گرمای هوا هم نتوانسته حضور مردم را کمرنگ کند و مردم اصفهان، از نسلهای مختلف، برای چهارمین سال پیاپی در این میدان گرد هم میآیند؛ پُرصلابت و خاموش، اما در دل پرهیاهو. از پیرمردی با عبای نمدی گرفته تا دختران دهههشتادی با شال مشکی بر دوش و سربند سبز بر پیشانی، همه حضور دارند تا بار دیگر با سیدالشهدا (ع) و رهبرشان پیمان ببندند که در برابر ظلم میایستند، که عاشورا را نه یک تاریخ، بلکه یک مشی و مسیر میدانند.
مراسم با اجرای سرود «ای ایران» آغاز میشود؛ همان آوای پر افتخار که این روزها ورد زبانها شده و حالا با همخوانی هزاران نفر در فضای میدان طنین میافکند. صدای ملت است که در میانه عزا، امید و همبستگی را فریاد میزند. اینجا نه تنها مجلس سوگواری است، بلکه صحنهای از ایستادگی و حضور نیز هست؛ حضوری که نسلها را به هم پیوند میدهد.
سخنران مراسم، حجتالاسلام مهدی دانشمند، با بیانی پرشور از پیوند عاشورا با زمانه سخن میگوید. او تأکید میکند: «ما با صهیونیسم در جنگ هستیم تا زمانی که امام زمان ظهور کنند؛ شعار ما هیهات من الذله خواهد بود. زیارت عاشورا منشور زندگی، اجتماعی و اعتقادی است؛ بر این اساس هرکس خودش را حسینی میداند، باید شعارش دوستی با دوستان خدا و اهل بیت و دشمنی با دشمنان اهل بیت باشد.»
سپس ادامه میدهد: «ما تا نفس داریم در این مسیر میایستیم؛ دشمنان اسلام، صدای این ملت را بشنوید. روز عاشورا، روز بیعت با فرهنگ حسینی است. امروز روز تعیین کردن مسیر است؛ یا حسینی هستیم یا یزیدی؛ ملت ایران را بشناسید، ما ناامید نمیشویم. این اتحاد و همبستگی ملت، امید رژیم صهیونیستی را ناامید میکند، به شایعات کمتر توجه کنید و امیدوار باشید. از خدا میخواهیم ما را ادامه دهندگان راه شهدا قرار دهد.»
بخوانید| حجتالاسلام دانشمند: امروز با دشمنانی مواجهیم که از حرمله و عمر سعد خطرناکتر هستند
آنچه این عصر را متمایز میکند حضور پررنگ جوانان و نوجوانانی است که برای تجربهای فراتر از تاریخ آمدهاند؛ آمدهاند تا با امامشان تجدید میثاق کنند. دهههشتادیها و نودیها، با شور و فهمی تازه، در کنار پدران و مادران خود ایستادهاند؛ بیآنکه از بغض بترسند و بیآنکه از تکرار خسته باشند.
«یومالحسین» در اصفهان تنها یک تجمع نیست؛ یک پیام است. پیامی روشن از ملتی که هنوز زنده است، هنوز وفادار میماند، و همچنان پای عهدی که در کربلا بسته شده، استوار ایستاده است.
در ادامه مراسم، فضای میدان امام حسین (ع) رنگی از شور و نوای دلسوخته میگیرد، جایی که جمعی از مداحان نامآشنای اصفهان، از جمله حاج مهدی منصوری، حاج محمد یزدخواستی، کربلایی مهدی رعنایی، کربلایی امیر برومند و کربلایی علی کاظمی، در کنار هم قرار میگیرند و نوای مصیبت و عشق به امام حسین (ع) را در دل آسمان شهر طنینانداز میکنند.
صدای مداحان با اشکهای جمعیت در هم میآمیزد و میدان را به حسینیهای بزرگ بدل میسازد. مردم با شور و شعف، با شعارهای «یا حیدر یا حیدر»، «یا حسین» و «هیهات منّا الذلة»، با مداحان همراهی میکنند. هیچ دیواری میان نسلها نیست؛ جوان و پیر، زن و مرد، همه یکصدا، در یک صف، زیر یک بیرق، برای یک حقیقت.
این لحظات، تنها لحظههای سوگ نیستند؛ لحظات تولد یک روح مشترکاند. روحی که از کربلا زنده مانده و در اصفهان امروز، در میدان امام حسین، دوباره جان میگیرد.
در پایان این گردهمایی باشکوه، آسمان اصفهان، زیر پرچمهای افراشته ایران و عزای حسین بن علی، گواه میشود بر عهدی که از دل تاریخ تا امروز کشیده شده است. عهدی که هرگز شکسته نمیشود، چون از عاشورا آب خورده است؛ از غیرت عباس (ع)، از فریاد زینب (س)، و از خون پاک سیدالشهدا.
میدان امام حسین (ع) اصفهان، در عصر عاشورا، فقط صحنه عزاداری نبود، میدانِ ایستادن بود؛ ایستادن در خط حسین، خط نور، خط مقاومت. نسلی پس از نسل دیگر، این پرچم را زمین نمیگذارد و این است رمز ماندگاری ایران؛ سرزمینی که نامش با حسین گره خورده، و مردمانش با هر نَفَس، میگویند: تا ظلم هست، ما هستیم، و تا عاشورا هست، ما ایستادهایم. تجمع امروز اصفهان گواهی است بر اینکه ایران حسین (ع) تا ابد پیروز است.
نظر شما