از سبزترین بام‌های جهان تا مدرن‌ترین پروژه شهری خاورمیانه

به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، جدیدترین خبرهای جهان را در این بسته خبری بخوانید.

ایسلند، سرزمین شگفتی‌ها

ایسلند، از نظر زمین‌شناسی، به عنوان یکی از جوان‌ترین خشکی‌های کره زمین شناخته شده است و یکی از آخرین مکان‌هایی بوده است که انسان‌ها در آن ساکن شده‌اند، دلیل این اتفاق فعالیت‌های آتشفشانی مداوم در این منطقه و شرایط آب‌وهوایی سخت است، البته با وجود شرایط آب‌وهوایی سرد و سخت این کشور، به مقصدی محبوب برای گردشگران تبدیل شده است؛ نتایج بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد که ۱۱ درصد از کشور ایسلند پوشیده از یخچال‌های طبیعی است، این یخچال‌ها یکی از جاذبه‌های اصلی ایسلند هستند که تا به امروز تقریباً ۲۶۹ مورد از آن‌ها نامگذاری شده‌اند.

شفق قطبی که با نام نورهای شمالی نیز شناخته می‏‌شود، از کشور ایسلند به راحتی قابل مشاهده است، این کشور به دلیل موقعیت جغرافیایی نزدیک به مدار قطب شمال و آسمان‌های تاریک در طول فصل زمستان، بهترین مکان برای مشاهده این پدیده طبیعی جالب است، بهترین زمان برای مشاهده شفق قطبی در ایسلند از اواسط سپتامبر تا اواسط آوریل است، به منظور مشاهده دقیق‌تر آن بهتر است از مناطقی با آلودگی نوری دوری کنید؛ یکی دیگر از جاذبه‌های ایسلند چشمه‌های آب گرم آن است، این منطقه به‌دلیل فعالیت‌های زمین‌گرمایی زیاد، چشمه‌های آب گرم مختلفی دارد. تعداد زیادی از این چشمه‌های آب گرم به جاذبه‌های گردشگری تبدیل شده‌اند‬ وبعضی از این چشمه‌ها خواص درمانی دارند.

ایسلند یکی از کشورهای سازگار با محیط زیست است، زیرا به صورت گسترده از منابع تجدیدپذیر، به‌ویژه انرژی زمین گرمایی و انرژی برق آبی استفاده می‌کند، بنابراین میزان انتشار کربن در این کشور در حال کاهش است و اقتصاد آن نیز به صورت قابل‌توجهی بر پایه انرژی‌های تجدیدپذیر استوار شده است.

علاوه بر این، ایسلند به عنوان کشوری که برای خنثی‌سازی کربن تلاش می‌کند، در زمینه مدیریت زباله‌های خود بسیار خوب عمل می‌کند، این کشور یکی از اولین مناطقی بوده است که برای بازیافت قوطی‌ها و بطری‌های نوشیدنی یک‌بار مصرف هزینه مشخصی وضع کرده است، به طوری که ساکنین می‌توانند قوطی‌ها و بطری‌های خود را برای بازیافت تحویل دهند و پول دریافت کنند، همچنین از سال ۲۰۲۱ نیز تحویل پلاستیک‌های یک‌بار مصرف به مشتریان بدون دریافت هزینه جداگانه غیرقانونی اعلام شد.

ایسلند کشوری با جمعیتی حدود ۳۹۰ هزار نفر است که زبان ایسلندی در آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. مردم این کشور تلاش می‌کنند با ساختن واژه‌های جدید به جای استفاده از کلمات انگلیسی، زبان خود را حفظ کنند، در این صورت فرهنگ و زبان ایسلندی تقویت می‏‌شود.

موضوع جالب دیگر در مورد ایسلند پایین بودن میزان جرم و جنایت خشونت‌آمیز است، به طوری که در سطح جهانی از شاخص‌های صلح بالایی برخوردار است، ایسلند تنها کشور عضو ناتو است که ارتش دائمی، نیروی هوایی و نیروی دریایی ندارد، البته دارای یک واحد نظامی حافظ صلح، سیستم دفاع هوایی، گارد ساحلی نظامی و نیروی پلیس است، این ویژگی‌ها باعث شده است که ایسلند کشوری آرام و متمایز در میان کشورهای عضو ناتو باشد.

کربن‌خنثی‌ترین کشور جهان کجاست؟

بوتان به‌عنوان نخستین و تنها کشور با انتشار منفی کربن در جهان شناخته می‌شود. این کشور دی‌اکسیدکربن بیشتری نسبت به انتشار آن جذب می‌کند و این امر آن را به یک رهبر در کاهش تغییرات اقلیمی تبدیل می‌کند. در حالی که بسیاری از کشورها قصد دارند به کشوری با انتشار خنثای کربن تبدیل شوند، بوتان به‌دلیل پوشش جنگلی وسیع و تعهد به توسعه پایدار به وضعیت انتشار کربن‌منفی دست پیدا کرده است. یکی از دلایل برجسته بودن بوتان در این زمینه پوشش جنگلی وسیع آن است.

قانون اساسی بوتان مقرر می‌کند که حداقل ۶۰ درصد از این کشور جنگلی باقی بماند و در حال حاضر نیز بیش از ۷۰ درصد از زمین‌های آن پوشیده از جنگل است. این جنگل‌ها به‌عنوان بلعنده‌های طبیعی کربن عمل می‌کنند و مقادیر قابل‌توجهی از کربن‌دی‌اکسید را جذب می‌کنند. علاوه‌بر این بوتان به‌میزان زیادی از انرژی‌های تجدیدپذیر بهره می‌برد. این کشور به‌شدت به انرژی آبی متکی است، برق بیشتری نسبت به مصرف خود تولید و این انرژی مازاد را صادر می‌کند و هر سال ردپای کربن خود را بیشتر کاهش می‌دهد.

سیاست‌های توسعه‌ای این کشور، پایداری زیست‌محیطی را در اولویت قرار داده است و بر شادی و رفاه در کنار رشد اقتصادی تمرکز دارد. کشورهای دیگری همچون سورینام نیز به خنثی بودن کربن دست پیدا کرده‌اند، اما وضعیت بوتان به‌عنوان کشوری با میزان کربن منفی منحصربه‌فرد است. بوتان در درجه اول از انرژی آبی به‌عنوان منبع اصلی انرژی تجدیدپذیر خود استفاده می‌کند و بیش از ۹۳ درصد از برق آن از این منبع تأمین می‌شود. رودخانه‌های فراوان بوتان آن را به یک رهبر طبیعی در تولید انرژی آبی تبدیل کرده است.

انرژی خورشیدی آن نیز با درک محدودیت‌های انرژی آبی به‌ویژه در فصول خشک در حال سرمایه‌گذاری در پروژه‌های انرژی خورشیدی برای تکمیل ظرفیت برق آبی موجود خود است و با گنجاندن انرژی خورشیدی و بررسی گزینه‌های دیگر همچون باد و انرژی زیستی، به‌طور فعال در حال تنوع بخشیدن به سبد انرژی تجدیدپذیر خود است. این تنوع با هدف افزایش امنیت انرژی، کاهش وابستگی به انرژی آبی در فصول خشک و به حداقل رساندن وابستگی به انرژی وارداتی انجام می‌شود.

بوتان برق اضافی خود را به کشورهای همسایه به‌ویژه در دوره‌های جریان زیاد آب صادر می‌کند. برای مثال پروژه خورشیدی سپو، یک ابتکار کلیدی برای تنوع بخشیدن به ترکیب انرژی و بهبود پایداری شبکه است. این کشور در حال بررسی پتانسیل هیدروژن سبز برای کربن‌زدایی صنایعی همچون تولید فولاد و سیمان و ذخیره‌سازی انرژی فصلی برای ایجاد تعادل در تولید برق‌آبی، در حال اجرای پروژه‌های انرژی تجدیدپذیر در مقیاس کوچک‌تر همچون نیروگاه‌های خورشیدی در مناطق دورافتاده، برای بهبود شرایط زندگی و کاهش وابستگی به منابع انرژی سنتی همچون هیزم است، بوتان در حال تقویت چارچوب سیاست‌ها و مقررات خود برای انرژی‌های تجدیدپذیر است تا توسعه و استقرار بیشتر فناوری‌های مختلف انرژی تجدیدپذیر را تسهیل کند.

سنگاپور؛ سبزترین شهر آسیا

سنگاپور به‌طور گسترده‌ای به‌عنوان سبزترین شهر آسیا شناخته می‌شود و تمرکز زیادی بر فضاهای سبز، حمل‌ونقل پایدار و بهره‌وری انرژی دارد. این دولت‌شهر به‌دلیل فضاهای سبز نوآورانه خود از جمله باغ‌های کنار آب و تعهدش به سیستم‌های حمل‌ونقل پایدار شناخته می‌شود. شهرهای دیگری همچون توکیو، سئول و تایپه نیز در حال برداشتن گام‌های مهمی در توسعه پایدار شهری هستند.

سنگاپور در رتبه چهارم جهان از نظر فضاهای سبز قرار دارد. توکیو پیشرو در بهره‌وری انرژی و طراحی ساختمان‌های سبز است که نشان‌دهنده تعهد قوی آن به توسعه پایدار شهری است. سئول با هدف کاهش ردپای کربن خود بر فضاهای سبز، حمل‌ونقل پایدار و ساختمان‌های با بهره‌وری انرژی تمرکز دارد و تایپه در کنار تلاش‌های بهره‌وری انرژی، حفظ فضای سبز و حمل‌ونقل پایدار را در اولویت قرار می‌دهد. چندین شهر دیگر در آسیا از جمله کوالالامپور، بانکوک، بمبئی و هنگ‌کنگ نیز فعالانه در جهت پایداری تلاش می‌کنند.

سنگاپور شهرت خود را به‌عنوان یکی از سبزترین شهرهای آسیا از طریق ترکیبی از برنامه‌ریزی استراتژیک شهری، ابتکارات نوآورانه سبز و تعهد قوی به پایداری به دست آورده است که شامل ادغام فضای سبز در ساختمان‌ها، توسعه شبکه‌های گسترده پارک و سرمایه‌گذاری در فناوری‌های پایدار می‌شود. این دولت‌شهر با ادغام فضای سبز در طراحی‌های شهری، توسعه طراحی بیوفیلیک، گسترش ساختمان‌های سبز، توسعه پایدار شهری، بازیافت فاضلاب و مواردی از این قبیل به هدف خود دست پیدا کرده است‌.

این کشور همچنین با اتخاذ اصول طراحی بیوفیلیک، معماری را با طبیعت ترکیب کرد تا ارتباط بین مردم و محیط زیست را افزایش دهد، همچنین ساختمان‌سازی سبز را اجباری کرد و ویژگی‌هایی همچون باغ‌های عمودی، سقف‌های سبز و داربست‌های آسمانی را در ساختمان‌های مسکونی و تجاری گنجاند. طرح علامت سبز که در سال ۲۰۰۵ راه‌اندازی شد نیز ساختمان‌ها را بر اساس تأثیر زیست‌محیطی آن‌ها ارزیابی و شیوه‌های طراحی و ساخت‌وساز پایدار را تشویق می‌کند.

طرح تشویقی فضای سبز اسکای رایز نیز توسعه باغ‌های پشت‌بامی و دیوارهای سبز را تشویق و به خنک‌تر شدن محیط شهری و بهبود کیفیت هوا کمک می‌کند. سنگاپور فضاهای سبز خود از جمله ذخایر طبیعی، پارک‌ها و فضاهای سبز را به‌طور قابل‌توجهی گسترش و مناطق تفریحی بسیاری فراهم کرده و تنوع زیستی خود را ارتقا داده است. این دولت‌شهر یک سیستم جامع بازیافت فاضلاب را اجرا کرده که مدیریت کارآمد آب را تضمین می‌کند.

سنگاپور همچنین سرمایه‌گذاری‌های گسترده‌ای در منابع انرژی تجدیدپذیر و فناوری‌های پیشرفته مدیریت پسماند داشته است تا ردپای زیست‌محیطی خود را به حداقل برساند و بر گزینه‌های حمل‌ونقل پایدار از جمله حمل‌ونقل عمومی، دوچرخه‌سواری و زیرساخت‌های مناسب برای عابران پیاده تمرکز کرده است. طرح سبز سنگاپور ۲۰۳۰ نیز استراتژی‌هایی را برای تبدیل سنگاپور به کشوری در طبیعت با اهداف افزایش فضاهای سبز، احیای طبیعت در مناطق شهری و اتصال فضاهای سبز ترسیم کرده است.

این دولت‌شهر همچنین همکاری بین بخش‌های دولتی و خصوصی را برای پیشبرد طرح‌های توسعه پایدار تقویت و ساکنان را تشویق می‌کند تا سبک زندگی مسئولانه‌تری نسبت به محیط زیست اتخاذ و در طرح‌های سبز شرکت کنند. با ترکیب این استراتژی‌ها، سنگاپور با موفقیت به کشوری تبدیل شده است که به‌دلیل سرسبزی، پایداری و کیفیت زندگی‌اش شناخته می‌شود.

نقش معماری در ایجاد سازه‌های مقاوم به حملات جنگی

معماری می‌تواند با ارائه سازه‌های محافظ ایمنی و تاب‌آوری در مناطق جنگی را تقویت کند و نقش مهمی در کاهش تلفات ناشی از جنگ داشته باشد. می‌توان با در نظر گرفتن مواردی مانند انتخاب مصالح مقاوم در برابر انفجار، طراحی سازه‌ای استراتژیک و فضاهای عمومی سازگار، ساختمان‌ها را در برابر اثرات جنگ مقاوم‌تر کرد. علاوه بر این، گنجاندن عناصری مانند معماری موقت یا سیار و طراحی برای دفاع و ایمنی غیرنظامی می‌تواند به ایجاد یک محیط تاب‌آور کمک کند، در ادامه به بررسی دقیق‌تر عوامل تأثیرگذار در ایجاد سازه‌های مقاوم به حملات جنگی می‌پردازیم:

مقاومت در برابر انفجار و یکپارچگی سازه

استفاده از مصالحی مانند بتن، آبکاری فولادی و شیشه بالستیک (ضدگلوله) می‌تواند مقاومت ساختمان را در برابر انفجارها و ضربه‌ها افزایش دهد. طراحی سازه نیز در این زمینه از اهمیت زیادی برخوردار است؛ به عنوان مثال، طاق‌ها و گنبدها به عنوان سازه‌هایی که نیروهای ناشی از انفجار را به طور موثرتری نسبت به ساختمان‌های مکعبی توزیع می‌کنند، شناخته شده‌اند. ساختمان‌های یک طبقه با شیشه‌های لمینت یا لعابی نیز می‌توانند مقاوم‌تر باشند. همچنین، طراحی ساختمان‌هایی با ویژگی‌هایی که تأثیر انفجارها را به حداقل می‌رساند از اهمیت زیادی برخوردار است.

ایمنی دفاعی و غیرنظامی

در نظر گرفتن سنگرها، مناطق امن و تونل‌های تقویت‌شده در طراحی شهرها آن‌ها را به پناهگاه‌های امن برای غیرنظامیان در طول حملات تبدیل می‌کند. می‌توان شهرها را به گونه‌ای طراحی کرد که توسط سربازان قابل دفاع باشند و در عین حال تلفات غیرنظامیان را به حداقل برسانند، به این منظور می‌توان زیرساخت‌هایی را در نظر گرفت که هم برای ایمنی غیرنظامیان و هم برای دفاع نظامیان مورد استفاده قرار بگیرند.

اجرای راه‌حل‌های معماری موقت یا سیار می‌تواند فضاهای زندگی و سرپناه فوری را برای آوارگان فراهم کند، در این صورت جوامع فرصت دارند بازسازی را سریع‌تر آغاز کنند. طراحی فضاهای عمومی که در برابر آسیب مقاوم هستند و به راحتی در شرایط اضطراری قابل تطبیق هستند می‌تواند یک اقدام نجات‌بخش باشد. همچنین تمرکز بر طرح‌هایی که ایمنی و جابه‌جایی را در اولویت قرار می‌دهند می‌تواند باعث کاهش چالش‌های بازسازی پس از جنگ شود.

معماری در طول تاریخ تحت تأثیر جنگ شکل گرفته است، قلعه‌ها، پناهگاه‌ها و دیگر سازه‌های دفاعی گواهی بر این موضوع هستند. همچنین، استفاده از بتن مسلح پس از جنگ جهانی اول به دلیل مقاومت آن در برابر آتش توپخانه رواج یافت. مطالعه و بررسی درگیری‌های گذشته و تأثیر آن‌ها بر معماری می‌تواند بینش‌های ارزشمندی برای طراحی سازه‌ها و شهرهای مقاوم‌تر ارائه دهد.

انتخاب مصالح مناسب و مقاوم

استفاده از مواد مقاوم در برابر انفجار برای ایمنی در ساخت‌وساز، حفاظت و تولید از اهمیت زیادی برخوردار است. مواد رایج در این زمینه شامل بتن مسلح، فولاد، کولار، شیشه چند لایه و کامپوزیت‌های مختلف می‌شود و انتخاب ماده مناسب به کاربرد و سطح حفاظت مورد نیاز بستگی دارد. برای نمونه، بتن مسلح گزینه‌ای پرکاربرد و نسبتاً ارزان برای مقاومت در برابر انفجار است. فولاد به‌دلیل استحکام و دوامی که دارد شناخته شده است و اغلب در محفظه‌ها و سازه‌های مقاوم در برابر انفجار استفاده می‌شود. کولار الیافی محکم و در عین حال سبک است که به‌دلیل استحکام کششی بالا و مقاومت در برابر ضربه شناخته شده است. شیشه لمینت چندین لایه شیشه است که توسط یک بین لایه‌ای به یکدیگر متصل می‌شوند تا از خرد شدن جلوگیری کند و در اثر ضربه کنار هم نگه داشته شوند. پلیمرهای تقویت‎‌شده با فیبر (FRPs) استحکام و سختی بالایی دارند و در برابر انفجار بسیار مقاوم هستند. پلی کربنات یک ترموپلاستیک شفاف است که در برابر ضربه مقاومت بالایی دارد و اغلب در پنجره‌ها و سپرهای محافظ استفاده می‌شود. سرامیک نیز به دلیل سختی و مقاومت بالا در برابر ضربه شناخته شده است. فوم‌ها و کامپوزیت‌ها را می‌توان به گونه‌ای طراحی کرد که با خرد کردن یا تغییر شکل، انرژی انفجار را جذب کنند. از موانع خاکی مانند خاکریزها می‌توان برای منحرف کردن انفجارها و جذب قطعات استفاده کرد. در نهایت پلیمرهای با کارایی بالا از استحکام قابل‌توجهی برخوردار هستند و در برابر مواد شیمیایی، ضربه و حرارت زیاد مقاوم هستند.

یکی از موارد تأثیرگذار برای انتخاب مصالح مناسب سطح مقاومت مورد نیاز در برابر انفجار است. مورد دیگر در این زمینه هزینه مصالح است، برای نمونه بتن و فولاد نسبتاً مقرون به‌صرفه هستند، در حالی که مصالح تخصصی مانند کامپوزیت‌ها ممکن است گران‌تر باشند. همچنین، بعضی مصالح مانند خاک در بیشتر مکان‌ها به راحتی در دسترس است، در حالی که تهیه مصالح دیگر ممکن است آسان نباشد. وزن و اندازه سازه یا عنصر محافظ نیز ممکن است بر انتخاب مصالح تأثیر بگذارد.

طرح‌های معماری پایدار و قابل حمل در مناطق جنگی برای ارائه راه‌حل‌های سازگار، تاب‌آور و کارآمد از نظر منابع برای آوارگان، زیرساخت‌ها و کمک‌های بشردوستانه بسیار مهم هستند، این طرح‌ها تأثیرات زیست محیطی را به حداقل می‌رسانند و وابستگی به منابع کمیاب را کاهش می‌دهند. در ادامه به بررسی این موضوع می‌پردازیم که چرا طرح‌های معماری پایدار و قابل جابه‌جایی ضروری هستند:

رسیدگی به وضعیت آوارگی و نیازهای بشردوستانه

طرح‌های معماری پایدار و قابل جابه‌جایی سرپناه‌های انعطاف‌پذیری ایجاد می‌کنند که به‌راحتی قابل حمل و مونتاژ هستند و به آوارگان کمک می‌کند، این طرح‌ها می‌توانند ویژگی‌هایی مانند انرژی خورشیدی، جمع‌آوری آب باران و سیستم مدیریت پسماند را در خود جای دهند، وابستگی به منابع خارجی را کاهش دهند و خودکفایی را ارتقا دهند. زیرساخت‌های متحرک و پایدار مانند کلاس‌های درس یا کلینیک‌های مدولار می‌توانند به‌سرعت در مناطق آسیب‌دیده ناشی از حملات جنگی مستقر شوند، این سازه‌ها می‌توانند با زمین‌ها و آب‌وهوای مختلف سازگار شوند، خدمات ضروری را ارائه دهند و تاب‌آوری جامعه را ارتقا دهند. آب و منابع انرژی اغلب در مناطق جنگی کمیاب هستند، طرح‌های پایدار مانند سیستم‌های تصفیه آب با انرژی خورشیدی یا کارخانه‌های تبدیل زباله به انرژی می‌توانند مصرف منابع و تأثیرات زیست محیطی را به حداقل برسانند و به پایداری بلندمدت کمک کنند.

ارتقای پایداری زیست محیطی

جنگ‌ها معمولاً منجر به آسیب‌های شدید زیست محیطی می‌شوند، طرح‌های پایدار می‌توانند با استفاده از مصالح و روش‌های ساخت‌وساز سازگار با محیط زیست، جنگل‌زدایی، آلودگی و تخریب زیستگاه‌ها را به حداقل برسانند؛ به عنوان مثال، استفاده از مصالح محلی می‌تواند میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از حمل‌ونقل را کاهش دهد و از اقتصادهای محلی حمایت کند. طرح‌های پایدار می‌توانند در تلاش‌های بازسازی پس از جنگ برای احیای اکوسیستم‌های آسیب‌دیده و ارتقای تنوع زیستی ادغام شوند، این می‌تواند شامل پروژه‌های احیای جنگل، احیای تالاب‌ها و طرح‌های کشاورزی پایدار باشد. همچنین این طرح‌ها می‌توانند با کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی و ارتقای منابع تجدیدپذیر به کاهش تغییرات اقلیمی که در شرایط جنگی تشدید می‌شود، کمک کنند.

تقویت ثبات و صلح‌سازی بلندمدت

طرح‌های پایدار و قابل تغییر می‌توانند با ارائه ابزار و دانش لازم برای بازسازی زندگی و معیشت جوامع محلی، آن‌ها را توانمند سازد که شامل آموزش در تکنیک‌های ساخت‌وساز پایدار، مدیریت پسماند و مدیریت منابع می‌شود. این طرح‌ها همچنین قادر هستند با در نظر گرفتن مشارکت جامعه در فرآیند طراحی و اجرا انسجام اجتماعی را تقویت کنند و حس مالکیت و تعلق را ارتقا دهند. طرح‌های پایدار می‌توانند با پرداختن به دلایل ریشه‌ای جنگ‌ها، مانند تخریب محیط زیست و کمبود منابع، به ایجاد صلح بلندمدت کمک کند، به طوری که این موضوع شامل ترویج شیوه‌های مدیریت پایدار منابع، پرداختن به درگیری‌های مربوط به کاربری زمین و تقویت فرصت‌های اقتصادی می‌شود.

افزایش تاب‌آوری و سازگاری

طرح‌های پایدار و قابل جابه‌جایی امکان تطبیق با شرایط متغیر در مناطق جنگی را فراهم می‌کنند، این امر ممکن است شامل اصلاح طراحی پناهگاه‌ها، زیرساخت‌ها یا سیستم‌های مدیریت منابع برای پاسخگویی به چالش‌های جدید باشد. جوامع می‌توانند با در نظر گرفتن شیوه‌های پایدار در فرآیند طراحی و ساخت‌وساز، ظرفیتی برای آیندگان ایجاد کنند و به آن‌ها کمک کنند تا مقاوم‌تر و مستقل‌تر شوند.

طرح‌های پایدار و قابل جابه‌جایی فقط در مورد ایجاد راه‌حل‌های موقت در مناطق جنگی نیستند، بلکه برای ایجاد ثبات بلندمدت، پایداری زیست محیطی و توانمندسازی جامعه نیز تأثیرگذار هستند. بنابراین با اولویت دادن به این اصول می‌توانیم آینده‌ای مقاوم‌تر و صلح‌آمیزتری برای افراد آسیب‌دیده در جنگ ایجاد کنیم.

تولید برق در خانه به کمک توربین‌های نسل جدید

انرژی بادی یکی از محبوب‌ترین و شناخته‌شده‌ترین منابع انرژی تجدیدپذیر در جهان است که به‌دلیل حضور گسترده نیروگاه‌های بادی در مناطق ساحلی و فراساحلی، نقش مهمی در حرکت به‌سوی آینده‌ای سبز ایفا می‌کند. پیشرفت‌های مداوم در زمینه فناوری توربین‌های بادی موجب شده است که این صنعت همواره در حال تحول و هر روز شاهد نوآوری‌های جدیدی باشد. به‌تازگی یک توربین بادی نوآورانه معرفی شده است که می‌تواند تا ۳۰ سال برق رایگان برای خانه‌ها فراهم کند و ظرفیت تولید آن تا ۲ کیلووات می‌رسد.

ورود انرژی بادی به محیط‌های شهری نیازمند ترکیب نوآوری و عملکرد است. درحالی‌که نیروگاه‌های بزرگ بادی به‌طور معمول برق مورد نیاز صنایع و مناطق خاص را تأمین می‌کنند، دستیابی به آینده‌ای مبتنی‌بر انرژی‌های پاک نیازمند ورود این فناوری به زندگی روزمره مردم است، با این حال شرکت‌های فعال در این حوزه با چالش مهمی از جمله طراحی توربین‌هایی روبه‌رو هستند که بتوان آن‌ها را به‌طور مستقیم در خانه‌ها نصب کرد. تلاش برای مقابله با این بحران انرژی بادی را به رقیبی جدی برای پنل‌های خورشیدی تبدیل کرده است که در مناطق مسکونی رواج زیادی دارند.

توربین‌های بادی محور عمودی (VAWT) به دلیل طراحی استوانه‌ای و چرخش عمودی خود قادرند باد را از هر جهت جذب و به انرژی تبدیل کنند. این ویژگی موجب شده است تا نصب آن‌ها در محیط‌های مختلف حتی در فضاهای کوچک شهری امکان‌پذیر باشد. یکی از جدیدترین مدل‌های این نوع توربین‌ها، هلیکس‌ویند (Helix Wind) نام دارد که توسط شرکتی با همین نام تولید شده است. مدل S322 این توربین می‌تواند تا دو کیلووات برق تولید کند و طول عمر آن تا ۳۰ سال برآورد شده است. توانایی جذب باد از هر جهت و عملکرد مطلوب در ابعاد کوچک یکی از مزایای مهم این توربین‌هاست که آن‌ها را برای استفاده در محیط‌های شهری و نصب در خانه‌ها و فضاهای محدود ایده‌آل می‌کند.

توربین‌های محور عمودی با وجود این پیشرفت‌ها همچنان با چالش‌هایی روبه‌رو هستند. بازده این توربین‌ها نسبت به مدل‌های سنتی کمتر و در بعضی موارد هزینه تولید آن‌ها بالاتر است، با این حال کارشناسان معتقدند با پیشرفت‌های فناوری، این مشکلات به‌تدریج برطرف خواهد شد و این نوع توربین‌ها می‌توانند نقش پررنگ‌تری در تأمین انرژی پاک ایفا کنند.

توربین هلیکس‌ویند نقطه شروعی برای انقلاب در حوزه انرژی بادی محسوب می‌شود و نشان داده است که امکان استفاده گسترده از انرژی بادی در مقیاس خانگی وجود دارد. با رشد و پیشرفت صنعت انرژی‌های تجدیدپذیر، جهان به‌زودی شاهد عرضه دستگاه‌هایی خواهد بود که عملکرد بهتری نسبت به نسل قبلی توربین‌ها دارند. بعضی از شرکت‌های فعال در این زمینه هم‌اکنون در حال توسعه توربین‌هایی هستند که با ساختار کوچک و قابل نصب در محیط‌های مسکونی، بازده بالایی دارند و حتی توربین‌هایی را معرفی کرده‌اند که قابلیت تولید برق رایگان تا ۱۱۲ کیلووات را برای خانه‌ها دارند.

شهرهای هسته‌ای آمریکا کجاست؟

ایالات متحده آمریکا یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان انرژی هسته‌ای در جهان است و از این منبع به‌عنوان یک پایگاه مهم برای تولید برق استفاده می‌کند. آینده انرژی هسته‌ای در ایالات متحده ممکن است شامل توسعه طراحی‌های پیشرفته راکتور، از جمله راکتورهای کوچک مدولار (SMRs) و راکتورهای نسل جدید باشد که ایمنی و کارایی بیشتری را وعده می‌دهند. در ادامه با سه شهر آمریکا با بیشترین بهره از انرژی هسته‌ای آشنا می‌شویم.

ایلینوی

ایالت ایلینوی به‌عنوان شهر تولید انرژی هسته‌ای در ایالات متحده شناخته می‌شود و با داشتن ۱۱ راکتور هسته‌ای فعال در شش نیروگاه، بیشترین تعداد راکتورهای هسته‌ای را در این کشور داراست. این تعداد قابل‌توجه تأثیر بسزایی در تأمین انرژی این ایالت دارد و بخش عمده‌ای از تولید برق آن را تشکیل می‌دهد.

ایلینوی بیشترین میزان تولید برق از انرژی هسته‌ای را در میان ایالت‌های آمریکا دارد. این موضوع برای حفظ پایداری شبکه انرژی این شهر و پاسخگویی به نیازهای روبه‌افزایش برق، به‌ویژه با توجه به افزایش استفاده از گرمایش و وسایل نقلیه الکتریکی، بسیار حائز اهمیت است.

در سال‌های اخیر، بحث‌ها و تلاش‌های قانونی در خصوص گسترش انرژی هسته‌ای در ایلینوی در حال انجام است. در سال ۲۰۲۳، ایالت محدودیت جزئی بر توسعه راکتورهای کوچک مدولار (SMR) را لغو کرد که نشان‌دهنده تغییرات احتمالی در مدرن‌سازی و گسترش قابلیت‌های هسته‌ای است. همکاری شرکت‌های بزرگ مانند متا در توافقات مربوط به تأسیسات هسته‌ای موجود، نشان‌دهنده افزایش علاقه به انرژی هسته‌ای به‌عنوان راه‌حلی برای نیازهای فزاینده انرژی است.

انرژی هسته‌ای منبع مهمی از برق بدون کربن در ایلینوی است و به تلاش‌های این ایالت برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای کمک می‌کند. ایلینوی در رتبه برتر این کشور از نظر میزان تولید برق بدون کربن قرار دارد که اهمیت انرژی هسته‌ای را در دستیابی این شهر به اهداف زیست‌محیطی نشان می‌دهد.

کالیفرنیا

کالیفرنیا به‌عنوان یکی از ایالت‌های هسته‌ای محور آمریکا، دارای تأسیسات مهمی است که نقش قابل‌توجهی در تأمین انرژی این ایالت ایفا کرده‌اند. یکی از برجسته‌ترین این تأسیسات، نیروگاه هسته‌ای دیابلو کانیون است که در نزدیکی سن لوئیس اوبیسپو واقع شده و دارای دو راکتور آب تحت فشار با ظرفیت ترکیبی حدود ۲۲۵۶ مگاوات است. این نیروگاه در حال حاضر فعال است، اما برنامه‌ریزی شده که تا سال ۲۰۲۵ به تدریج تعطیل شود. این تصمیم به زیرساخت‌های قدیمی نیروگاه اتخاذ شده است.

نیروگاه دیگری که در کالیفرنیا وجود داشت، تأسیسات تولید برق هسته‌ای سان اونفوره بود که در نزدیکی سن کلمنت واقع شده بود. این نیروگاه در ابتدا دارای سه راکتور بود که دو راکتور آن به ظرفیت ترکیبی حدود ۲۲۰۰ مگاوات می‌رسید. با این حال، این نیروگاه در سال ۲۰۱۳ به‌دلیل بروز مشکلاتی از جمله خرابی‌های جدی در ژنراتور بخار، به طور دائمی تعطیل شد.

مسائل ایمنی و مدیریت پسماند نیز از جمله چالش‌های مهم در زمینه انرژی هسته‌ای در کالیفرنیا به شمار می‌روند. کالیفرنیا به‌دلیل فعالیت‌های زلزله‌ای خود، نگرانی‌هایی در مورد ایمنی نیروگاه‌های هسته‌ای دارد. نیروگاه دیابلو کانیون به طور گسترده‌ای مورد بررسی‌های زلزله‌شناسی و به‌روزرسانی‌های ایمنی قرار گرفته است تا در صورت وقوع زلزله، ایمنی آن تضمین شود. همچنین، مدیریت پسماند هسته‌ای موضوعی است که در کالیفرنیا به‌شدت مورد بحث قرار دارد. سوخت هسته‌ای مصرف‌شده در حال حاضر در محل نیروگاه‌ها ذخیره می‌شود و بحث‌های زیادی درباره راه‌حل‌های بلندمدت برای ذخیره‌سازی آن وجود دارد. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند که نظر عمومی درباره انرژی هسته‌ای در کالیفرنیا متفاوت است. برخی افراد آن را به‌عنوان یک جز ضروری در سبد انرژی می‌دانند، در حالی که دیگران نگران ایمنی، مدیریت پسماند و احتمال بروز حوادث هستند.

تگزاس

تگزاس دارای تأسیسات هسته‌ای مهمی است که حجم بالایی از انرژی شهر توسط نیروگاه‌های آن تولید می‌شود. از جمله این تأسیسات، نیروگاه هسته‌ای پروژه جنوبی تگزاس و کمانچه پیک قرار دارند که هریک به طور قابل‌توجهی به شبکه برق این ایالت کمک می‌کنند.

نیروگاه هسته‌ای پروژه جنوبی تگزاس، واقع در نزدیکی بی سیتی (Bay City)، دارای دو راکتور آب جوش است که هر یک ظرفیت تولید برق خالصی معادل ۱۲۵۰ مگاوات دارند. این نیروگاه که در سال‌های ۱۹۸۸ و ۱۹۸۹ به بهره‌برداری رسید، در حال حاضر با ظرفیت کلی حدود ۲۵۰۰ مگاوات به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین نیروگاه‌های هسته‌ای در ایالات متحده شناخته می‌شود. این تأسیسات به صورت مشترک توسط شرکت NRG Energy و دو شهر سن آنتونیو و آستین اداره می‌شود و به‌عنوان یک منبع پایدار و کم‌انتشار انرژی در استراتژی انرژی تگزاس اهمیت زیادی دارد.

نیروگاه هسته‌ای کمانچه پیک نیز در نزدیکی گلن رز واقع شده و شامل دو راکتور آب تحت فشار است. هر یک از این راکتورها ظرفیت تولید برق خالصی معادل ۱۱۵۰ مگاوات دارند که در مجموع به ظرفیت ۲۳۰۰ مگاوات می‌رسد. این نیروگاه که در سال‌های ۱۹۹۰ و ۱۹۹۳ به بهره‌برداری رسید، به‌عنوان یک منبع اصلی تأمین برق پایدار در تگزاس عمل می‌کند و به نیازهای روزافزون انرژی این ایالت پاسخ می‌دهد.

انرژی هسته‌ای در تگزاس حدود ۱۰ تا ۱۲ درصد از کل تولید برق ایالت را تشکیل می‌دهد. این درصد ممکن است بسته به تقاضا و دسترسی به سایر منابع انرژی، مانند گاز طبیعی و انرژی‌های تجدیدپذیر، متغیر باشد. انرژی هسته‌ای به‌عنوان یک منبع قابل اعتماد شناخته می‌شود که توانایی تأمین برق پایدار را دارد و می‌تواند به‌خوبی با منابع تجدیدپذیر مانند باد و خورشید ترکیب شود. این قابلیت اطمینان برای حفظ ثبات شبکه برق، به‌ویژه در زمان‌های اوج تقاضا، بسیار حیاتی است.

نظارت بر ایمنی و مقررات مربوط به نیروگاه‌های هسته‌ای در تگزاس بر عهده کمیسیون نظارت بر انرژی هسته‌ای ایالات متحده (NRC) است. هر دو نیروگاه پروژه جنوبی تگزاس و کمانچه پیک تحت استانداردهای ایمنی سختگیرانه و بازرسی‌های منظم قرار دارند تا از رعایت مقررات فدرال اطمینان حاصل شود. این تأسیسات همچنین اقداماتی گسترده برای ایمنی، از جمله طراحی‌های پیشرفته راکتور، برنامه‌های آمادگی برای شرایط اضطراری و آموزش مداوم پرسنل نیروگاه انجام داده‌اند. این تأسیسات به گونه‌ای طراحی شده‌اند که بتوانند در برابر بلایای طبیعی، از جمله طوفان‌ها و زلزله‌ها، مقاومت کنند.

آینده انرژی هسته‌ای در تگزاس به بحث‌های زیادی درباره ارتقا و گسترش تأسیسات موجود مربوط می‌شود تا کارایی و ایمنی آن‌ها افزایش یابد. با این حال، تا سال ۲۰۲۵ هیچ راکتور هسته‌ای جدیدی در حال ساخت در تگزاس نیست. تگزاس همچنین بر افزایش ظرفیت انرژی‌های تجدیدپذیر، به‌ویژه در زمینه انرژی باد و خورشید، تمرکز دارد. ادغام انرژی هسته‌ای با منابع تجدیدپذیر به‌عنوان راهی برای دستیابی به یک سبد انرژی متوازن و پایدار در این شهر در نظر گرفته می‌شود.

لوسیل الگوی نوین شهرنشینی در خاورمیانه

شرکت ST Engineering به تازگی اعلام کرده است که به‌عنوان تأمین‌کننده پلتفرم شهر هوشمند برای شهر لوسیل در قطر انتخاب شده است. این پروژه که به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین و پیشرفته‌ترین پروژه‌های شهری در خاورمیانه شناخته می‌شود، هدفش ایجاد یک محیط زندگی هوشمند و پایدار برای ساکنان و بازدیدکنندگان است.

ST Engineering یک شرکت چندملیتی و پیشرو در زمینه فناوری و مهندسی است که در سنگاپور مستقر است. این شرکت در زمینه‌های مختلفی از جمله دفاع، حمل و نقل، فناوری اطلاعات و راه‌حل‌های شهری هوشمند فعالیت می‌کند. این شرکت به ارائه راه‌حل‌های نوآورانه و فناوری‌های پیشرفته برای بهبود کیفیت زندگی و افزایش کارایی در صنایع مختلف متعهد است.

شهر لوسیل که در حال حاضر در حال ساخت است، به‌عنوان یک الگوی شهری مدرن طراحی شده و قرار است به مرکز اقتصادی و فرهنگی قطر تبدیل شود. این شهر با مساحتی بالغ بر ۳۸ کیلومتر مربع، شامل مناطق مسکونی، تجاری و تفریحی خواهد بود و به‌عنوان یک مقصد جذاب برای سرمایه‌گذاران و گردشگران به شمار می‌آید.

پلتفرم شهر هوشمند ST Engineering به منظور بهبود کیفیت زندگی ساکنان و افزایش کارایی خدمات شهری طراحی شده است. این پلتفرم شامل فناوری‌های پیشرفته‌ای مانند اینترنت اشیا (IoT)، تجزیه و تحلیل داده‌ها و سیستم‌های مدیریت هوشمند است که به مقامات محلی کمک می‌کند تا به طور موثرتری به نیازهای شهروندان پاسخ دهند.

یکی از ویژگی‌های کلیدی این پلتفرم، توانایی آن در جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل داده‌های مربوط به ترافیک، انرژی و امنیت است. این اطلاعات به مقامات این امکان را می‌دهد که تصمیمات بهتری در زمینه مدیریت منابع و خدمات عمومی اتخاذ کنند. به‌عنوان مثال، با استفاده از داده‌های ترافیکی، می‌توانند الگوهای ترافیکی را شناسایی کنند و به بهبود زیرساخت‌های حمل و نقل بپردازند.

علاوه بر این، پلتفرم ST Engineering به ساکنان این امکان را می‌دهد که از خدمات مختلف شهری به صورت آنلاین بهره‌مند شوند. این خدمات شامل پرداخت قبوض، درخواست خدمات عمومی و دسترسی به اطلاعات محلی است که به افزایش راحتی و رضایت شهروندان کمک می‌کند.

با توجه به رشد روزافزون جمعیت شهری و چالش‌های ناشی از آن، پروژه‌های شهر هوشمند مانند لوسیل به‌عنوان راه‌حلی برای مدیریت بهتر منابع و بهبود کیفیت زندگی در نظر گرفته می‌شوند. این پروژه نه‌تنها به توسعه اقتصادی کمک می‌کند، بلکه به حفظ محیط زیست و ایجاد جوامع پایدار نیز توجه دارد.

برنامه‌ریزی شهری؛ کلید پایداری و تاب‌آوری در زمان بحران‌ها

برنامه‌ریزی شهری ابزاری حیاتی برای افزایش تاب‌آوری شهرها در برابر بحران‌های مختلف، از جمله بلایای طبیعی، جنگ، رکودهای اقتصادی و بحران‌های بهداشتی عمومی است. این نوع برنامه‌ریزی می‌تواند به شهرها کمک کند تا برای بحران‌ها آماده شوند و تأثیرات آن‌ها را کاهش دهند.

یکی از جنبه‌های کلیدی برنامه‌ریزی شهری، کاهش خطر بلایا است. با استفاده از مقررات زونینگ مؤثر، می‌توان از ساخت و ساز در مناطق پرخطر جلوگیری کرد. همچنین، برنامه‌ریزان می‌توانند زیرساخت‌هایی طراحی کنند که در برابر شرایط اضطراری مانند جنگ مقاوم باشند تا خسارات را به حداقل برساند و سرعت بهبودی را افزایش دهد.

برنامه‌ریزی شهری همچنین می‌تواند به آمادگی و پاسخ به بحران‌ها کمک کند. با اطمینان از وجود مسیرهای دسترسی واضح برای خدمات اضطراری، برنامه‌ریزان می‌توانند زمان پاسخگویی را در زمان بحران کاهش دهند. شناسایی و برنامه‌ریزی برای مسیرهای تخلیه و ایجاد پناهگاه‌های مشخص نیز در پاسخ به وضعیت‌های اضطراری ایمنی ساکنان مؤثر است.

تأثیر جنگ بر مناطق شهری ویرانگر است و منجر به تخریب زیرساخت‌ها، جابه‌جایی جمعیت‌ها و چالش‌های اقتصادی و اجتماعی بلندمدت می‌شود. در ادامه، به بررسی چگونگی کمک برنامه‌ریزی شهری به تاب‌آوری در برابر چنین بحران‌هایی می‌پردازیم.

یکی از جنبه‌های کلیدی برنامه‌ریزی شهری، طراحی زیرساخت‌های مقاوم است. برنامه‌ریزان زیرساخت‌هایی را طراحی می‌کنند که در برابر چالش‌های ناشی از جنگ مقاوم و قابل تطبیق باشند. این شامل ساخت سازه‌هایی است که در برابر حملات یا بلایای طبیعی مقاومت کنند، مانند ساختمان‌ها و پل‌های تقویت‌شده. همچنین، برنامه‌ریزان توسعه زیرساخت‌های حیاتی، مانند بیمارستان‌ها، سیستم‌های تأمین آب و شبکه‌های ارتباطی را در اولویت قرار می‌دهند و اطمینان حاصل می‌کنند که این زیرساخت‌ها به‌طور استراتژیک در مکان‌های مناسب و مستحکم قرار دارند.

آمادگی و پاسخ به بحران نیز از دیگر جنبه‌های مهم برنامه‌ریزی شهری است. برنامه‌ریزی مؤثر شامل ایجاد طرح‌های جامع پاسخ به بحران است که مشخص می‌کند یک شهر چگونه در صورت بروز جنگ واکنش نشان خواهد داد که شامل شناسایی مناطق امن، مسیرهای تخلیه و پناهگاه‌های اضطراری است. با برنامه‌ریزی این عناصر از پیش، شهرها اطمینان حاصل می‌کنند که ساکنان می‌دانند در زمان بحران به کجا بروند و چه کارهایی انجام دهند، که این امر به حداقل رساندن هرج و مرج و سردرگمی کمک می‌کند.

برنامه‌ریزی شهری همچنین به تقویت همبستگی اجتماعی کمک می‌کند که در زمان بحران بسیار حیاتی است. با طراحی فضاهای عمومی که تعامل اجتماعی و مشارکت جامعه را تشویق می‌کند، برنامه‌ریزان شبکه‌های اجتماعی قوی‌تری ایجاد می‌کنند. این شبکه‌ها در زمان جنگ به عنوان منبع حمایتی عمل می‌کنند، زیرا جوامعی که به هم نزدیک‌تر هستند، بیشتر تمایل دارند که در زمان نیاز از یکدیگر حمایت کنند.

تشویق به توسعه‌های مختلط نیز محله‌های زنده و پویایی ایجاد می‌کند که از تنوع اقتصادی و اجتماعی برخوردارند. این مناطق در برابر شوک‌های اقتصادی مقاوم‌تر هستند و می‌توانند خدمات و منابع ضروری را در زمان بحران فراهم کنند. زمانی که جوامع به کسب‌وکارهای محلی، خدمات بهداشتی و امکانات آموزشی دسترسی داشته باشند، بهتر می‌توانند با تأثیرات جنگ مقابله کنند.

برنامه‌ریزی شهری پس از جنگ نیز برای تلاش‌های بازسازی بسیار مهم است. برنامه‌ریزان استراتژی‌هایی برای بازسازی زیرساخت‌ها، مسکن و خدمات عمومی توسعه می‌دهند که به نیازهای جمعیت‌های جابه‌جا شده پاسخ دهد و ثبات بلندمدت را ترویج کند که شامل گنجاندن شیوه‌های پایدار و اطمینان از این است که توسعه‌های جدید در برابر جنگ‌های آینده مقاوم باشند.

اجرای مقررات مؤثر در زمینه استفاده از زمین و زونینگ به مدیریت رشد شهری کمک می‌کند و از توسعه سکونتگاه‌های غیررسمی که معمولاً در سناریوهای پس از جنگ به وجود می‌آید، جلوگیری می‌کند. با برنامه‌ریزی برای مسکن و زیرساخت‌های کافی، شهرها خطر ناآرامی‌های اجتماعی را کاهش می‌دهند و ثبات کلی را بهبود می‌بخشند.

تنوع اقتصادی نیز از طریق برنامه‌ریزی شهری ترویج می‌شود. حمایت از صنایع و کسب‌وکارهای مختلف در یک شهر به کاهش آسیب‌پذیری در برابر شوک‌های جنگ کمک می‌کند، زیرا یک اقتصاد متنوع می‌تواند به شرایط متغیر سازگار شود و منابع درآمدی جایگزین برای ساکنان فراهم کند.

ادغام فناوری در برنامه‌ریزی شهری توانایی یک شهر را در پاسخ به بحران‌ها افزایش می‌دهد. به عنوان مثال، فناوری‌های شهر هوشمند ارتباطات و هماهنگی را در زمان‌های اضطراری بهبود می‌بخشند و به‌روزرسانی‌های آنی و تخصیص منابع را ممکن می‌سازند. همچنین، فناوری به نظارت بر مناطق شهری برای شناسایی تهدیدات بالقوه کمک می‌کند و اقدامات پیشگیرانه را تسهیل می‌کند.

آمادگی بهداشتی عمومی نیز یکی از جنبه‌های مهم برنامه‌ریزی شهری است. برنامه‌ریزی می‌تواند دسترسی آسان به مراکز بهداشتی را تسهیل کند و اطمینان حاصل کند که ساکنان در زمان بحران‌های بهداشتی به موقع خدمات پزشکی دریافت کنند. طراحی محله‌های قابل پیاده‌روی نیز می‌تواند فعالیت بدنی و تعامل اجتماعی را تشویق کند و به سلامت کلی جامعه کمک کند.

برنامه‌ریزی شهری برای ساخت شهرهای مقاوم که قادر به تحمل و بهبودی از بحران‌ها هستند، ضروری است. با ادغام کاهش خطر بلایا، شیوه‌های پایدار، ثبات اقتصادی، همبستگی اجتماعی، آمادگی بهداشتی عمومی و فناوری، برنامه‌ریزان شهری می‌توانند محیط‌هایی ایجاد کنند که نه تنها به طور مؤثر به بحران‌ها پاسخ می‌دهند بلکه آرامش روانی را برای ساکنان به همراه دارد.

شهرداران لندن و پاریس در مسیر مبارزه با تغییرات اقلیمی

شهرداران لندن و پاریس به طور مشترک در مقاله‌ای تأکید کردند که تغییرات اقلیمی به‌طور روزمره زندگی مردم را تحت تأثیر قرار می‌دهد و عواقب آن شامل گرماهای مرگبار، سیلاب‌های ویرانگر و افزایش نابرابری‌ها و بحران‌های بهداشتی ناشی از آلودگی هوا است.

این دو مقام شهری به امضای توافق پاریس در ده سال پیش اشاره و بیان کردند که اکنون پیشرفت‌ها به‌دلیل افزایش فعالیت‌های سازمان‌یافته و تأمین مالی‌شده انکارکنندگان تغییرات اقلیمی تهدید می‌شود. آن‌ها هشدار می‌دهند که این موضوع تنها یک اختلاف سیاسی نیست، بلکه یک کمپین هماهنگ و هدفمند برای به تأخیر انداختن اقدامات اقلیمی و حفظ منافع صنعت سوخت‌های فسیلی است.

کمپین‌های اطلاعات نادرست در پاریس به‌طور مکرر به تلاش‌ها برای ترویج سفرهای فعال، کاهش آلودگی هوا و گسترش انرژی‌های پاک حمله کرده‌اند. این حملات نه‌تنها از حساب‌های ناشناس آنلاین، بلکه از سوی سیاستمداران پوپولیست و تأثیرگذاران حزبی نیز تقویت می‌شوند. به‌عنوان مثال، تلاش برای پیاده‌سازی سیاست‌های کاهش آلودگی هوا در پاریس با مخالفت‌های شدیدی مواجه شده، اما نتایج مثبت این سیاست‌ها، مانند کاهش ۴۰ درصدی آلودگی هوا از سال ۲۰۱۱، نشان‌دهنده موفقیت آن‌هاست.

گسترش منطقه انتشار بسیار کم (Ulez) در لندن که به‌طور اثبات‌شده آلودگی را کاهش می‌دهد، نیز هدف حملات کمپین اطلاعات نادرست قرار گرفته است. این پیام‌ها از حساب‌های ناشناس شروع شده و با استفاده از ربات‌ها و رسانه‌های حزبی گسترش یافته‌اند. این کمپین‌ها با ترکیب ترس‌های موجود درباره هزینه‌های زندگی و نژادپرستی، منجر به افزایش حملات آنلاین علیه سیاستمداران و حامیان این سیاست‌ها شده است.

صادق خان و آن هیدالگو تأکید می‌کنند که در برابر این موج اطلاعات نادرست تسلیم نخواهند شد و شهرهای لندن و پاریس نشان داده‌اند که اقدامات اقلیمی عادلانه و سریع می‌تواند زندگی روزمره را بهبود ببخشد. آن‌ها به‌عنوان رهبران شهرهای C40 و پیمان جهانی شهرداران برای اقلیم و انرژی (GCoM) متعهد به مقابله با اطلاعات نادرست هستند و از دیگران نیز می‌خواهند که در این زمینه اقدام کنند.

آن‌ها از دولت‌های ملی، روزنامه‌نگاران، معلمان و شرکت‌های فناوری می‌خواهند که در این راستا همکاری کنند و بر لزوم تقویت قوانین مربوط به اطلاعات نادرست تأکید می‌کنند. همچنین، آن‌ها خواستار آموزش سواد رسانه‌ای و علم اقلیم در مدارس هستند تا نسل آینده بتواند در برابر نادرستی‌ها ایستادگی کند.

صادق خان و آن هیدالگو بر این باورند که مبارزه با اطلاعات نادرست نه‌تنها یک موضوع روابط عمومی، بلکه یک مسئله رهبری عمومی است و برای بازسازی اعتماد در جوامع، باید به نگرانی‌ها گوش داده شود و نشان داد که سیاست‌های اقلیمی می‌تواند زندگی‌ها را بهبود ببخشد.

شهر خلیج فارسی در دست ربات‌ها

یکی از بارزترین ابتکارات دبی، معرفی ربات‌های پلیس است که به نام رابوکاپ شناخته می‌شوند. این ربات‌ها به‌منظور کمک به افسران پلیس در انجام وظایف مختلف طراحی شده‌اند. آن‌ها قادر به تعامل با عموم، ارائه اطلاعات و حتی ثبت گزارشات برای حوادث جزئی هستند. این ربات‌ها با فناوری شناسایی چهره مجهز شده‌اند و می‌توانند به چندین زبان صحبت کنند که این امر به افزایش کارایی در تأمین امنیت و خدمات عمومی کمک می‌کند.

دولت دبی همچنین چندین ابتکار هوشمند را به‌منظور بهبود کیفیت زندگی ساکنان و بازدیدکنندگان راه‌اندازی کرده است. این ابتکارات شامل استفاده از ربات‌ها در بخش‌های مختلفی مانند حمل‌ونقل، بهداشت و درمان و گردشگری است. طرح دبی هوشمند بر ادغام فناوری در خدمات شهری تمرکز دارد و هدف آن افزایش کارایی و دسترسی به این خدمات است.

در بخش خدمات تحویل، دبی سیستم‌های تحویل خودکار را با استفاده از پهپادها و ربات‌ها به‌کار گرفته است. به‌عنوان مثال، شرکت پست دبی خدمات تحویل با پهپاد را برای بسته‌ها راه‌اندازی کرده است که می‌تواند به‌طور سریع و مؤثر در سطح شهر حرکت کند. این امر نه‌تنها زمان تحویل را کاهش می‌دهد بلکه به کاهش ترافیک نیز کمک می‌کند. پرجمعیت‌ترین شهر امارات در حال آزمایش استفاده از ربات‌ها برای تحویل غذا و کالا در مناطق مختلف شهر است. این ربات‌ها می‌توانند به‌طور مستقل حرکت کنند و با استفاده از فناوری‌های پیشرفته، موانع را شناسایی و از آن‌ها عبور کنند.

دبی در حوزه بهداشت و درمان از سیستم‌های رباتیک برای کمک به مراقبت از بیماران و مدیریت بیمارستان‌ها استفاده می‌کند. ربات‌ها برای انجام وظایفی مانند تحویل دارو، ضدعفونی کردن و حتی انجام جراحی‌ها با دقت بالا به‌کار می‌روند. این فناوری‌ها به افزایش کارایی خدمات بهداشتی و بهبود نتایج بیماران کمک می‌کند. بیمارستان‌های دبی از ربات‌های جراحی برای انجام عمل‌های پیچیده استفاده می‌کنند که دقت و سرعت عمل را افزایش می‌دهد. همچنین، این شهر به‌تازگی از ربات‌های مشاوره‌ای در بیمارستان‌ها استفاده کرده است که می‌توانند به بیماران اطلاعات پزشکی و راهنمایی‌های لازم را ارائه دهند.

صنعت مهمان‌نوازی این شهر نیز به‌طور گسترده‌ای از رباتیک بهره‌برداری کرده است تا تجربه مهمانان را بهبود ببخشد. هتل‌ها و رستوران‌ها از ربات‌ها برای انجام وظایفی مانند تحویل خدمات اتاق، نظافت و ارائه اطلاعات به مهمانان استفاده می‌کنند. به‌عنوان مثال، برخی هتل‌ها ربات‌های کنسیرژی (خدمتکار) را معرفی کرده‌اند که می‌توانند به مهمانان در انجام امور مختلف کمک کنند.

دبی همچنین میزبان مسابقات و رویدادهای مختلف رباتیک است که نوآوری و تحقیق در این حوزه را تشویق می‌کند. دبی با دانشگاه‌ها و مؤسسات تحقیقاتی همکاری‌هایی را برای ترویج توسعه فناوری‌های رباتیک برقرار کرده است. رویدادهایی مانند قهرمانی ربات‌های جهانی و کنفرانس رباتیک دبی توجه جهانی را جلب کرده و همکاری میان کارشناسان این حوزه را تقویت می‌کند.

دولت دبی اهداف بلندپروازانه‌ای برای آینده تعیین کرده است و قصد دارد تا سال ۲۰۳۰، ۲۵ درصد از تمام حمل‌ونقل در این شهر به‌صورت خودران باشد. این شهر به‌طور مداوم در حال سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه برای کشف کاربردهای جدید رباتیک و هوش مصنوعی در مدیریت شهری است.

تعهد دبی به ادغام رباتیک در مدیریت و خدمات عمومی، بازتاب‌دهنده چشم‌انداز گسترده‌تر این شهر برای تبدیل شدن به یک شهر هوشمند، کارآمد و نوآورانه است. با بهره‌گیری از فناوری، دبی به‌دنبال بهبود کیفیت زندگی ساکنان، تسهیل خدمات و قرار گرفتن در جایگاه یک رهبر جهانی در استفاده از رباتیک و اتوماسیون است. این ابتکارات به‌عنوان الگویی برای سایر شهرها در راستای پذیرش فناوری به‌منظور بهبود حکمرانی و ارائه خدمات عمومی شناخته می‌شود.

تبدیل ساختمان نمادین میلان به الگوی انرژی شهر

ساختمان ۶۵ ساله پی‌ره‌لی ۳۵ با مساحت ۴۵ هزار متر مربع و ۱۱ طبقه به‌دنبال کاهش مصرف انرژی به میزان تقریبی ۶۰ درصد و کاهش انتشار دی‌اکسید کربن به میزان دو هزار تن در سال است. این پروژه به‌عنوان یک الگو برای نوسازی پایدار شهری در نظر گرفته شده و به بهبود عملکرد زیست‌محیطی این ساختار کمک خواهد کرد.

سیستم مدیریت ساختمان یکپارچه زیمنس، به نام Desigo CC، یکی از فناوری‌های کلیدی در این پروژه است که به تحقق این اهداف کمک می‌کند. این سیستم با ارائه سطح بالایی از حفاظت سایبری، تمام عملیات ساختمان را در یک سیستم مرکزی تحت نظارت قرار می‌دهد. با نظارت بر تمام راه‌حل‌ها و سیستم‌ها، از جمله سیستم‌های گرمایش و تهویه مطبوع، روشنایی، اتوماسیون اتاق، ایمنی آتش و توزیع برق، مدیران تأسیسات قادر به افزایش کارایی عملیاتی، قابلیت اطمینان و طول عمر سیستم‌ها خواهند بود.

این ساختمان همچنین دارای حسگرهای پیشرفته‌ای است که به طور همزمان هفت پارامتر زیست‌محیطی مختلف، از جمله کیفیت هوا، مصرف انرژی و سطح دی‌اکسید کربن را نظارت می‌کند. این امر نه‌تنها به بهینه‌سازی کارایی انرژی کمک می‌کند، بلکه به افزایش رفاه، بهره‌وری و ایمنی ساکنان نیز منجر می‌شود.

سوزان زیتز، مدیرعامل بخش ساختمان‌های زیمنس، در این رابطه گفت: «در شهرهای بزرگ، بسیاری از ساختمان‌ها می‌توانند از دیجیتالی شدن بهره‌مند شوند و به دارایی‌های هوشمندتر و انرژی‌کارآمدتری تبدیل شوند. از سال ۲۰۱۵، ما با کویما همکاری کرده‌ایم تا فناوری و خدمات ساختمان زیمنس را در بیش از ۳۰ ساختمان متعلق به کویما در میلان پیاده‌سازی کنیم. پی‌ره‌لی ۳۵ نمونه‌ای بارز از این تلاش‌هاست و به عنوان یک الگو برای نوسازی پایدار شهری عمل می‌کند.»

ساختمان پی‌ره‌لی ۳۵ همچنین موفق به کسب گواهی سبز لید شده و دارای برچسب nZEB است که به معنای ساختمان با مصرف انرژی نزدیک به صفر است و نشان‌دهنده عملکرد بالای انرژی و نیازهای کم انرژی آن است.

شهرهای پیشرو در اجرای بام‌های سبز

بام‌های سبز که به‌عنوان بام‌های زنده نیز شناخته می‌شوند، به‌طور فزاینده‌ای در مناطق شهری محبوبیت پیدا کرده‌اند. این سقف‌ها به بهبود کیفیت هوا، افزایش فضاهای سبز و کاهش هزینه‌های انرژی کمک می‌کنند و در مدیریت آب باران و ترویج تنوع زیستی مؤثرند. با ادامه روند شهرنشینی، شهرهای مختلف در سراسر جهان اهمیت بام‌های سبز را در ایجاد محیط‌های پایدار و قابل زندگی بیشتر درک می‌کنند. این شهرها در ادغام طبیعت در مناظر شهری پیشرو هستند و مزایای زیست‌محیطی، اجتماعی و اقتصادی متعددی را فراهم می‌آورند. آینده زندگی شهری به سمت سبز شدن پیش می‌رود و بعضی از شهرهای جهان به‌عنوان شهرهای پیشرو در این زمینه شناخته می‌شوند.

برلین آلمان به‌عنوان پیشگام در این زمینه محسوب می‌شود و با بیش از ۱.۵ میلیون متر مربع بام سبز، سیاست‌های تشویقی و مقرراتی را برای نصب این سقف‌ها اجرا کرده است. این شهر به ادغام فضاهای سبز در برنامه‌ریزی شهری خود متعهد است و تنوع زیادی از گیاهان را در سقف‌های خود دارد. تورنتوی کانادا یکی از جامع‌ترین قوانین بام سبز را در آمریکای شمالی دارد که نصب این سقف‌ها را در توسعه‌های جدید الزامی می‌کند. این شهر با بیش از یک میلیون متر مربع بام سبز، نمونه‌های قابل‌توجهی ازجمله ساختمان شهرداری و مرکز اکوورژن را دارد که پتانسیل این سقف‌ها را برای افزایش تنوع زیستی و فراهم کردن فضاهای تفریحی به نمایش می‌گذارد.

سنگاپور به‌عنوان «شهر باغ‌ها» شناخته می‌شود و سقف‌های سبز را به‌عنوان بخشی از استراتژی خود برای مقابله با گرمای شهری و بهبود کیفیت هوا پذیرفته است. ساختمان‌های نمادینی همچون «مارینا بی سندز» و «پارک رویال در پیکرینگ» دارای باغ‌های سرسبز سقفی هستند که به اهداف تنوع زیستی و پایداری شهر کمک می‌کنند. نیویورک ایالات متحده آمریکا نیز در ترویج سقف‌های سبز پیشرفت‌های قابل‌توجهی داشته است. برنامه معافیت مالیاتی سقف سبز و پروژه‌هایی همچون بروکلین گرنج نشان‌دهنده استفاده از این سقف‌ها برای کشاورزی شهری و بهبود منظر شهری است.

لندن به‌عنوان بخشی از استراتژی خود برای افزایش فضاهای سبز، سیاست‌هایی را برای تشویق نصب سقف‌های سبز اجرا کرده است و نمونه‌های قابل‌توجه آن شامل «اسکای گاردن» و «باربیکن سنتر» هستند که فضاهای سبز زیبایی را فراهم می‌کنند. شیکاگو نیز به‌واسطه تعهدش به پایداری و فناوری بام سبز، پیشرو است. بام سبز شهرداری شیکاگو به‌عنوان مدلی برای پایداری شهری عمل و به کاهش اثر جزیره حرارتی شهری کمک می‌کند. کپنهاگ با اهداف بلندپروازانه‌اش در زمینه پایداری، بام‌های سبز را در استراتژی خود برای تبدیل شدن به یک شهر کربن‌خنثی تا سال ۲۰۲۵ گنجانده است. سالن اپرای کپنهاگ دارای سقف سبز باشکوهی است که به زیبایی این ساختمان می‌افزاید و به فضای سبز شهر کمک می‌کند.

شهرهای زیرزمینی معروف دنیا

ساخت‌وساز زیرزمینی نقش قابل‌توجهی در توسعه شهری پایدار و کارآمد ایفا می‌کند. از مزایای ساخت‌وساز زیرزمینی می‌توان به بهینه‌سازی فضا در شهرهای شلوغ، فراهم کردن فرصت‌هایی برای طراحی شهری نوآورانه، ارتقای حمل‌ونقل، توسعه شبکه تأسیسات شهری و آمادگی برای شرایط اضطراری اشاره کرد.

انتقال زیرساخت‌های شهری و تأسیسات به زیر زمین، می‌تواند فضای محدود روی زمین را برای اهداف دیگری همچون توسعه پارک‌ها، فضاهای تفریحی و مکان‌های تجاری آزاد سازد. در فضاهای زیرزمینی می‌توان مراکز فرهنگی، مرکز خرید و فضاهای عمومی را به‌گونه‌ای طراحی کرد که به مناظر شهری تنوع ببخشد و جذابیت شهرها را افزایش دهد.

یکی از حوزه‌های کلیدی ساخت‌وساز زیرزمینی، زیرساخت‌های حمل‌ونقل است که به‌عنوان تونل‌های زیرزمینی و سامانه‌های مترو طراحی می‌شود تا ازدحام در جاده‌های روی زمین را کاهش دهد. ادغام شبکه‌های حمل‌ونقل زیرزمینی در شهرها می‌تواند قابلیت جابه‌جایی و دسترسی شهروندان را افزایش و کیفیت زندگی شهری و وضعیت اقتصادی شهر را ارتقا دهد.

ساخت‌وسازهای زیرزمینی می‌توانند در مواقع اضطراری همچون وقوع بلایای طبیعی یا جنگ، به‌عنوان پناهگاه‌های امن مورد استفاده قرار بگیرند و به انعطاف‌پذیری مناطق شهری کمک کنند. شبکه‌های زیرزمینی آسیب‌پذیری بسیار کمتری در مقابل عوامل خارجی دارند و می‌توانند تداوم خدمات ضروری را در شرایط بحرانی تضمین کنند.

افزون بر مزایای گفته‌شده، ساخت‌وساز زیرزمینی نقش مؤثری در کاهش اثرات زیست‌محیطی دارد که از آن جمله می‌توان به کاهش آلودگی صوتی، افزایش بهره‌وری انرژی، کاهش انتشار کربن و در نتیجه کاهش آلودگی هوا اشاره کرد. برای مثال، طول عمر خطوط لوله تأسیسات زیرزمینی بیش از ۱۰۰ سال است و به این ترتیب نیاز به صرف منابع را برای حفاظت و نگهداری کاهش می‌دهد.

شهرهای آینده‌نگر

با توجه به رشد روزافزون جمعیت شهرها، ساخت‌وساز زیرزمینی راهکاری است که تاب‌آوری و انعطاف‌پذیری زیرساخت‌ها را برای شهرهای آینده فراهم می‌کند. شهرها می‌توانند با ایجاد و توسعه طراحی‌های زیرزمینی، با نیازهای آینده و فناوری‌های در حال پیشرفت سازگار شوند. این سازگاری می‌تواند ادغام فناوری‌های شهر هوشمند، راه‌حل‌های انرژی تجدیدپذیر و سیستم‌های حمل‌ونقل پیشرفته را در بافت شهری امکان‌پذیر سازد.

شرکت غذایی کربن‌صفر یک مزرعه هیدروپونیک در پناهگاه زیرزمینی جنگ جهانی دوم در لندن راه‌اندازی کرده است که در آن سبزیجات و گیاهان دارویی با استفاده از فناوری هیدروپونیک کشت می‌شوند. این مزرعه به‌عنوان بزرگترین مزرعه زیرزمینی جهان معرفی شده است و از فضای پناهگاه برای کشت گیاهان در شرایط کنترل‌شده با نورهای ال‌ای‌دی استفاده می‌کند. فناوری به‌کاررفته در این مزرعه با حفظ دمای ثابت ۱۵ درجه سانتی‌گراد، به تولید محصولات کشاورزی در تمام طول سال کمک می‌کند. محصولات این مزرعه زیرزمینی با نیاز آب ۷۰ درصد کمتر نسبت به کشاورزی در سطح زمین و بدون نیاز به آفت‌کش کشت می‌شوند و تقاضای رستوران‌ها، عمده‌فروشان و خرده‌فروشان محلی را تأمین می‌کنند.

برلین چگونه از هوش مصنوعی برای مدیریت ترافیک استفاده می‌کند؟

پروژه‌هایی همچون شهر هوشمند برلین شبکه‌ای از دوربین‌ها و حسگرها را برای جمع‌آوری داده‌ها در مورد کاربران جاده، تراکم ترافیک، اشغال پارکینگ، شرایط جاده و حتی آب و هوا مستقر می‌کنند. هوش مصنوعی این داده‌ها را تجزیه و تحلیل می‌کند تا در مورد هماهنگ‌سازی چراغ راهنمایی، استقرار خودروهای خودران و اقدامات حفاظت از محیط زیست تصمیم‌گیری کند.

برلین برای مدیریت مدرن ترافیک تقاطع‌ها را با فناوری‌های پیشرفته تشخیص ترافیک، از جمله حسگرها و دوربین‌های دارای هوش مصنوعی، مجهز کرده است تا حجم وسایل نقلیه و الگوهای ترافیک را به صورت بلادرنگ رصد کند. این سیستم‌ها کنترل سیگنال تطبیقی را اطلاع می‌دهند و به چراغ‌های راهنمایی اجازه می‌دهند تا زمان‌بندی خود را به صورت پویا بر اساس شرایط فعلی تنظیم کنند نه اینکه به برنامه‌های ثابت متکی باشند. این رویکرد، ازدحام را کاهش می‌دهد، زمان انتظار را کوتاه می‌کند و جریان کلی ترافیک را به‌ویژه در ساعات اوج یا افزایش‌های غیرمنتظره، بهبود می‌بخشد.

برلین به جای نصب حسگرهای فیزیکی متعدد، از دوربین‌های مجهز به هوش مصنوعی برای نظارت بر فضاهای پارکینگ استفاده می‌کند. این دوربین‌ها، همراه با یادگیری ماشینی و شبکه‌های لورای (LoRaWAN) کم‌مصرف، نقاط پارک خالی را شناسایی می‌کنند، انواع وسایل نقلیه را تجزیه و تحلیل می‌کنند و دوره‌های اوج تقاضا را پیش‌بینی می‌کنند. این سیستم نه‌تنها پارکینگ را ساده می‌کند، بلکه رانندگی غیرضروری در جست‌وجوی فضا را نیز کاهش می‌دهد. شبکه لورا (LoRa) یک فناوری ارتباطی بی‌سیم کم‌مصرف و برد بلند است که برای اینترنت اشیا (IoT) استفاده می‌شود.

برلین با همکاری شرکت‌های فناوری، از داده‌های ترافیکی بلادرنگ برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای استفاده می‌کند. هنگامی که سطح بالای آلودگی پیش‌بینی می‌شود، سیستم می‌تواند جریان‌های ترافیکی را به طور پیشگیرانه تنظیم کند تا تأثیرات زیست‌محیطی را به حداقل برساند.

برلین در حال آزمایش شاتل‌های خودران مبتنی بر هوش مصنوعی و فناوری‌های خودروهای متصل در میدان‌های آزمایش دیجیتال است. این طرح‌های آزمایشی از هوش مصنوعی برای محاسبه مسیرهای بهینه، به‌روزرسانی پویای نقشه‌ها و تسهیل ارتباط بین وسایل نقلیه و زیرساخت‌ها (ارتباط Car-2-X یا V2X) استفاده می‌کنند و راه را برای حمل‌ونقل خودکار ایمن‌تر و کارآمدتر هموار می‌کنند.

سیستم‌های هوش مصنوعی برلین به گونه‌ای طراحی شده‌اند که تجزیه و تحلیل دقیق ترافیک را بدون نقض حریم خصوصی شخصی ارائه دهند، که اغلب با پردازش داده‌ها به صورت محلی و جلوگیری از انتقال تصاویر یا ویدئوهای حساس انجام می‌شود. استفاده از فناوری‌های مقیاس‌پذیر و مقرون‌به‌صرفه (مانند محاسبات لبه‌ای) امکان استقرار در سطح شهر را بدون هزینه‌های گزاف زیرساخت فراهم می‌کند.

بانکوک پیشرو در استفاده از اپلیکیشن‌های حمل‌ونقل

راحتی و دسترسیش به خدمات حمل‌ونقل در بانکوک بسیار مهم است. این شهر به‌دلیل ترافیک سنگین خود شناخته شده و این موضوع باعث می‌شود که خدمات تاکسی سنتی گاهی اوقات غیرقابل اعتماد و دشوار برای پیدا کردن باشند. اپلیکیشن‌های حمل‌ونقل گزینه‌ای راحت را ارائه می‌دهند که به کاربران این امکان را می‌دهد تا از طریق گوشی‌های هوشمند خود، بدون نیاز به ایستادن در خیابان، سفر خود را رزرو کنند. این راحتی به‌ویژه در یک شهر شلوغ که زمان اهمیت زیادی دارد، جذاب است.

علاوه بر این، اپلیکیشن‌هایی مانند گراب خدمات متنوعی را فراتر از فقط سفرهای معمولی ارائه می‌دهند. کاربران می‌توانند از گزینه‌هایی مانند تاکسی‌های موتوری که سریع‌تر و قابل جابه‌جایی بیشتر در ترافیک هستند، استفاده کنند و همچنین خدمات تحویل غذا و بسته‌ها را نیز دریافت کنند. این تنوع، اپلیکیشن را به بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی روزمره بسیاری از ساکنان تبدیل کرده است.

انعطاف‌پذیری در پرداخت نیز یکی دیگر از ویژگی‌های مهم این اپلیکیشن‌هاست. اپلیکیشن‌های حمل‌ونقل در بانکوک معمولاً گزینه‌های پرداخت متعددی را ارائه می‌دهند، از جمله پرداخت نقدی، کارت‌های اعتباری و کیف پول‌های موبایل. این انعطاف‌پذیری به جمعیت متنوعی که شامل ساکنان محلی و گردشگران می‌شود، پاسخ می‌دهد و به آن‌ها این امکان را می‌دهد که روش‌های پرداخت مورد نظر خود را انتخاب کنند.

ویژگی‌های ایمنی نیز در این اپلیکیشن‌ها بسیار مورد توجه قرار دارد. بسیاری از اپلیکیشن‌های حمل‌ونقل شامل ویژگی‌های ایمنی مانند ارزیابی رانندگان، ردیابی سفر و گزینه‌های تماس اضطراری هستند. این ویژگی‌ها حس امنیت را برای مسافران افزایش می‌دهند که به‌ویژه در شهری که ایمنی می‌تواند نگران‌زا باشد، اهمیت دارد.

در سال‌های اخیر، تلاش‌هایی برای ادغام خدمات حمل‌ونقل با سیستم‌های حمل‌ونقل عمومی در بانکوک صورت گرفته است. این ادغام به کاربران این امکان را می‌دهد که سفرهای خود را به طور مؤثرتری برنامه‌ریزی کنند و راحتی اپلیکیشن‌های حمل‌ونقل را با کم‌هزینه بودن حمل‌ونقل عمومی ترکیب کنند.

پذیرش فرهنگی فناوری و اپلیکیشن‌های موبایل در تایلند نیز به استفاده گسترده از خدمات حمل‌ونقل کمک کرده است. بسیاری از جوانان و ساکنان شهری با فناوری آشنا هستند و ترجیح می‌دهند از اپلیکیشن‌ها برای خدمات مختلف، از جمله حمل‌ونقل، استفاده کنند.

بانکوک به‌عنوان یک شهر پیشرو در آسیا در پذیرش و استفاده از اپلیکیشن‌های حمل‌ونقل شناخته می‌شود. این روند به‌دلیل نیاز به راحتی، ایمنی و کارایی در جابه‌جایی در چشم‌انداز پیچیده حمل‌ونقل شهر به وجود آمده است. محبوبیت این اپلیکیشن‌ها نحوه حرکت ساکنان و بازدیدکنندگان در شهر را تغییر داده و حمل‌ونقل را به مراتب قابل دسترس‌تر و کاربرپسندتر کرده است.

تحول فضاهای عمومی برای مقابله با گرمای شهری

افزایش دمای شهرها و پدیده «جزیره گرمایی شهری» یکی از چالش‌های جدی قرن بیست‌ویکم است. شهرها با تراکم بالای ساختمان‌ها، سطوح آسفالتی و بتنی و کمبود فضاهای سبز، گرما را در خود نگه می‌دارند و این موضوع تأثیرات منفی بر سلامت، مصرف انرژی و کیفیت زندگی شهروندان دارد. تراکم ساختمانی بالا منجر به کاهش فضای باز و سبز می‌شود و نقش خنک‌کنندگی درختان و گیاهان را از بین می‌برد. فشردگی شهری علاوه‌بر اینکه مانع جریان طبیعی هوا و تهویه می‌شود، موجب تجمع گرما در سطح خیابان‌ها و ساختمان‌ها می‌شود، سطوح آسفالتی و بتنی که جایگزین خاک و گیاهان شده‌اند، گرما را جذب و به آرامی آن را در طول شب آزاد می‌کنند، بنابراین دمای محیط حتی پس از غروب آفتاب نیز بالا باقی می‌ماند.

این افزایش دما تأثیرات منفی متعددی بر سلامت شهروندان از جمله افزایش خطر بیماری‌های مرتبط با گرمازدگی، مشکلات تنفسی و کاهش کیفیت خواب دارد. علاوه‌بر این، نیاز به استفاده بیشتر از سیستم‌های تهویه مطبوع و سرمایش، مصرف انرژی را افزایش می‌دهد و هزینه‌های اقتصادی و زیست‌محیطی هنگفتی را به دنبال دارد. از سوی دیگر، تراکم بالای ساختمان‌ها و کمبود فضای سبز موجب کاهش کیفیت زندگی، افزایش آلودگی صوتی و کاهش رفاه روانی ساکنان می‌شود.

مدیریت تراکم ساختمانی و حفظ یا ایجاد فضاهای سبز در برنامه‌ریزی شهری، یکی از راهکارهای کلیدی برای کاهش اثرات جزیره گرمای شهری و بهبود شرایط زیست‌محیطی و انسانی شهرهاست. بسیاری از شهرها با رویکردهای نوآورانه و بر پایه طبیعت، فضاهای عمومی را متحول کرده‌اند تا با گرما مقابله کنند.

افزایش و توسعه فضاهای سبز شهری

فضاهای سبز همچون پارک‌ها، باغ‌ها، درختان، بام‌ها و دیوارهای سبز نقش کلیدی در کاهش دمای شهرها دارند. این فضاها با ایجاد سایه، جذب گرما و تبخیر آب، دمای محیط را کاهش می‌دهند و کیفیت هوا را بهبود می‌بخشند. مطالعات نشان می‌دهد که پارک‌ها و باغ‌های شهری می‌توانند دمای مناطق اطراف خود را به‌طور متوسط بین دو تا هشت درجه سانتی‌گراد کاهش دهند. این کاهش دما به عوامل مختلفی همچون اندازه و تراکم فضای سبز، نوع پوشش گیاهی، میزان آبیاری و شرایط اقلیمی منطقه بستگی دارد.

اجرای پروژه ارزیابی پوشش درختی و سرمایه‌گذاری در کاشت درختان در شهر لوئیزویل ایالت کنتاکی آمریکا، منجر به صرفه‌جویی مالی قابل‌توجهی در کاهش دما، مدیریت روان‌آب و بهبود کیفیت هوا شده است. کاشت درختان در پروژه «قلب سبز» این شهر، نه‌تنها به کاهش آلودگی هوا و بهبود سلامت عمومی کمک می‌کند بلکه اثرات مثبتی بر سیستم ایمنی شهروندان نیز داشته است. این پروژه با نمونه‌گیری و بررسی‌های پزشکی، ارتباط میان فضای سبز و کاهش التهاب و بیماری‌های مرتبط با گرما را مورد مطالعه قرار داده و نتایج مثبتی را به ثبت رسانده است.

فضاهای سبز به کاهش آلودگی هوا، افزایش تنوع زیستی و ارتقای سلامت جسمی و روحی شهروندان کمک می‌کنند. به‌عنوان نمونه، شهر گوانگژو در چین با همکاری بانک جهانی و در قالب برنامه جامع «شهر خنک» اقدام به توسعه پارک‌ها، تالاب‌ها و کریدورهای سبز در مناطق پرجمعیت کرده است. پروژه‌هایی همچون احیای تالاب‌های هایژو و ایجاد کریدورهای سبز در مرکز شهر، دمای محلی را به‌طور ملموس کاهش داده و الگوی موفقی برای سایر شهرها ارائه داده است.

استفاده از مصالح بازتابنده و سطوح خنک در ساختمان‌های عمومی

مصالح بازتابنده یا به‌اصطلاح خنک با انعکاس نور خورشید و کاهش جذب گرما، دمای سطوح آسفالتی، بام‌ها و پیاده‌روها را به‌طور چشمگیری کاهش می‌دهند. این مصالح می‌توانند دمای سطح را تا ۲۰ درجه سانتی‌گراد و دمای هوای شهری را تا دو درجه کاهش دهند. استفاده از این مصالح همچنین مصرف انرژی برای سرمایش ساختمان‌ها را تا ۴۰ درصد کاهش می‌دهد و کیفیت هوای شهری را بهبود می‌بخشد.

به‌عنوان مثال، اجرای پروژه بام‌های خنک و آسفالت بازتابنده در مناطق مختلف شهر آتن یونان، منجر به کاهش دمای سطح و بهبود آسایش حرارتی ساکنان شهر شده است. تصاویر حرارتی قبل و بعد از اجرای این مصالح، تفاوت دمای قابل‌توجهی را نشان می‌دهد. همچنین در آمستردام هلند، استفاده از بام‌های خنک در ساختمان‌های صنعتی موجب کاهش دمای داخلی و صرفه‌جویی چشمگیر در مصرف انرژی شده است.

سیستم‌های خنک‌کننده بر پایه آب و راهکارهای آبی

آب به‌عنوان یک عامل خنک‌کننده طبیعی، از طریق فرایند تبخیر نقش کلیدی در کاهش دمای محیط‌های شهری ایفا می‌کند. هنگامی که آب از سطح برکه‌ها، آب‌نماها یا تالاب‌های مصنوعی تبخیر می‌شود، انرژی گرمایی محیط صرف تبدیل آب به بخار و در نتیجه کاهش دمای هوا و افزایش رطوبت نسبی می‌شود. این پدیده با عنوان «خنک‌کنندگی تبخیری» شناخته می‌شود و به‌ویژه در مناطق گرم و خشک، می‌تواند به میزان چشمگیری دمای محیط را کاهش دهد و آسایش حرارتی را برای ساکنان و بازدیدکنندگان فراهم کند.

علاوه‌بر این، سیستم‌های مه‌پاش که به‌صورت کنترل‌شده ذرات ریز آب را در هوا پخش می‌کنند، با افزایش سطح تبخیر، اثر خنک‌کنندگی را تقویت می‌کنند. این فناوری به‌ویژه در فضاهای عمومی همچون پارک‌ها، میدان‌ها، خیابان‌ها، کافه‌ها و رستوران‌ها کاربرد دارد و می‌توانند دمای محیط را به‌طور مؤثری کاهش دهد.

در سال‌های اخیر، فناوری‌های نوین همچون نماهای خنک‌کننده بر پایه آب توسعه یافته‌اند که با ترکیب مه‌پاشی دقیق و تهویه طبیعی، جریان هوای خنک را به فضاهای داخلی و خارجی ساختمان‌ها هدایت می‌کنند. این سیستم‌ها با بهینه‌سازی مصرف آب و انرژی، ضمن کاهش دمای محیط، آسایش حرارتی را افزایش می‌دهند و به کاهش نیاز به سیستم‌های تهویه مطبوع پرمصرف کمک می‌کنند. مطالعات نشان داده‌اند که استفاده از این فناوری‌ها می‌تواند دمای محیط را سه تا پنج درجه سانتی‌گراد کاهش دهد و به‌عنوان راهکاری پایدار در مقابله با گرمای شهری مطرح شود.

پارک‌ها و آب‌نماهای تعاملی در لندن همچون «میدان گرنری» نقش مهمی در ایجاد نقاط خنک‌کننده شهری ایفا می‌کنند. این میدان که در منطقه کینگز کراس واقع شده، دارای بیش از ۱۰۰ فواره آب است که به‌صورت تعاملی و بر اساس حضور بازدیدکنندگان فعال می‌شوند. این فواره‌ها با پاشیدن آب به‌صورت مه، دمای هوای اطراف را کاهش می‌دهند و فضایی دلپذیر و خنک برای خانواده‌ها، کودکان و گردشگران فراهم می‌کنند. علاوه‌بر کارکرد خنک‌کنندگی، این آب‌نماها به جذابیت بصری فضا افزوده و به محلی محبوب برای گردهمایی‌های اجتماعی و فرهنگی تبدیل شده‌اند. طراحی‌هایی از این قبیل، نمونه‌ای از کاربرد فناوری‌های ساده و طبیعی برای بهبود کیفیت زندگی شهری و مقابله با گرمای محیطی در مناطق پرجمعیت هستند.

پروژه «باغ‌های کنار خلیج» در سنگاپور یکی از برجسته‌ترین نمونه‌های استفاده از آب برای خنک‌سازی محیط‌های شهری است. این مجموعه عظیم شامل چندین باغ موضوعی، دریاچه‌های مصنوعی و آب‌نماهای گسترده است که با بهره‌گیری از تبخیر آب، دمای محیط را به‌طور قابل‌توجهی کاهش می‌دهند. در این پروژه، دریاچه‌های مصنوعی و آب‌نماها با طراحی دقیق به‌گونه‌ای قرار گرفته‌اند که جریان هوای خنک را در سراسر باغ‌ها پراکنده و از تجمع گرما جلوگیری کنند. این روش موجب شده است که در یکی از گرم‌ترین مناطق استوایی جهان، دمای محیط تا پنج درجه سانتی‌گراد کاهش پیدا کند و آسایش حرارتی برای بازدیدکنندگان فراهم شود.

تهویه طبیعی و طراحی هوشمند شهری

طراحی شهری هوشمند با هدف تسهیل جریان باد و تهویه طبیعی، یکی از راهکارهای مؤثر و پایدار برای مقابله با گرمای شهری است. در این رویکرد، با تحلیل دقیق شرایط اقلیمی و بادهای غالب منطقه، کریدورهای باد یا مسیرهای عبور جریان هوا در سطح شهر طراحی می‌شوند تا هوای تازه و خنک به داخل بافت‌های شهری نفوذ کند و هوای گرم و راکد از آن خارج شود. این کریدورها به‌طور معمول شامل خیابان‌ها، گذرگاه‌ها و فضاهای باز هستند که به‌گونه‌ای قرار می‌گیرند تا جریان هوا به بهترین شکل ممکن میان ساختمان‌ها و فضاهای عمومی جریان پیدا کند.

فاصله‌گذاری مناسب بین ساختمان‌ها و ارتفاعات متناسب، از دیگر عوامل کلیدی در طراحی شهری اقلیم‌گرا است که مانع انسداد جریان هوا نمی‌شود و برعکس به تهویه طبیعی کمک می‌کند. با کاهش تراکم و ایجاد فضاهای باز و نیمه‌باز، امکان گردش هوا افزایش و دمای محلی کاهش پیدا می‌کند، همچنین استفاده از فناوری‌های نوین همچون سنسورهای کنترل رطوبت و دما، سیستم‌های تهویه طبیعی هوشمند و مصالح با قابلیت تنفس، به بهینه‌سازی تهویه و خنک‌سازی محیط کمک می‌کند.

ساختمان استراتفورد در لندن نمونه برجسته‌ای از معماری پایدار و طراحی اقلیم‌گراست که با بهره‌گیری از جهت‌گیری مناسب نسبت به بادهای غالب و استفاده از سیستم‌های تهویه طبیعی، مصرف انرژی را به‌طور چشمگیری کاهش داده است. این ساختمان با طراحی نمایی با عملکرد بالا که امکان تبادل هوای مؤثر و کنترل دما را فراهم می‌کند، نیاز به سیستم‌های تهویه مکانیکی پرمصرف را کاهش داده و آسایش حرارتی ساکنان را بهبود بخشیده است. استفاده از فناوری‌های نوین همچون پنجره‌های بازشوی هوشمند، سایه‌بان‌های متحرک و مصالح با قابلیت عایق‌بندی بالا، از دیگر ویژگی‌های این پروژه است که به کاهش اثرات جزیره گرمای شهری و بهینه‌سازی مصرف انرژی کمک می‌کند.

پروژه سوپربلاک‌ها در بارسلونای اسپانیا، نمونه بارزی از طراحی شهری هوشمندانه است که به‌عنوان یک ابتکار شهری نوآورانه شناخته می‌شود و با هدف کاهش ترافیک خودرو و بازپس‌گیری فضای عمومی برای مردم طراحی شده است. این پروژه مناطق شهری را به بلوک‌های بزرگ‌تر تقسیم می‌کند که در آنها تردد خودروها محدود شده است و خیابان‌های داخلی به فضای عابران پیاده، دوچرخه‌سواران و فعالیت‌های اجتماعی اختصاص پیدا می‌کند. این بازطراحی معابر نه‌تنها موجب افزایش قابل‌توجه فضای سبز و کاهش آلودگی هوا و صوتی شده، بلکه جریان طبیعی باد را در محله‌ها بهبود بخشیده است.

بام‌های سبز و دیوارهای سبز

بام‌های سبز و دیوارهای سبز، با کاشت گیاهان روی سطوح ساختمان‌های عمومی، علاوه‌بر زیباسازی منظر شهری، نقش مهمی در کاهش دمای ساختمان‌ها و محیط اطراف ایفا می‌کنند. پوشش گیاهی و لایه خاک روی بام‌ها با جذب و تبخیر آب، تابش مستقیم خورشید را کاهش می‌دهد و از انتقال حرارت به داخل ساختمان جلوگیری می‌کند؛ به‌طوری که دمای سطح بام سبز می‌تواند ۱۵ تا ۲۲ درجه سانتی‌گراد کمتر از بام‌های معمولی باشد و دمای هوای اطراف را تا حدود ۲.۷ درجه سانتی‌گراد کاهش دهد.

پوشش گیاهی روی ساختمان‌ها همچنین به‌عنوان عایق حرارتی عمل می‌کند و از نوسانات دمایی داخل ساختمان می‌کاهد که منجر به کاهش مصرف انرژی برای سرمایش در تابستان و گرمایش در زمستان می‌شود. مطالعات دانشگاهی نشان داده‌اند که بام‌های سبز می‌توانند مصرف انرژی ساختمان‌های عمومی را تا ۷۵ درصد کاهش دهند، زیرا علاوه‌بر عایق‌بندی، با کاهش سرعت باد و محافظت در برابر تابش مستقیم، بار حرارتی وارده به ساختمان را به‌طور چشمگیری کاهش می‌دهند.

این سیستم‌ها با جذب و تصفیه آلاینده‌های هوا و مدیریت روان‌آب‌های سطحی، به بهبود کیفیت محیط زیست شهری کمک می‌کنند. از این رو، استفاده از بام‌ها و دیوارهای سبز در ساختمان‌های عمومی همچون مدارس، بیمارستان‌ها و ادارات، علاوه‌بر صرفه‌جویی اقتصادی، به ارتقای سلامت و آسایش کاربران و حفظ پایداری شهری کمک می‌کند.

بازآفرینی و طراحی شهری پایدار

تغییر و بازآفرینی فضاهای عمومی با رویکردهای سبز، بر پایه مصالح نوین و طراحی هوشمند، علاوه‌بر اینکه به مقابله با گرمای شهری کمک می‌کند، موجب افزایش کیفیت زندگی، سلامت عمومی و پایداری محیط زیست نیز می‌شود. نمونه‌های موفق جهانی نشان می‌دهد که این راهکارها قابل اجرا و قابل تعمیم به شهرهای مختلف دنیا هستند. با توجه به روند فزاینده گرمایش جهانی و شهرنشینی، سرمایه‌گذاری در این حوزه و همکاری میان دولت‌ها، شهرداری‌ها و جامعه مدنی بیش از پیش اهمیت یافته است.

ساختمان کریستال در لندن، یکی از برجسته‌ترین نمونه‌های معماری پایدار در جهان است که توسط شرکت زیمنس ساخته شده است. این ساختمان با استفاده گسترده از نور طبیعی روز و فناوری روشنایی هوشمند، مصرف انرژی را به حداقل رسانده است؛ به طوری که برق مورد نیاز آن از طریق پنل‌های خورشیدی فتوولتائیک تأمین می‌شود. سیستم‌های پیشرفته مدیریت ساختمان شامل بیش از ۲۵۰۰ حسگر، مصرف انرژی و عملکردهای مختلف را به‌صورت هوشمند کنترل و بهینه می‌کنند. بام این ساختمان به‌عنوان جمع‌کننده آب باران عمل می‌کند و آب جمع‌آوری شده پس از تصفیه برای مصارف آشامیدنی و غیرخوراکی مانند آبیاری فضای سبز استفاده می‌شود. طراحی نمای شیشه‌ای با قابلیت کنترل تابش خورشید و استفاده از مصالح عایق، به کاهش بار حرارتی ساختمان کمک می‌کند و این سازه را به الگویی پیشرو در زمینه ساختمان‌های سبز و هوشمند تبدیل کرده است.

ساختمان بنیاد آکروس فوکوئوکا در ژاپن نمونه‌ای منحصربه‌فرد از تلفیق معماری سبز و طراحی اقلیمی است که با آتریومی بزرگ و پوشش گیاهی گسترده روی نمای خود، نور طبیعی را به عمق فضاهای داخلی هدایت می‌کند. این ساختمان از یک سیستم زهکشی آب الهام‌گرفته از ساختار کوه‌ها بهره می‌برد که امکان جمع‌آوری و هدایت آب باران را فراهم می‌آورد و آبیاری طبیعی گیاهان روی نما را بدون نیاز به مصرف اضافی آب ممکن می‌سازد. پوشش گیاهی وسیع این بنا به بهبود کیفیت هوا و کاهش اثرات جزیره گرمای شهری کمک می‌کند. طراحی این ساختمان نشان‌دهنده رویکردی پایدار است که با استفاده از طبیعت و فناوری، آسایش حرارتی را در محیط‌های شهری فراهم می‌آورد و الگویی موفق برای ساختمان‌های عمومی دوستدار محیط زیست به‌شمار می‌رود.

شهرهای قاتل جهان در سال ۲۰۲۵ کدامند؟

جرم و جنایت، همواره یکی از نگرانی‌های اصلی جوامع است و توسعه اقتصادی و اجتماعی را در آن‌ها با مشکل مواجه می‌کند. این در حالی است که بعضی از شهرها به دلیل نرخ بالای جرم و جنایت، در دنیا مشهور هستند و میزان هرج‌ومرج، خشونت و قتل در آن‌ها زیاد است. در ادامه به معرفی شهرهای قاتل جهان در سال ۲۰۲۵ و میزان جرم و جنایت در آن‌ها می‌پردازیم:

مکزیکوسیتی، مکزیک

مکزیکوسیتی به‌عنوان یکی از خطرناک‌ترین شهرهای جهان با نرخ بالای خشونت‌های مرتبط با مواد مخدر، رتبه‌بندی شده است. نزدیکی این شهر به مسیرهای اصلی قاچاق مواد مخدر و جمعیت زیاد آن، مکزیکوسیتی را به بستری مناسب برای فعالیت‌های مجرمانه تبدیل کرده است.

کاراکاس، ونزوئلا

بی‌ثباتی سیاسی و فروپاشی اقتصادی، کاراکاس را در هرج‌ومرج زیاد فرو برده و منجر به افزایش خشونت و ارتکاب جرم در این شهر شده است. همچنین گروه‌های جرایم سازمان‌یافته، تعداد قتل‌ها را در کاراکاس شدت بخشیده است و نبود نیروی پلیس کارآمد و سیستم قضائی ضعیف نیز نقش مؤثری در افزایش این مشکلات داشته است.

کیپ‌تاون، آفریقای جنوبی

مدت زیادی است که کیپ‌تاون با سطح بالایی از جرایم خشونت‌آمیز ناشی از فقر و نابرابری، دست‌وپنجه نرم می‌کند، به‌طوری‌که شهرک‌های کیپ‌تاون نیز تحت‌تأثیر این جرایم قرار گرفته‌اند. باوجود تلاش‌های بسیار برای بهبود عملکرد نیروی پلیس و رسیدگی به مسائل اجتماعی، میزان قتل همچنان به طرز نگران‌کننده‌ای در این شهر بالا است.

سان سالوادور، السالوادور

سان سالوادور، یکی از شهرهایی است که بالاترین میزان قتل را در جهان به خود اختصاص می‌دهد. اخاذی، قاچاق مواد مخدر و اختلافات ارضی به طور چشمگیری در این شهر دیده می‌شود. رویکرد سخت‌گیرانه دولت نیز در مبارزه با جرم و جنایت، تنها منجر به خونریزی بیشتر و نقض حقوق بشر در سان سالوادور شده است.

سنت‌لوئیس، آمریکا

سنت‌لوئیس به دلیل میزان بالای خشونت‌های مسلحانه و قتل، به‌ویژه در جوامع حاشیه‌نشین، در دنیا شهرت یافته است. همچنین فقر، تبعیض نژادی و کمبود فرصت‌ها، به نرخ جرم و جنایت در این شهر دامن می‌زند. نیروی پلیس تحت‌فشار و روابط اجتماعی متشنج سنت‌لوئیس، مانع تلاش‌ها برای رسیدگی به ریشه‌های جرم و جنایت در آن شده است.

ریودوژانیرو، برزیل

سواحل خیره‌کننده و فرهنگ پر جنب‌وجوش ریودوژانیرو، تحت‌الشعاع میزان بالای جرم و جنایت و خشونت آن قرار گرفته است. محله‌های فقیرنشین در صدر ارتکاب جنایت این شهر قرار دارند و قاچاق مواد مخدر نیز به افزایش نرخ قتل دامن می‌زند. اعتماد به اجرای قانون در ریودوژانیرو، بیش‌ازپیش کاهش‌یافته است و مبارزه مؤثر با جرم و جنایت در آن، معضلی دشوار است.

تیخوانا، مکزیک

تیخوانا، مرکز اصلی قاچاق مواد مخدر و انسان است و مکانی خطرناک برای زندگی و بازدید گردشگران محسوب می‌شود. همچنین جنگ‌های منطقه‌ای، منجر به نرخ بالای قتل در این شهر شده است و ساکنان در ترس از تبدیل‌شدن به آسیب‌های جانبی آن، به سر می‌برند.

کینگستون، جامائیکا

کینگستون به‌دلیل رویدادهای موسیقی پر جنب‌وجوش و میراث‌فرهنگی غنی خود در دنیا شناخته می‌شود، اما جنبه تاریکی نیز در این شهر وجود دارد که با سطح بالای جرم و خشونت مرتبط است. گروه‌هایی در کینگستون فعالیت می‌کنند که جوامع را به وحشت می‌اندازند و به نرخ بالای قتل دامن می‌زنند. تلاش‌های دولت برای مقابله با جرم و جنایت در این شهر، موفقیت محدودی داشته است و ساکنان آن در احساس ناامنی و آسیب‌پذیری زندگی می‌کنند.

سیوداد خوارز، مکزیک

سیوداد خوارز برای چندین دهه درگیر خشونت گروه‌های مواد مخدر و جرایم سازمان‌یافته بود که منجر به نرخ بالای قتل و ترس گسترده در بین ساکنان خود شد. موقعیت این شهر که در امتداد مرز ایالات متحده قرار دارد، آن را به یک نقطه ترانزیت کلیدی برای قاچاق مواد مخدر و انسان تبدیل کرده است. باوجود تلاش‌های زیاد برای بهبود امنیت و مبارزه با فساد، سیوداد خوارز، همچنان مکانی خطرناک برای زندگی به شمار می‌رود.

قابل سکونت‌ترین شهرهای جهان در سال ۲۰۲۵

شاخص سالانه قابلیت زندگی جهانی واحد هوشمند اکونومیست در سال ۲۰۲۵، کپنهاگ را به‌عنوان بهترین شهر جهان برای زندگی انتخاب کرد و به رقابت سه‌ساله وین برای قرارگیری در صدر این فهرست پایان داد. این شاخص ۱۷۳ شهر در سراسر جهان را در دسته‌های ثبات، بهداشت و درمان، فرهنگ و محیط زیست، آموزش و زیرساخت ارزیابی می‌کند. ملبورن پیش از کپنهاگ و وین به‌مدت هفت سال عنوان سرزنده‌ترین شهر جهان را در اختیار داشت، اما در سال ۲۰۱۸ این جایگاه را از دست داد و کپنهاگ نمره کامل برای ثبات، آموزش و زیرساخت را دریافت کرد.

وین در کنار زوریخ سوئیس در رده دوم این رده‌بندی قرار گرفت، اما امتیاز ثبات آن در آگوست ۲۰۲۴ به میزان قابل‌توجهی کاهش داشت. نتایج سال جاری در مجموع نشان‌دهنده کاهش مداوم ثبات جهانی ناشی از تشدید درگیری‌های ژئوپلیتیکی و ناآرامی‌های داخلی است.

سه از ۱۰ شهر برتر قابل زندگی جهان در رتبه‌بندی سال ۲۰۲۵ در استرالیا قرار دارند. ملبورن بار دیگر رقیب خود سیدنی را شکست داد و در رتبه چهارم فهرست حاضر قرار گرفت. سیدنی رتبه ششم و آدلاید رتبه نهم این فهرست را به خود اختصاص داد. ملبورن، سیدنی و آدلاید در سال ۲۰۲۵ نمرات خوبی برای مراقبت‌های بهداشتی و آموزش به‌دست آورده‌اند.

نیوزیلند، اوکلند و اوساکا در ژاپن نیز در فهرست حاضر جای گرفته‌اند و سوئیس برای دومین بار در جمع ۱۰ شهر برتر جهان برای زندگی، بین ملبورن و سیدنی قرار گرفت و ژنو جایگاه پنجم را به خود اختصاص داد. ونکوور کانادا نیز به‌عنوان تنها نماینده آمریکای شمالی در جمع ۱۰ شهر برتر قرار گرفت.

کلگری از رتبه پنجم در سال ۲۰۲۴ به رتبه هجدهم در سال ۲۰۲۵ سقوط کرد. شهرهای تحت‌پوشش این شاخص در انگلستان (لندن، منچستر و ادینبورگ) در پی شورش‌های گسترده و افزایش بی‌خانمانی همه در رده‌های پایینی قرار گرفت و بالاترین شهر آمریکا در این فهرست، هونولولو در هاوایی با رتبه ۲۳ بود. الخبر در عربستان سعودی امسال از رتبه ۱۴۸ به رتبه ۱۳۵ صعود کرد و دمشق سوریه بدترین شهر جهان برای زندگی است.

پیشرفت‌های هوشمندانه شهرهای اروپایی

با پیشرفت‌های روزافزون فناوری و تغییرات سریع در سبک زندگی شهری، مفهوم «شهر هوشمند» بیش از پیش اهمیت پیدا کرده است. شهرهای سراسر جهان در تلاش هستند تا با بهره‌گیری از فناوری‌های نوین، کیفیت زندگی شهروندان را ارتقا دهند و پاسخگوی نیازهای پیچیده و متنوع آن‌ها باشند. در این مسیر، شاخص‌های مختلفی برای سنجش میزان هوشمندی و پیشرفت شهری تدوین شده است که یکی از معتبرترین آن‌ها، شاخص شهرهای هوشمند IMD است. این شاخص با ارزیابی عملکرد شهرها در حوزه‌های مختلفی همچون حکمرانی دیجیتال، حمل‌ونقل هوشمند، پایداری و مشارکت شهروندان، تصویری جامع از وضعیت فعلی و روند توسعه آن‌ها ارائه می‌دهد.

در تازه‌ترین نسخه شاخص شهرهای هوشمند IMD ۲۰۲۵، تحولات قابل‌توجهی در رتبه‌بندی شهرهای اروپایی مشاهده می‌شود. برخلاف سال گذشته که تمرکز بر سه شهر برتر و سه شهر پایین جدول بود، سال ۲۰۲۵ توجه به شهرهایی معطوف شده است که بیشترین پیشرفت را در رتبه‌بندی داشته‌اند. این تغییرات نه‌تنها اعداد و ارقام، بلکه تحولات واقعی و استراتژیک در مدیریت شهری و فناوری‌های هوشمند است که توانسته پاسخگوی نیازهای روزافزون شهروندان باشد.

ورشو؛ اولویت دادن به نیازهای شهروندان

شهر ورشو، پایتخت لهستان، با جهشی ۱۰ پله‌ای نسبت به سال گذشته، به رتبه ۲۸ رسیده است. این شهر به‌جای تمرکز بر نوآوری‌های پرزرق و برق، بر بهبود خدمات روزمره و کیفیت زندگی مردم تأکید دارد و پیشرفت‌های قابل‌توجهی در زمینه حکمرانی دیجیتال و حمل‌ونقل عمومی حاصل شده است؛ حدود ۷۶ درصد از شهروندان ورشو از سیستم‌های پرداخت دیجیتال استفاده می‌کنند و رضایت از دسترسی آنلاین به خدمات و حمل‌ونقل افزایش پیدا کرده است. توسعه فرصت‌های کار از راه دور و حمایت از کسب‌وکارهای نوپا نیز یکی دیگر از نشانه‌های تعهد ورشو به شهری آینده‌نگر و دسترس‌پذیر است.

این موفقیت‌ها در بستر رشد اقتصادی قوی لهستان و سرمایه‌گذاری شرکت‌های بزرگ فناوری همچون مایکروسافت و نتفلیکس شکل گرفته است. پروژه‌هایی همچون توسعه شبکه مترو و بازسازی مناطق شهری، ورشو را به شهری سبزتر و مردم‌محور تبدیل کرده است.

ویلنیوس؛ طراحی دیجیتال از پایه

شهر ویلنیوس، پایتخت لیتوانی، با ۱۳ پله صعود به رتبه ۳۴ رسیده و به‌عنوان پایتخت سبز اروپا در سال ۲۰۲۵ شناخته شده است. این شهر با تمرکز بر حکمرانی دیجیتال، مشارکت شهروندان و برنامه‌های پایدار، موفق به افزایش فضای سبز و بهبود کیفیت زندگی شده است. بیش از ۹۴ درصد از ساکنان ویلنیوس در فاصله ۳۰۰ متری از فضای سبز زندگی می‌کنند و رضایت بالایی از خدمات آنلاین دارند. ویلنیوس با برنامه‌ریزی برای رسیدن به بی‌طرفی کربنی تا سال ۲۰۳۰ و حذف کامل سوخت‌های فسیلی تا ۲۰۵۰، نمونه‌ای از ادغام سیاست‌های زیست‌محیطی و نوآوری دیجیتال است.

ریگا؛ ساخت اعتماد در گذار دیجیتال

ریگا، پایتخت لتونی، با جهشی ۱۳ پله‌ای نسبت به سال گذشته، به رتبه ۴۶ رسیده است. این شهر در زمینه دسترسی آنلاین به خدمات عمومی، ابزارهای کاری دیجیتال و به‌روزرسانی‌های ترافیکی و آلودگی پیشرفت قابل‌توجهی داشته است. اگرچه هنوز اعتماد کامل به اشتراک‌گذاری داده‌های شخصی وجود ندارد، اما بیش از ۶۸ درصد شهروندان از سهولت تراکنش‌های دیجیتال رضایت دارند. ریگا با تمرکز بر شفافیت، مبارزه با فساد و حمایت از کسب‌وکارهای محلی، در حال پاسخگویی به دغدغه‌های اصلی شهروندان است.

بخارست؛ جهش بزرگ به سوی شهر هوشمند

بخارست، پایتخت رومانی، با بزرگ‌ترین جهش در میان شهرهای اروپایی، ۲۲ پله صعود کرده و به رتبه ۷۸ رسیده است. این شهر که پیش‌تر در زمینه دیجیتال عقب بود، اکنون با توسعه دسترسی دیجیتال به اسناد عمومی، خدمات کسب‌وکار و پلتفرم‌های دولت الکترونیک، به‌سرعت در حال پیشرفت است و نزدیک به ۷۳ درصد از شهروندان احساس راحتی بیشتری با فناوری‌های دیجیتال دارند. بخارست همچنین با بهبود نظارت محیط زیستی و ابزارهای حکمرانی باز، به مقابله با آلودگی هوا و فساد پرداخته است.

زاگرب؛ گامی بلند در مسیر هوشمندی

زاگرب، پایتخت کرواسی، با ۱۷ پله صعود به رتبه ۸۵ رسیده است. اگرچه این شهر هنوز در مقایسه با بسیاری از پایتخت‌های اروپایی رتبه پایین‌تری دارد، اما پیشرفت‌هایی در دسترسی دیجیتال به اسناد دولتی، منابع کاری آنلاین و خدمات کسب‌وکار دیده می‌شود. حدود ۵۸ درصد از شهروندان با فناوری‌های دیجیتال احساس راحتی می‌کنند و اعتماد به تعاملات آنلاین در حال افزایش است. زاگرب با سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها و ابزارهای دیجیتال مردم‌محور، در مسیر تبدیل شدن به شهری متصل‌تر و پاسخگو قرار دارد.

شهرهای ورشو، ویلنیوس، ریگا، بخارست و زاگرب شاید هنوز در صدر رتبه‌بندی‌های شهرهای هوشمند اروپا قرار نگرفته‌اند، اما روند صعودی آن‌ها نشان‌دهنده سرمایه‌گذاری استراتژیک، هماهنگی سیاسی و نوآوری مبتنی بر نیازهای شهروندان است. این تحولات نشان می‌دهد که هوشمندسازی شهری بیشتر از برتری فناوری، به پاسخگویی، سازگاری و همسویی با نیازهای عمومی وابسته است.

این روندها جغرافیای نوآوری شهری را تغییر داده‌اند؛ پیشرفت‌های هوشمندانه دیگر محدود به کلان‌شهرهای بزرگ یا مراکز فناوری نیست، بلکه شهرهای متوسط نیز با همکاری و مشارکت عمومی می‌توانند آینده شهری را از پایه شکل دهند. نوآوری و توسعه پایدار نیازمند منابع عظیم نیست، بلکه اراده سیاسی، برنامه‌ریزی هوشمندانه و تعامل مستمر با شهروندان، کلید موفقیت است. مدل‌های موفق شهری می‌توانند به الگویی برای سایر شهرها تبدیل شوند و مسیر رشد متوازن و فراگیر در سطح قاره و جهان را هموار سازند.

شلوغ‌ترین مسیرهای هوایی جهان معرفی شد

بیشترین ترافیک پروازهای بین‌المللی در سال ۲۰۲۴ به مسیر بین فرودگاه بین‌المللی هنگ کنگ و فرودگاه بین‌المللی تایوان (TPE) تعلق داشت. این مسیر با جابه‌جایی شش میلیون و ۷۸۱ هزار و ۵۷۷ مسافر، به‌عنوان شلوغ‌ترین مسیر بین‌المللی معرفی شد. نزدیکی جغرافیایی و روابط تجاری و فرهنگی قوی بین این دو منطقه، از جمله عواملی است که باعث افزایش تقاضا برای این پروازها شده است.

در رتبه دوم، مسیر پرواز بین قاهره و جده قرار دارد که در سال ۲۰۲۴، پنج میلیون و ۴۶۹ هزار و ۲۷۴ مسافر را جابه‌جا کرده است. این افزایش ترافیک به رشد چشمگیر گردشگری در مصر و عربستان سعودی مرتبط است. در سال ۲۰۲۴، مصر با ۱۵.۷ میلیون گردشگر و عربستان سعودی با افزایش ۶۵۶ درصدی در گردشگری تفریحی، شاهد رونق قابل‌توجهی در صنعت گردشگری خود بودند. ظرفیت پروازها در این مسیر نیز ۱۴ درصد بالاتر از سال ۲۰۲۳ و ۶۲ درصد بالاتر از سال ۲۰۱۹ بود.

سومین مسیر شلوغ بین‌المللی، پرواز بین سئول و توکیو است که پنج میلیون و ۴۱۰ هزار و ۴۵۶ مسافر را در سال ۲۰۲۴ را به مقصد رسانده است. این افزایش ترافیک به رشد ۴۷ درصدی گردشگری در ژاپن و استقبال بی‌نظیر از مسافران بین‌المللی مرتبط است. ژاپن در سال ۲۰۲۴، با استقبال از ۳۶.۴ میلیون گردشگر، رکورد جدیدی را ثبت کرد.

مسیر پرواز بین کوالالامپور و سنگاپور با جابه‌جایی پنج میلیون و ۳۸۲ هزار و۱۶۳ مسافر در سال ۲۰۲۴، در رتبه چهارم قرار دارد. کوالالامپور، پایتخت مالزی، در سال ۲۰۲۴، ۲۵ میلیون گردشگر را به خود جذب کرد که این رقم نسبت به سال گذشته ۲۰.۷ درصد افزایش داشته است. نزدیکی جغرافیایی و روابط تجاری و فرهنگی قوی بین این دو کشور، همواره باعث افزایش تقاضا برای پروازهای این مسیر شده است.

این آمار نشان‌دهنده رونق و رشد صنعت هوانوردی در سطح بین‌المللی است و نشان می‌دهد که مسافران به‌دنبال تجربه‌های جدید و سفر به مقاصد مختلف هستند. این روند نه‌تنها به نفع شرکت‌های هواپیمایی است، بلکه به توسعه گردشگری و اقتصاد کشورهای مختلف نیز کمک می‌کند.

احیای فضای سبز شهرها با باغ‌های «پرمکالچر»

باغبانی پرمکالچر یک سیستم کشاورزی است که بر پایه شیوه‌های پایدار و جامع بنا شده است. این اصطلاح که در دهه ۱۹۷۰ توسط بیل مالیسون و دیوید هولمگرن در استرالیا ابداع شد، ترکیبی از دو واژه پایدار (permanent) و کشاورزی (agriculture ) است. باغبانی پرمکالچر شامل کاشت همزیست برای تنوع زیستی و سلامت گیاه و خاک، استفاده از شیوه‌های ارگانیک و پایدار و پرورش فضای سبز است. این روش به گونه‌ای طراحی شده که می‌توان آن را در هر مقیاسی، از ۵۰ هکتار تا پنج گلدان، به کار برد. باغ‌های پرمکالچر می‌توانند در اقلیم‌ها و محیط‌های مختلف، از زمین‌های شهری کوچک تا مزارع بزرگ روستایی، شکوفا شوند. گیاهانی که انتخاب می‌شوند معمولاً بومی منطقه و مناسب برای اقلیم محلی هستند که به ترویج پایداری کمک می‌کند.

مزایای باغبانی پرمکالچر

از مزایای باغبانی پرمکالچر می‌توان به افزایش زیست‌پذیری شهری اشاره کرد، زیرا این باغ‌ها بر کاهش زباله، استفاده بهینه از منابع و ترویج تنوع زیستی تمرکز دارند. همچنین، این باغ‌ها پس از استقرار نیاز به نگهداری کمتری نسبت به باغ‌های سنتی دارند، زیرا گیاهان به گونه‌ای انتخاب می‌شوند که از یکدیگر حمایت کنند. به علاوه، شیوه‌های پرمکالچر به بهبود سلامت خاک کمک می‌کند و تعادل طبیعی مواد مغذی و میکروارگانیسم‌ها را حفظ می‌کند. راه‌اندازی اولیه یک باغ پرمکالچر نیاز به برنامه‌ریزی و تلاش دارد و همچنین زمان‌بر است تا باغ به بلوغ برسد و روابط اکولوژیکی بین گیاهان شکل بگیرد.

برای شروع یک باغ پرمکالچر، نیازی به ابزار یا مواد خاصی نیست. نخست، باید گیاهانی که می‌خواهید بکارید را انتخاب کنید. با استفاده از کاشت همزیست، می‌توانید آفات را دور کنید، گرده‌افشان‌ها و حشرات شکارچی را جذب کنید و سلامت سایر گیاهان را تقویت کنید. انتخاب گیاهانی که می‌توانند به طور متقابل از یکدیگر بهره‌مند شوند، بسیار مهم است. به عنوان مثال، در یک اکوسیستم طبیعی، درختان بلند سایه‌ای برای گیاهان زیرین فراهم می‌کنند و این گیاهان نیز خاک را پوشش می‌دهند و از فرسایش آن جلوگیری می‌کنند.

سپس، طراحی باغ اهمیت دارد. باید فضای رشد خود را بررسی کنید و مشخص کنید کدام نواحی بیشترین نور خورشید را دریافت می‌کنند و کدام نواحی سایه دارند. آماده‌سازی خاک نیز از اصول اساسی باغبانی پرمکالچر است. خاک سالم برای موفقیت باغ ضروری است. شروع به کمپوست‌سازی ضایعات غذایی، برگ‌ها و سایر مواد ارگانیک کنید تا خاک خود را غنی کنید. در این روش، از حفاری بیش از حد خودداری کنید و به جای آن، کمپوست را به سطح خاک اضافه کنید و بگذارید به طور طبیعی تجزیه شود.

نقش باغ‌های پرمکالچر در شهرها

باغ‌های پرمکالچر به‌عنوان یک راهکار ضروری برای شهرها به‌خوبی شناخته شده‌اند، زیرا این باغ‌ها به‌طور قابل‌توجهی به چالش‌های خاصی که شهرها با آن مواجه هستند، پاسخ می‌دهند. یکی از مهم‌ترین مزایای باغ‌های پرمکالچر، ترویج شیوه‌های پایدار و کارآمد در استفاده از منابع است. این باغ‌ها با استفاده از تکنیک‌هایی مانند کمپوست‌سازی، جمع‌آوری آب باران و باغبانی ارگانیک، به کاهش اثرات زیست‌محیطی زندگی شهری کمک می‌کنند. این روش‌ها به بازیافت مواد ارگانیک و استفاده بهینه از آب کمک می‌کنند که در مناطق پرجمعیت بسیار حیاتی است.

مناطق شهری معمولاً به‌دلیل وجود مناظر بتنی و شیوه‌های کشت تک‌محصولی از تنوع زیستی کمتری برخوردارند. باغ‌های پرمکالچر با گنجاندن انواع مختلف گیاهان به ایجاد یک اکوسیستم مقاوم‌تر کمک می‌کند که می‌تواند بهتر در برابر آفات و بیماری‌ها مقاومت کند.

با افزایش جمعیت شهری، امنیت غذایی به یکی از مسائل مهم تبدیل شده است. باغ‌های پرمکالچر به ساکنان شهرها این امکان را می‌دهند که غذای خود را تولید کنند و وابستگی به منابع غذایی خارجی را کاهش دهند. این امر نه‌تنها به کاهش اثرات کربنی ناشی از حمل‌ونقل غذا کمک می‌کند، بلکه می‌تواند محصولات تازه را به محله‌هایی که دسترسی به غذاهای سالم محدود است، ارائه دهد.

در مواجهه با تغییرات اقلیمی، باغ‌های پرمکالچر می‌توانند به کاهش اثرات منفی این تغییرات کمک کنند. این باغ‌ها با فراهم کردن سایه، کاهش جزایر حرارتی و بهبود سلامت خاک، میکروکلیماهای شهری (ریزاقلیمی) را بهبود می‌بخشند. همچنین، استفاده از گیاهانی که می‌توانند آب اضافی باران را جذب کنند، به مدیریت رواناب و کاهش خطر سیلاب کمک می‌کند.

باغ‌های پرمکالچر همچنین به‌عنوان مراکز اجتماعی عمل می‌کنند و افراد را به همکاری در پروژه‌های باغبانی ترغیب می‌کنند. این همکاری‌ها حس تعلق به جامعه را تقویت می‌کند و تعاملات اجتماعی را افزایش می‌دهند. مشارکت در باغبانی می‌تواند به افزایش آگاهی از مسائل پایداری و مسئولیت‌پذیری زیست‌محیطی منجر شود.

علاوه بر این، دسترسی به فضاهای سبز و فعالیت‌های باغبانی تأثیر مثبتی بر سلامت روان و جسم دارد. باغ‌های پرمکالچر به ساکنان شهری فرصتی برای استراحت، ورزش و ارتباط با طبیعت می‌دهند. فعالیت در باغبانی می‌تواند استرس را کاهش دهد، فعالیت بدنی را ترویج کند و کیفیت کلی زندگی را بهبود ببخشد. شهر ملبورن در استرالیا یکی از نمونه‌های برجسته در زمینه توسعه باغ‌های پرمکالچر شهری است. این شهر بیش از پنجاه باغ اجتماعی فعال دارد که در نقاط مختلف شهری پراکنده‌اند و با هدف ارتقای سلامت، بهبود محیط زیست، افزایش تعاملات اجتماعی و تولید محلی غذا فعالیت می‌کنند. علاوه بر ملبورن، پاریس در این زمینه توانسته قابلیت‌های بیشتری را در بین شهرهای اروپایی از خود نشان دهد.

پاریس و باغ‌های پرمکالچر شهری

پاریس در فرانسه، به‌عنوان یکی از شهرهای پیشرو در زمینه باغ‌های پرمکالچر شناخته می‌شود که با اجرای سیاست‌ها و پروژه‌های نوآورانه، گام‌های مهمی در توسعه فضای سبز و تولید مواد غذایی در داخل شهر برداشته است. از سال ۲۰۱۶، برنامه کشاورزی شهری پاریس با هدف بهره‌برداری از فضاهای بلااستفاده شهری مانند پشت‌بام‌ها، دیوارها، پارکینگ‌ها و زمین‌های خالی، بیش از ۷۸ پروژه کشت را در مساحتی بیش از ۲۱ هکتار به اجرا درآورده است.

یکی از برنامه‌های کلیدی این شهر، پروژه «پاریس‌کولتور» (Parisculteurs) است که با همکاری بیش از ۳۰ شرکت، نهادهای عمومی، مالکان زمین و مقامات محلی، زمینه را برای ایجاد و توسعه پروژه‌های سبز متنوع فراهم می‌کند. این پروژه‌ها شامل کشت در گلخانه‌ها، زمین‌های باز و حتی کشاورزی زیرزمینی می‌شوند و هدف آن‌ها تولید مواد غذایی، ایجاد فضاهای تفریحی و مشارکتی است. تاکنون بیش از ۵۰ پروژه در قالب این برنامه به بهره‌برداری رسیده و مساحتی بیش از ۳۰ هکتار از زمین‌های شهری را به کشاورزی اختصاص داده‌اند.

یکی از پروژه‌های برجسته، «نیچر اربن» (Nature Urbaine) است که بزرگ‌ترین مزرعه پشت‌بامی اروپا به شمار می‌رود و با استفاده از فناوری‌های نوین مانند آئروپونیک و کشاورزی عمودی، بیش از ۳۰ گونه گیاهی را در مساحتی حدود ۱۴ هزار متر مربع در پشت‌بام مرکز نمایشگاهی پاریس پرورش می‌دهد. محصولات این مزرعه به صورت مستقیم به رستوران‌ها و ساکنان محلی عرضه می‌شود و به کاهش فاصله حمل‌ونقل مواد غذایی کمک می‌کند.

کشاورزی شهری در پاریس علاوه بر تولید غذا، اهداف زیست‌محیطی و اجتماعی مهمی نیز دنبال می‌کند؛ از جمله کاهش اثرات جزایر گرمایی شهری، افزایش تنوع زیستی، مدیریت روان‌آب‌ها و تقویت پیوندهای اجتماعی از طریق کارگاه‌های آموزشی و مشارکت شهروندان در کشاورزی. پاریس همچنین با بازپس‌گیری زمین‌های عمومی در داخل و اطراف محدوده شهری، به حمایت از پروژه‌های کشاورزی و غذایی می‌پردازد و با ایجاد پیوندهای روستایی-شهری، امنیت غذایی و پایداری را ارتقا می‌بخشد.

باغ‌های پرمکالچر به‌عنوان منابع آموزشی ارزشمندی عمل می‌کنند و به ساکنان شهری در مورد شیوه‌های پایدار، اکولوژی و تولید غذا آموزش می‌دهند. مدارس و سازمان‌های اجتماعی می‌توانند از این باغ‌ها به‌عنوان کلاس‌های درس در فضای باز استفاده کنند و تجربیات یادگیری عملی را فراهم کنند که آگاهی زیست‌محیطی و مسئولیت‌پذیری را ترویج می‌کند.

باغ‌های پرمکالچر نه‌تنها یک روند جدید نیستند، بلکه جز ضروری زندگی پایدار شهری به شمار می‌روند. با افزایش تنوع زیستی، بهبود امنیت غذایی، تقویت جامعه و ترویج تاب‌آوری در برابر تغییرات اقلیمی، این باغ‌ها نقش حیاتی در ایجاد شهرهای سالم‌تر و پایدارتر ایفا می‌کنند. ادغام اصول پرمکالچر در برنامه‌ریزی و توسعه شهری به‌منظور ساختن آینده‌ای پایدارتر برای شهرها ضروری است.