به گزارش خبرگزاری ایمنا، در شهری که قرنها است با ادبیات، هنر و اندیشه نفس کشیده، حالا فصلنامهای متولد شده تا یادآوری کند که فرهنگ، هنوز زنده است و میتوان در اصفهان از هویت، میراث و معنا نوشت. صفاهان، مجلهای است که آمده سکوت فرهنگی شهر را بشکند و گفتوگویی تازه خلق کند. این مجله قصد دارد گفتمانی نو درباره ادبیات، هنر و کتاب ایجاد کند.
نام صفاهان برگرفته از نام قدیمی اصفهان و نمایانگر تلاشی آگاهانه برای احیای ظرفیتهای بالقوه فرهنگی و هنری این شهر است. این فصلنامه در نظر دارد فضای تازهای برای گفتوگو و نقد فراهم آورد؛ فضایی که بتواند علاوهبر مخاطبان خاص، توجه شهروندان دیگر را نیز به خود جلب کند.
مراسم رونمایی از نخستین شماره فصلنامه، فرصتی برای تأمل در ضرورت بازسازی و تقویت فضای فرهنگی در اصفهان، ضرورت گفتوگو، بازاندیشی و بازگشت به ریشههای هویتی شهر بود؛ مرتضی کاردر، روزنامهنگار و مدیر انتشارات هرمس، در این مراسم درباره موضوع «شهری که زندگی میکنیم، شهری که روایت میکنیم» و نقش کلیدی چنین نشریاتی در پویایی فرهنگی شهر سخن گفت.
حمید فرهمند بروجنی، عضو هیئت علمی دانشگاه هنر اصفهان نیز سخنانی درباره شهرموزه و صنعتشهر مطرح کرد، همچنین احمدرضا رضایی، سردبیر فصلنامه صفاهان، این نشریه را تلاشی برای زنده نگه داشتن نفس ادبیات و هنر در یکی از مهمترین بسترهای فرهنگی ایران یعنی اصفهان دانست.
مرتضی کاردر، روزنامهنگار و مدیر انتشارات هرمس، در گفتوگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به ضرورت وجود ضمیمههای فرهنگی در روزنامههای شهری اظهار میکند: انتشار فصلنامه صفاهان اتفاقی ضروری برای اصفهان است؛ به نظر من، تمام روزنامههای شهری کشور لازم است ضمیمههایی از این دست داشته باشند؛ ضمیمههایی که فرصتی برای تأمل بیشتر در مسائل شهری، موضوعات مغفولمانده و وجوه پنهان فرهنگ یک شهر فراهم میآورند؛ مسائلی که شاید در قالب روزنامههای روزمره و اطلاعرسان، کمتر مجالی برای پرداختن به آنها باشد.
وی میافزاید: روزنامه، بهدلیل ذات خبری و کارکرد روزمرهاش، معمولاً بر ابعاد کاربردی و اطلاعرسانی تمرکز دارد و همین امر ایجاب میکند که در کنار آن، بستری برای تفکر، بازاندیشی و کندوکاو عمیقتر در فرهنگ و هویت شهری فراهم شود؛ در اصفهان، تا امروز چنین فضایی نداشتیم؛ صفاهان از این حیث اتفاق خوبی است، چراکه میتواند بستری تازه برای گفتوگو و اندیشیدن باشد.
مدیر انتشارات هرمس به چالشها و خطرات بالقوهای اشاره میکند که ممکن است در مسیر چنین نشریهای رخ دهد: یکی از آفتهای مهمی که ممکن است گریبانگیر نشریات فرهنگی شود، افتادن در دام نگاههای مرثیهخوان، یا بهعکس، گرفتار شدن در فضای بیشازحد ستایشآمیز است. اگر سطح توقع و انتظار به شکلی غیر واقعگرایانه بالا برود، نهتنها تحقق اهداف دشوار میشود، بلکه امکان تعامل سازنده با مخاطب نیز از بین میرود.
کاردر تاکید میکند: نباید از واقعیتهای موجود فاصله گرفت. بهتر است بهجای پرداختن صرف به حسرت و آرمان، به شکلی روشن و واقعگرایانه بپرسیم که چه چیزهایی را از دست دادهایم، چه چیزهایی در معرض زوالاند و چه داشتههایی را هنوز میتوان نجات داد و احیا کرد. این نگاه، نهتنها ما را به گذشته متصل میکند، بلکه امکان ترسیم آیندهای ملموستر و مسئولانهتر را نیز فراهم میسازد.
احمدرضا رضایی، سردبیر فصلنامه صفاهان با نگاهی به وضعیت فرهنگی اصفهان، از رکود نگرانکنندهای میگوید که در سالهای اخیر بر فضای تولید محتوای فرهنگی و هویتی این شهر سایه انداخته است.
وی اظهار میکند: اصفهان، با پیشینهای پربار در عرصههای مختلف فرهنگ، هنر و ادب، در حال حاضر آنچنان که باید و شاید در زمینه تولید محتوای مرتبط با فرهنگ و هویت خود فعال نیست. این در حالی است که این شهر از سرمایههای انسانی بسیار توانمندی برخوردار است؛ افرادی با اندیشه، مهارت و دغدغهمندی که میتوانند در شرایط مساعد، جریانساز باشند؛ با این حال، فقدان بستر مناسب موجب شده بسیاری از این نیروهای توانمند راهی دیگر شهرها شوند.
سردبیر فصلنامه صفاهان ادامه میدهد: بهدلایل مختلف، از جمله نبود حمایت و بیتوجهی به مقوله تولید فرهنگ، بسیاری از استعدادها ترجیح میدهند اصفهان را ترک کنند. مقصد عمده آنها تهران است؛ جایی که امکان دیده شدن و تأمین حداقلی معاش برای فعالیت فرهنگی وجود دارد. این مسئله ناشی از آن است که در اصفهان، احساس تعلق حرفهای و چشمانداز باثباتی برای فعالان فرهنگی وجود ندارد.
رضایی به چالشی اشاره میکند که کمتر درباره آن سخن گفته میشود: در این شهر، به نظر میرسد هنوز باور عمومی به ارزشگذاری جدی برای تولید فرهنگی شکل نگرفته است. گویی انتظار میرود که فعالیت در حوزهی فرهنگ و هنر، از سر علاقه و بدون هیچگونه مطالبهگری مالی انجام شود. این نگاه، نهتنها ناعادلانه بلکه بازدارنده نیز است؛ زیرا مانع شکلگیری زیست حرفهای فرهنگی در شهر میشود؛ در چنین شرایطی، فصلنامه صفاهان تلاشی هدفمند برای احیای جریان تولید فرهنگی در دل شهر است.
وی ادامه میدهد: با انتشار این فصلنامه، میخواهیم فضایی ایجاد کنیم که در آن، فرهنگ و تولید فرهنگی جدی گرفته شود. صفاهان تنها یک نشریه نیست؛ بلکه نخستین گام در مسیری است که امید داریم به احیای جایگاه فرهنگ در اصفهان بینجامد. ما این گام را با نگاهی روشن برداشتهایم برای آنکه فرهنگ، نه حاشیه زندگی جمعی، بلکه یکی از ارکان آن باشد.
به گزارش ایمنا، صفاهان، تنها یک فصلنامه نیست، بلکه نشانهای از تلاشی جمعی برای بازگرداندن فرهنگ به متن زندگی است؛ انتشار چنین فصلینامهای، حرکتی برای احیای اندیشیدن، گفتوگو کردن و معنا بخشیدن به هویت شهری است.
نظر شما