به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از ساینس دیلی، پژوهش تازه ناسا روایتی تلخ از سرنوشت Lunar Trailblazer را آشکار کرده است؛ فضاپیمایی کوچک که قرار بود با استفاده از ابزارهای پیشرفته، نقشههای با وضوح بالا از منابع آب ماه تهیه کند. این مأموریت در بیستوششم فوریه ۲۰۲۵ و همراه با مأموریت دوم فرودگر رباتیک Intuitive Machines توسط موشک Falcon 9 به فضا رفت. ارتباط اولیه با فضاپیما برقرار شد، اما تنها یک روز بعد همه سیگنالها خاموش شد.
دادههای محدود نشان میدهد صفحات خورشیدی این کاوشگر بهدرستی رو به خورشید قرار نگرفتند و در نتیجه، باتریها به سرعت تخلیه شدند. بدون انرژی و بدون ارتباط، تیم عملیات در Caltech’s IPAC قادر به اجرای مانورهای حیاتی برای حفظ مسیر فضاپیما به سمت ماه نبود. با وجود تلاشهای جهانی و داوطلبانه برای ردیابی سیگنال، Lunar Trailblazer در یک چرخش آهسته، آرامآرام به اعماق فضا رانده شد.
هدف این مأموریت، نهتنها شناسایی محل و شکل آب سطح ماه، بلکه پایش تغییرات آن در طول زمان بود. این دادهها میتوانستند به مأموریتهای آینده انسانی و رباتیک کمک کنند و حتی راه را برای بهرهبرداری تجاری از منابع ماه هموار کنند. ابزارهای علمی شامل طیفسنج HVM3 ساخت JPL و Lunar Thermal Mapper دانشگاه آکسفورد، از دقیقترین تجهیزات در نوع خود بودند.
با وجود شکست عملیاتی، فناوری توسعهیافته در این پروژه از بین نرفته است، طیفسنج HVM3 اکنون پایه طراحی ابزار UCIS-Moon خواهد بود که در یک مأموریت مداری آینده، بالاترین وضوح دادههای سطحی آب و مواد معدنی ماه را ثبت میکند. این تجربه، گرچه پرهزینه بود، اما دانشی ارزشمند برای کاهش ریسک مأموریتهای آینده در حوزه اکتشافات فضایی فراهم ساخت.
نظر شما