: «مکانیسم ماشه نه دروازهای تازه از محدودیتها، بلکه تکرار همان سختیهایی است که پیشتر با آنها دست و پنجه نرم کردهایم.»
روایت او از این مسیر، بیش از آنکه ناامیدی به همراه داشته باشد، نشانهای از مقاومت و یادآور مسیری پر فراز و نشیب است که صنعت هوایی کشور توانسته از آن عبور کند. تنها در سال گذشته، بیش از ۲۰ فروند هواپیما به ناوگان کشور افزوده شد؛ هرچند همزمان شماری از هواپیماهای قدیمی به دلیل فرسودگی از رده خارج شدند. این روند نشان میدهد که صنعت هوایی ایران، حتی در شرایط سخت، توانسته روزنههایی برای تنفس پیدا کند.
البته مشکلات کم نیست. فرسودگی ناوگان، محدودیتهای مالی و فشارهای حقوقی همچنان بر شانههای ایرلاینها سنگینی میکند. شرکتهایی مانند «آسمان» با ناوگانی که از ۲۸ فروند به تنها یک فروند فعال رسیده، نماد همین دشواریها هستند. اما روایت رسمی سازمان هواپیمایی آن است که هیچیک از این مشکلات سد راه حرکت نخواهد شد؛ چراکه تجربه سالهای گذشته نشان داده است که صنعت میتواند با استفاده از مسیرهای جایگزین، هم تأمین قطعات را مدیریت کند و هم خدمات پروازی را پایدار نگه دارد.
امید اما از جایی دیگر نیز برمیخیزد: از ابتکار عملهای داخلی، از توان مهندسان و متخصصانی که در شرایط تحریم توانستهاند قطعات حساس را بازسازی کنند و از شرکتهای خصوصی که با وجود ریسکهای بالا، به دنبال مسیرهای تازه همکاری و سرمایهگذاری هستند. به باور مسئولان، همین ظرفیتهای داخلی و انعطافپذیری در برابر فشارهاست که آینده صنعت را تضمین خواهد کرد.
به این ترتیب، مکانیسم ماشه بیش از آنکه قفل تازهای بر درِ آسمان ایران باشد، به یادآورنده واقعیتی است که سالهاست صنعت هوایی با آن خو گرفته: پرواز در میانه محدودیتها. و آنچه امروز روایت میشود، نه توقف که تداوم پرواز است؛ پروازی که شاید پرهزینه و دشوار باشد، اما همچنان امکانپذیر و امیدبخش است.
نظر شما