کدام ایمان ایستاده می‌ماند؟

روحانی و فعال فرهنگی گفت: در فراز و فرود زندگی آنچه انسان را ایستاده نگه می‌دارد، نوع رابطه‌اش با خداست. برخی خدا را تنها در نعمت می‌بینند، برخی در بلا می‌جویند و گروهی همیشه با او هستند.

به گزارش خبرگزاری ایمنا، حجت‌الاسلام محمد داستان‌پور _جمعه ششم تیر_ در هیئت باران با تأکید بر نقش بنیادین ایمان در دستیابی به آرامش درونی اظهار کرد: نخستین کلید در مسیر رسیدن به آرامش حقیقی ایمان به خداوند متعال است، نوع نگاه و کیفیت ارتباط انسان با پروردگار تأثیری تعیین‌کننده در رویارویی با دشواری‌های زندگی دارد.

وی در ادامه با اشاره به سه نوع باور و ارتباط انسان با خداوند افزود: در نگاه نخست، برخی افراد تنها در شرایط مطلوب و روزگار خوشی یاد خدا را به زبان می‌آورند. این دسته، خداوند را در میان نعمت‌ها و موفقیت‌ها می‌شناسند؛ ایمان آن‌ها بیش از آن‌که ریشه‌دار و درونی باشد، وابسته به فرازهای زندگی است؛ در حقیقت، ارتباط این افراد با خداوند متأثر از نوعی نگاه سودجویانه یا به‌اصطلاح «اسپانسری» است؛ به این معنا که تا زمانی که نعمتی در جریان است، دل‌بسته و شاکرند، اما به‌محض بروز چالش یا تلخی، انگیزه ایمانی خود را از دست می‌دهند.

این روحانی ادامه داد: نگاه دوم متعلق به کسانی است که در زمان سختی و بحران به دعا و نذر روی می‌آورند و به یاد خداوند می‌افتند، اما در روزگار رفاه و آرامش، نام و یاد خداوند را فراموش می‌کنند؛ ارتباط این گروه با خدا وابسته به موقعیت است؛ به‌گونه‌ای که در سختی‌ها انتظارات بزرگ و غیرواقع‌بینانه از خداوند دارند، بدون آن‌که در دوران آسایش رابطه‌ای مداوم و عمیق با او برقرار کرده باشند.

داستان‌پور بیان کرد: در مقابل نگاه سوم به خداوند، نگاهی عمیق، پیوسته و بر پایه تسلیم است. این گروه از مؤمنان، چه در شادی و چه در رنج، چه در فراوانی و چه در فقدان، پیوندی محکم با پروردگار دارند و باور آن‌ها به حکمت الهی در تمام حالات پابرجاست؛ تسلیم بودن در برابر اراده خدا، نشانه ایمانی بالغ و ریشه‌دار است که انسان را از تلاطم‌های روحی مصون می‌دارد و زمینه‌ساز آرامشی عمیق و پایدار می‌شود.

کد خبر 879849

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.