به گزارش خبرگزاری ایمنا از خراسان شمالی، از همان صبح که خبرهای ضد و نقیض درباره تجاوز رژیم منحوس صهیونیستی به خاک وطنمان منعکس شد، موج همدلیها هم نوبت به نوبت رسید.
هر ایرانی، هر هموطن و هرکسی که به خاک خود علاقهای داشت، وارد میدان شد، لحظه به لحظه حس خود را با سایرین به اشتراک میگذاشت و با آسیبدیدگان همدلی میکرد.
با تشدید ناآرامیها، این وحدت بیشتر شد؛ رئیس رژیم به صورت رسمی اعلام کرد که ما به ایران ضربه وارد کردیم، مردم هم پای کار آمدند، برای حمایت از نیروهای مسلح تا سگ هار منطقه پاسخی سخت دریافت کند.
حمایت از همه طیفها بود؛ دانشجو و کارگر، روحانی و کارمند، کاسب و معلم، پزشک و هنرمند؛ همه یک صدا داشتند و آن مقابله با اسرائیل بود.
تیپ، ظاهر، شکل و شمایل هم مطرح نبود؛ حمایت از نیروهای مسلح به سمت نوعدوستی و همراهی مردم با مردم سرازیر شد.
درست مثل دهه ۶۰ که مردم یک خانواده بودند؛ اینک نیز منزل من و تو، ماشین من و تو، جیب من و تو و پول من و تو نداشت؛ همه همراه بودند تا هرکسی که دچار مشکلی شده است، به شرایط پایداری برسد.
جلوههای این همدلی گسترده تنها در شهرهای بزرگ و درگیر جنگ نبود؛ شهرهای دور از حوادث نیز این وحدت را داشتند.
نمونه آن بجنورد بود که افراد مختلفی اعلام آمادگی کردند تا منزل خود را در اختیار آسیبدیدگان جنگ بگذارند یا استراحتگاهی برای آنان فراهم کنند.
یکی از جلوههای زیبای این ۱۲ روز، ابتکار پزشکان خراسان شمالی بود، جایی که بیشتر پزشکان در نسخههای خود دلنوشتهای خطاب به ایران، نیروهای مسلح و مردم نوشتند و آن را در فضای مجازی منتشر کردند؛ گاهی این نوشته به سمتوسوی تهدید رژیم کودککش صهیونی میرفت.
یکی از پزشکان نوشته بود که دلش برای ایران میتپد و حاضر است جانش را پای وطن بگذارد و دیگری نوشت که کنار مردم ایران خواهد ایستاد.
پزشک دیگر خدا قوتی به نیروهای مسلح و سربازان گمنام داده بود و دیگری نوشته بود که پدافندهای ما صرفاً نظامی نیستند؛ همدلی مردم بالاترین پدافند است.
یکی از پزشکان در نسخه خود شعری را نگاشته بود «اگر سر به سر تن به کشتن دهیم، از آن به که کشور به دشمن دهیم» و در پایان همدلی را قویترین سلاح عنوان کرده بود.
اینک جنگ با آتشبس همراه شده، اما این نسخهها تا ابد در خاطرات مردم ایران و جهان باقی خواهد ماند و نشان میدهد که ما ایرانیان در لحظات حساس پشت یکدیگر خواهیم ایستاد و به هیچکس باج نمیدهیم.
نظر شما