به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، از دیرباز، بشر برای اهدافی چون دفاع، اختفا، مناسک مذهبی، سیاست، فناوری، مقابله با شرایط اقلیمی یا حتی حفاظت از سطح طبیعی زمین، سازههایی را بهطور کامل یا عمده در زیر زمین بنا کرده است. امروزه، معماری زیرزمینی با رویکردی نوین و تلفیق فناوریهای روز و زیباییشناسی معاصر، راهکاری خلاقانه برای چالشهای محیطی و کمبود زمین در شهرها ارائه میدهد و سازههایی چشمگیر و ماندگار را خلق میکند.
معماری زیرزمینی چیست؟
معماری زیرزمینی برخلاف تمایل رایج به ساخت آسمانخراشها و رقابت برای تسخیر آسمان، با طبیعت همساز است و بدون آسیب به محیط، از مزایای طبیعی مانند تعادل حرارتی، آکوستیک، آرامش بصری و حفاظت بهره میبرد. این رویکرد علاوه بر کارکردگرایی، عناصر زیباییشناسی، بهرهوری انرژی و طراحی مدرن را نیز در بر میگیرد و فرصتها و چالشهای منحصربهفردی برای معماران و مهندسان پدید میآورد.
معماری زیرزمینی با بهرهگیری از فناوریهای نوین، مصالح بومی و توجه به پایداری محیط زیست، امکان خلق فضاهایی منحصربهفرد، زیبا و کارآمد را فراهم آورده است؛ سازههایی که علاوه بر پاسخ به نیازهای عملکردی، با طبیعت در تعامل بوده و تجربهای متفاوت از سکونت و حضور در فضا را ارائه میدهند.
پناهگاه تیرپیتز (Tirpitz Bunker)
پناهگاه تیرپیتز در دانمارک از نمونههای برجسته معماری زیرزمینی جهان است که ابتدا در جنگ جهانی دوم بهعنوان یک پناهگاه بتنی توسط ارتش آلمان ساخته و پس از سالها رهاشدگی، توسط گروه بیارکه اینگلس به موزه مدرن تبدیل شد. این موزه بهصورت یکپارچه در توپوگرافی سایت ادغام شد و میتوان گفت بهطور کامل نامرئی است. چهار راهروی باریک در میان تپههای شنی ایجاد شده که مرکز آن به حیاطی پرنور میرسد و گالریها همچون واحهای روشن در دل شنها، تضادی چشمگیر با توده بتنی پناهگاه ایجاد میکنند.
سالن ورزشی آلما (ALMA Sports Hall)
سالن ورزشی آلما در ارتفاعات صحرای آتاکاما در شیلی، با طراحی بیضیشکل زیر یک گنبد آیرودینامیک و بخشهای جانبی زیرزمینی، نمونهای دیگر از معماری زیرزمینی محسوب میشود که با شرایط سخت اقلیمی منطقه سازگار شده است. سقف منحنی با غشای دوبل از جنس پیویسی (PVC) و فیبر کربن، فضای داخلی را از تابش خورشید محافظت میکند و نور طبیعی از طریق بازشوهای سقف وارد فضا میشود.
خانه درونی (The Inside Home)
خانه درونی در ایران، پاسخی به توسعه بیرویه شهری و حذف باغهای سنتی منطقه است که در آن سه فضای غارمانند در اطراف یک حیاط مرکزی قرار گرفتهاند و این چیدمان، تجربهای مستقل و هماهنگ با طبیعت ایجاد میکند. فضاهای عمومی برای دریافت حداکثر نور و دید افقی طراحی شدهاند، در حالی که اتاقخوابها با نور محدود، حریم خصوصی بالایی دارند.
کاخ زمان ژرف (Deep Time Palace)
کاخ زمان ژرف در چین، یکی از بزرگترین موزههای زیرزمینی جهان با سقف موجدار بتنی و بازشوهای چشمیشکل است که در دو طبقه زیر سطح زمین ساخته شده و سقف نازک بتنی با پوشش گیاهی، قابلیت استفاده بهعنوان فضای اجتماعی و پارکینگ را دارد. نور طبیعی از طریق بازشوهای سقف وارد فضاها میشود و حس معنویت و عمق را به بازدیدکنندگان القا میکند.
مسجد سنجاقلار (Sancaklar Mosque)
مسجد سنجاقلار در استانبول، با الهام از طبیعت و به دور از الگوهای رایج معماری عثمانی، بهطور کامل با توپوگرافی زمین تلفیق شده و تنها مناره آن از بیرون قابل مشاهده است. ورودی مسجد پنهان است و مسیر ورودی با شیب زمین بهتدریج به پایین میرود. سقف سبز و موقعیت زیرزمینی، عایق طبیعی در برابر گرما و سرما ایجاد میکند و فضای داخلی ساده و غارمانند است.
ویلا آا (Villa Aa)
ویلا آا در دانمارک، در شیب آرام یک مزرعه نروژی و در هماهنگی کامل با طبیعت محافظتشده ساخته شده است. سقف سبز ویلا بهعنوان تراس بالایی عمل میکند و تراس و باغ پایینی دو استخر دارد که یکی برای شنا و دیگری برای جمعآوری آب باران و گیاهان آبزی طراحی شده است. زیر سقف چمنی، راهروها و رمپهای بتنی به بخشهای مختلف خانه دسترسی میدهند و بخش شمالی خانه تاریکتر و صمیمیتر و بخش جنوبی روشنتر و بازتر است. کفهای بتنی صیقلی تا فضای بیرونی ادامه دارد و مرز بین داخل و بیرون را محو میکند.
نظر شما