فروغ الهبیگی، کارشناس رنگورزین در گفتوگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: رزینهای مهندسی مواد پلیمری است که از ترکیبات شیمیایی خاصی تشکیل شده است و به دلیل خواص مکانیکی، حرارتی و شیمیایی بالا، در صنایع پیشرفته کاربرد دارد. این رزینها بهطور معمول مقاومت فوقالعاده در برابر حرارت، فشار، خوردگی و سایش دارند، علاوه بر این، قابلیت انعطافپذیری مناسب، مقاوم به ضربه و وزن سبک را نیز دارا است که در طراحی قطعات دقیق و عملکرد بالا بسیار حیاتی است.
وی فزود: در انتخاب رزینهای مهندسی باید چندین عامل مد نظر قرار گیرد؛ نخست، خواص مکانیکی همچون مقاومت کششی، خمش و ضربهای از اهمیت ویژهای برخوردارند. دوم، پایداری حرارتی و مقاومت در برابر شرایط محیطی سخت باید در نظر گرفته شود، همچنین سازگاری شیمیایی رزین با سایر مواد در ترکیبهای مرکب یا کامپوزیتی نقش کلیدی دارد، در نهایت هزینه تولید و فرایندهای پردازشی هم از معیارهای مهم در انتخاب این رزینها محسوب میشوند.
کارشناس رنگ و رزین گفت: در صنعت خودروسازی، از رزینهای مهندسی در تولید قطعات سبک وزن و مقاوم استفاده میشود که موجب کاهش مصرف سوخت و افزایش ایمنی خودرو میشود. در صنایع هوافضا نیز، استفاده از کامپوزیتهای ساخته شده با رزینهای مهندسی به دلیل مقاومت بالا و وزن کم، استاندارد شده است. همچنین، در صنعت الکترونیک و ساخت لوازم خانگی، این رزینها برای عایقبندی و ساخت قطعات دقیق به کار میروند. صنایع ساختمانی نیز به دلیل مقاومت در برابر عوامل جوی و دوام طولانیمدت، از رزینهای مهندسی در پوششها و درزگیرها بهره میبرند.
الهبیگی تصریح کرد: در سالهای گذشته شاهد پیشرفتهای چشمگیری در فرایندهای سنتز و تولید رزینهای مهندسی بودهایم، به عنوان نمونه، استفاده از فناوریهای نانوتکنولوژی و اصلاح سطحی، موجب بهبود یکنواختی ساختار مولکولی رزینها و افزایش مقاومت آنها شده است، همچنین توسعه فرایندهای پردازش همچون چاپ سهبعدی و قالبگیری پیشرفته، امکان تولید قطعات با دقت بالا و هندسههای پیچیده را فراهم کرده است. این پیشرفتها موجب کاهش ضایعات تولید، بهبود کارایی همچنین کاهش هزینههای عملیاتی در صنایع مختلف شدهاند.
وی ادامه داد: امروزه صنعت به شدت به دنبال راهکارهای پایدار است و این موضوع در حوزه رزینهای مهندسی نیز مشهود است، یکی از رویکردهای مدرن، توسعه رزینهای بازیافتی و قابل تجزیه است که از منابع تجدیدپذیر تهیه میشوند، تحقیقات فراوانی در زمینه کاهش اثرات زیستمحیطی در فرایندهای تولید رزین انجام شده است؛ به طوری که استفاده از کاتالیزورهای سبز و کاهش مصرف انرژی در سنتز این مواد از جمله اقدامات مؤثر محسوب میشود، همچنین بازیافت محصولات تولید شده از رزینهای مهندسی و تبدیل ضایعات به مواد اولیه، بخشی از چرخه اقتصادی سبز محسوب میشود.
کارشناس رنگ و رزین تاکید کرد: یکی از بزرگترین چالشها در این حوزه، تأمین تعادل بین خواص فیزیکی و شیمیایی مطلوب و هزینههای تولید است. بسیاری از رزینهای پیشرفته با داشتن ویژگیهای برتر، هزینههای بالایی را در تولید به همراه دارند که میتواند مانعی برای استفاده گسترده در برخی صنایع باشد. علاوه بر این، پیچیدگی فرایندهای سنتز و نیاز به کنترل دقیق شرایط واکنشهای شیمیایی، از دیگر چالشهای اساسی به شمار میروند همچنین، نگهداری و پردازش این مواد در محیطهای صنعتی نیازمند تجهیزات پیشرفته و نیروی متخصص است که در برخی کشورها ممکن است محدودیتهایی ایجاد کند.
الهبیگی بیانکرد: همکاری بین دانشگاهها، مراکز تحقیقاتی و صنایع خصوصی در حوزه رزینهای مهندسی بسیار حیاتی است، از طریق پروژههای مشترک تحقیقاتی، میتوان به توسعه روشهای جدید سنتز، بهبود کارایی و کاهش هزینههای تولید دست یافت. دانشگاهها با ارائه دانش روز و پژوهشهای پیشرفته، زمینههای نوآورانهای را ایجاد میکنند که در نهایت به کاربردهای صنعتی گسترده منجر میشود، این همکاریها همچنین میتواند در آموزش و تربیت نیروهای متخصص کمک شایانی کند و تضمینکننده رشد پایدار در این حوزه باشد.
نظر شما