عادت داشتم با آثار استاد فرشچیان به دنیا فخر بفروشم

به گزارش خبرگزاری ایمنا، محمدجواد ظریف امروز _دوشنبه بیست و هفتم مرداد_ در دیدار صمیمانه وزیر فرهنگ با هنرمندان اصفهان با تسلیت درگذشت استاد محمود فرشچیان اظهار کرد: از شمار دو چشم یک تن کم شد و از شمار خرد هزاران بیش. رحلت استاد بزرگ، نماد انسانیت، مرحوم استاد محمود فرشچیان را خدمت همسر بزرگوارشان تسلیت عرض می‌کنم. سال گذشته که خدمت استاد تلفن زدم، دیدم تا چه اندازه این بانوی بزرگوار نگران سلامتی ایشان بودند.

وی افزود: این سعادت و افتخار را داشتم که سال‌ها از بزرگواری استاد بهره‌مند شوم؛ چه زمانی که در نیویورک بودم و خدمت استاد می‌رسیدم و چه در تهران، زمانی که موزه استاد در کاخ سعدآباد افتتاح شد. انسانی به این بزرگی را نمی‌توان تنها با عنوان هنرمند شناخت. همین‌که بهترین استادان و فرهیختگان هنر ایران برای بزرگداشت او گرد هم آمدند، نشان می‌دهد جایگاه استاد تنها به‌واسطه هنر به دست نیامده، بلکه با انسانیتی که به زیور هنر آراسته شد، استاد فرشچیان به جایگاه بی‌بدیل دست یافته است.

وزیر اسبق امور خارجه تصریح کرد: عشقی که استاد به اهل‌بیت (ع) داشت، در کنار عشق به ایران و انسانیت، برای هرکس که با او نشست‌وبرخاستی داشت آشکار بود. خانم استاد اشاره‌ای به این موضوع داشتند و من هم می‌خواهم خاطره‌ای بیان کنم؛ نه از استاد، بلکه درباره استاد.

ظریف ادامه داد: در پاریس دیداری با آقای کری داشتم. گفت‌وگویی جدی درباره محاسبات مربوط به نزدیکی ایران به سلاح هسته‌ای درگرفت. آنها معتقد بودند ما به سلاح نزدیکیم. گفتم محاسباتتان را بیان کنید، اما گفتند نمی‌توانیم. گفتم: می‌خواهید ایرانی بپذیرد که شما بگویید حق ندارد حتی محاسباتتان را بشنود؟ اتفاقاً من عادت داشتم با آثار استاد به دنیا فخر بفروشم. هر سال به مناسبت سال نو میلادی کتاب‌های استاد را می‌فرستادیم و می‌گفتیم ایران این است؛ نماد ایران این است، نه آنچه شما به عنوان خشونت و جنگ‌طلبی معرفی کرده‌اید.

وی خاطرنشان کرد: در همان زمان برای دیدار با مقامات فرانسوی دو سه آلبوم از آثار استاد را در ماشین داشتم تا به رئیس‌جمهور فرانسه هدیه دهم. به محافظانم گفتم یکی از آنها را بیاورند. آلبوم را به کری دادم و گفتم: این‌ها را نگاه کن و اگر می‌خواهی بیشتر ببینی به نیوجرسی برو؛ جایی که استاد فرشچیان آتلیه داشت. در آنجا تابلوی دو در دویی وجود دارد که برای دیدن جزئیاتش باید از ذره‌بین استفاده کنی. به او گفتم: ببین، به چنین ملتی نمی‌شود گفت که نمی‌تواند بفهمد. این ملت چنین استاد و چنین بزرگی دارد.

وزیر اسبق امور خارجه اظهار داشت: استاد فرشچیان واقعاً نمونه‌ای بی‌بدیل بود. با آن عظمت و توان هنری، در عین حال نهایت تواضع را داشت. به یاد دارم وقتی استاد سیرفیان از اصفهان به آمریکا آمدند، همان فرشی را که امروز با مضمون «بنی‌آدم اعضای یکدیگرند» بر سردر سازمان ملل نصب است، به همراه آوردند. در آن زمان استاد فرشچیان به همراه جمعی از هنرمندان و تجار فرش – که بسیاری از آنها یهودی بودند – به رزیدانس آمدند. هنوز خاطره آن صحنه در ذهنم مانده است که استاد فرشچیان با کمال تواضع در گوشه‌ای نشست. این تصویر هرگز از یاد من نمی‌رود.

ظریف در پایان گفت: استاد فرشچیان حقیقتاً بزرگ بود و ایران، اصفهان و جهان هنر گوهر ارزشمندی را از دست دادند. امروز همه هنردوستان عزادارند و احساس می‌کنم همگی در مشایعت ایشان از هنرستان تا آرامگاه ابدی همراه خواهند بود. روحشان شاد، نامشان همواره بلندآوازه و هنر ایران در جهان پرآوازه خواهد ماند.