ضیا مطلبیپور در گفتوگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به موانع موجود در مسیر همکاری دانشگاه و صنعت اظهار کرد: دانشگاهها بیشتر بر تولید دانش و مقالات علمی تمرکز دارند، در حالی که صنعت بهدنبال محصول نهایی و سود اقتصادی است و همین تفاوت نگاه موجب میشود ارتباط میان این دو بخش بهسختی شکل بگیرد.
وی افزود: دانشگاهها بهطور طبیعی اولویت خود را بر پژوهشهای بنیادی و توسعه مرزهای دانش میگذارند، اما صنعت بهدنبال راهحلهای کاربردی، سریع و سودآور است، این اختلاف در اهداف و افق زمانی موجب میشود برخی پروژههای مشترک نیمهکاره رها شود یا خروجی عملی مورد انتظار نداشته باشد.
مدیر شرکت دانشبنیان گفت: نبود زیرساختهای کافی برای تجاریسازی نتایج تحقیقات، کمبود سرمایهگذاری جسورانه، پیچیدگی زبان علمی پژوهشها و کمبود تیمهای میانرشتهای از مهمترین موانع پیوند دانشگاه و صنعت است، بسیاری از شرکتها توانایی ترجمه و استفاده مستقیم از یافتههای علمی را ندارند و پژوهشگران هم کمتر با ادبیات بازار و نیازهای واقعی صنعت آشنا هستند.
مطلبیپور ادامه داد: یکی از چالشهای مهم، ریسک بالای سرمایهگذاری در پروژههای فناورانه و بازگشت سرمایه دیرهنگام است، صنعت بهطورمعمول ترجیح میدهد روی پروژههایی متمرکز شود که سود کوتاهمدت به همراه دارد، در حالی که تحقیقات دانشگاهی به زمان بیشتری برای رسیدن به محصول نیاز دارد؛ افزون بر این هنوز اعتماد متقابل میان دانشگاه و صنعت بهطور کامل شکل نگرفته است و برخی شرکتها نسبت به اثربخشی تحقیقات تردید دارند.
وی خاطرنشان کرد: برای بهبود این وضعیت باید مجموعهای از اقدامات هماهنگ صورت گیرد، نخست حمایت دولت در قالب سیاستهای تشویقی، تسهیلات مالی و قوانین حمایتی میتواند ریسک ورود صنعت به پروژههای دانشگاهی را کاهش دهد، دوم ایجاد دفاتر انتقال فناوری در دانشگاهها برای ترجمه زبان علمی به زبان بازار و شناسایی فرصتهای تجاریسازی ضروری است.
مدیر شرکت دانشبنیان تصریح کرد: مراکز رشد و پارکهای علم و فناوری میتوانند نقش واسط مؤثری ایفا کنند، این مراکز با فراهمکردن امکانات آزمایشگاهی، فضای کار اشتراکی و مشاورههای حقوقی و مالی، به تیمهای دانشگاهی کمک میکنند تا ایدههای خود را به نمونه اولیه و سپس محصول تجاری تبدیل کنند.
مطلبی پور یادآور شد: تعریف پروژههای مشترک و کاربردی میان دانشگاه و صنعت، با تأکید بر نیاز واقعی بازار، یکی از کلیدهای موفقیت است، زمانی که هر دو طرف در طراحی پروژه حضور داشته باشند، امکان دستیابی به نتایج عملیاتی بسیار بیشتر خواهد بود.
وی گفت: اعتمادسازی تدریجی میان دانشگاه و صنعت از طریق تجربه موفق پروژههای کوچک و کمریسک، میتواند زمینهساز همکاریهای بزرگتر شود، همچنین باید آموزش کارآفرینی و مهارتهای تجاریسازی به دانشجویان و پژوهشگران تقویت شود تا فاصله میان زبان دانشگاه و نیازهای صنعت کمتر شود.
مدیر شرکت دانشبنیان بیان کرد: اگرچه مسیر پیوند میان دانشگاه و صنعت با موانعی همراه است، اما با نگاه بلندمدت، حمایت ساختاری و شکلگیری اکوسیستم نوآوری، میتوان ظرفیتهای بالقوه دانشگاهها را به ثروت و ارزشافزوده برای جامعه و اقتصاد کشور تبدیل کرد.
نظر شما