به گزارش خبرگزاری ایمنا، روزنامه گاردین در گزارشی به نقد و بررسی فیلم پر سروصدای «صدای هند رجب» که موفق به دریافت شیر نقرهای جشنواره فیلم ونیز شد پرداخت و نوشت: جشنواره فیلم ونیز امسال شاهد یکی از بحثبرانگیزترین و تکاندهندهترین آثار خود بود؛ فیلم «صدای هند رجب» ساخته کوثر بن هنیه، کارگردان تونسی که با روایتی مستند-تخیلی، سرگذشت دلخراش دختربچه فلسطینی را به تصویر کشید.
هند رجب، کودک پنجسالهای بود که در سال ۲۰۲۴ همراه با شش عضو خانوادهاش و دو امدادگر فلسطینی بر اثر حمله ارتش اسرائیل در غزه جان باخت، او پس از حمله اولیه درحالیکه تنها بازمانده خودرو بود، ساعتها با صدای لرزان و پر از وحشت خود با جمعیت هلالاحمر فلسطین تماس گرفت و درخواست کمک کرد.
بن هنیه در اقدامی بیسابقه، صدای واقعی هند در آن تماسها را در فیلم به کار برده و روایت داستانی واکنش امدادگران در مرکز تماس را با حضور بازیگران بازسازی کرده است. این تلفیق، صحنههایی خلق کرده که مخاطب را نه تنها به قلب یک تراژدی انسانی میبرد، بلکه او را در برابر پرسشی اخلاقی و فلسفی نیز قرار میدهد: آیا نمایش چنین رنج واقعی در قالب یک درام داستانی، جسارتی هنری است یا بهرهکشی عاطفی؟
نمایش این فیلم در ونیز با ۲۳ دقیقه تشویق ایستاده همراه شد؛ واکنشی کمسابقه که نشان میدهد مخاطبان تا چه اندازه با روایت اثر همذاتپنداری کردهاند. با این حال، برخی منتقدان معتقدند استفاده از صدای واقعی هند در بستری داستانی ممکن است به نوعی تحریف یا تجاریسازی اندوه بدل شود. در مقابل، گروهی دیگر این کار را اقدامی شجاعانه و خلاقانه برای یادآوری فاجعهای میدانند که هنوز زنده و جاری است.
از منظر تحلیلی، «صدای هند رجب» پرسش مهمتری را نیز پیش میکشد: چگونه امدادگران در شرایط جنگی میان ضرورت انسانی برای نجات جان یک کودک و محدودیتهای بوروکراتیک و نظامی گرفتار میشوند؟ در فیلم، بخشی از تعلیق بر همین تناقض بنا شده است؛ جایی که نقشه دیجیتال حرکت آهسته آمبولانسها را در خیابانهای بمبارانشده نشان میدهد، اما هماهنگیهای پیچیده با صلیب سرخ و نهادهای اسرائیلی مانع از حرکت فوری میشود.
این اثر را میتوان نمونهای نادر از سینمای مستند-تخیلی دانست که نهتنها یک فاجعه انسانی را بازگو میکند، بلکه به بحثهای عمیقتری درباره اخلاق روایت، مرزهای واقعیت و تخیل، و مسئولیت هنرمند در رویارویی با تراژدیهای معاصر دامن میزند. در جهانی که اغلب سرگرمیهای سینمایی از واقعیت فاصله میگیرند، بن هنیه با دست گذاشتن بر زخم زنده فلسطین، سینما را بار دیگر به عرصه مواجهه مستقیم با حقیقت بازمیگرداند.
«صدای هند رجب» در نهایت اثری است که هم تحسین و هم تردید را برمیانگیزد؛ اما بیشک توانسته موضوع فلسطین را در قلب یکی از بزرگترین رویدادهای سینمایی جهان به بحث اصلی بدل کند.
نظر شما