به گزارش خبرگزاری ایمنا، پایگاه اطلاعرسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی بهمناسبت شهادت فرمانده نیروی هوافضای سپاه مطلبی را با این عنوان منتشر کرده است که در ادامه میخوانید:
با آغاز جنگ تحمیلی رژیم بعث صدام علیه جمهوری اسلامی ایران، طولی نکشید که شهرهای همجوار مرزی در معرض موشکباران دشمن قرار گرفت. در اولین گام، ارتش بعثی، شهر دزفول را تنها ۱۷ روز پس از آغاز جنگ (شانزدهم مهر سال ۱۳۵۹) هدف راکتهای فراگ ۷ قرار داد. با اصابت نخستین راکت به شهر دزفول، ۷۰ نفر شهید و بیش از ۳۰۰ نفر زخمی شدند تا صدام در همان وهله نخست، جنگ را وارد فاز نابرابر کند.
موشکباران شهرهای ایران توسط ارتش بعثی
روند موشکباران و راکتباران شهرهای مختلف کشورمان تا سال ۶۲ یعنی ۳ سال پس از آغاز جنگ تحمیلی ادامه داشت و در طی این مدت، بیش از ۶۵ فروند راکت و موشک در انواع مختلف تنها به شهر کوچک دزفول اصابت کرد.
در این شرایط و در طول این سالها، شهرهای مختلف کشورمان زیر آتش وقت و بیوقت موشکها و راکتهای بعثی بود، گاهی اوقات موشک بالستیک اسکاد شلیک میکردند، گاهی اوقات هم با راکت و آتش سنگین توپخانههای برد بلند، شهرها و مناطق مرزی کشورمان را تخریب کرده، بسیاری را به شهادت رسانده و جمع کثیری از مردم غیرنظامی را مجروح و زخمی میکردند.
پاسخ به موشکبارانِ ارتش بعث
در چنین شرایطی، همزمان با رشادتهای نیروی هوایی ارتش، توپخانه سپاه هم اگر چه برد خمپارهها و توپهایش آنقدر بلند نبود، اما هر از گاهی با توانی که در اختیار داشت، پاسخ موشکبارانها را میداد، اما این برای پایان دادن به حملات موشکی گسترده بعثیها کافی نبود، ازاین رو باید فکری اساسیتر برای پاسخ به این موشکبارانها میشد. از این رو در بیستوششم بهمن ۶۲، برای نخستینبار و پس از ماهها شلیک منور بر فراز شهرهای بصره، خانقین و برخی دیگر نقاط شهری در مرز دو کشور، توپخانه سپاه پاسداران با موافقت امام خمینی و مشروط بر اینکه قبل از آتش گشودن به سوی مراکز نظامی ارتش بعثی در برخی شهرها، چند روز قبل موضوع حمله در روزهای آتی را به مردم آن شهرها در عراق اطلاعرسانی کند، به سوی مراکز نظامی عراق در شهرهای مرزی بهویژه بصره و خانقین آتش گشود تا نخستین پاسخ ایران به راکتبارانها و موشکبارانهای رژیم بعث داده شود.
تصمیم سرنوشتساز
اما این اقدام هم موجب توقف کامل موشکبارانها نشد تا اینکه مقامات عالیرتبه نظامی کشور و شورای عالی امنیت ملی تصمیم بزرگ و مهمی گرفتند که سرنوشت جنگ و حتی سرنوشت آینده توان نظامی ایران را تغییر داد، فرماندهان سپاه پیشنهاد دادند موضوع موشکبارانها باید در همان سطحی که رژیم بعث کار میکند، پاسخ داده شود، اما وقتی به داخل کشور نگاه میکردند، هیچ موشک یا حتی راکت درخوری برای شلیک به سوی دشمن در کشور پیدا نمیشد، حتی زیرساختی هم برای این کار وجود نداشت.
بر همین اساس بود که شورای عالی امنیت ملی تصمیم گرفت، ۱۳ نفر از یگان توپخانه سپاه به فرماندهی «حسن طهرانی مقدم»، برای گذراندن آموزش نظامی عازم کشور سوریه شوند تا بتوانند پس از گذراندن دورههای آموزشی، نخستین یگان موشکی ایران را راهاندازی کنند.
نخستین گام موشکی ایران
طبق آن تصمیم، محسن رفیقدوست نیز بهعنوان وزیر وقت سپاه، مسئولیت تجهیز نخستین هسته یگان موشکی سپاه را برعهده گرفت تا اینگونه، نخستین قدم برای تشکیل یگان موشکی با هدف آموزش شلیک و بهکارگیری موشک بهمنظور دادن پاسخ موشکی به حملات موشکی و راکتی ارتش بعثی صدام، در ایران برداشته شود.
حسن طهرانی مقدم، جوان خوشفکری بود که فرماندهی توپخانه سپاه را هم برعهده داشت، از این رو او به همراه ۱۲ نفر دیگر و ۲ مترجم زبان عربی، برای اعزام به دوره آموزشی شلیک موشک انتخاب و پنجشنبه سوم آبان سال ۶۳ این گروه راهی سوریه میشوند.
کلاسهای فشرده
کلاسها و گروههای مختلفی تشکیل شد که فرماندهی سکو، مونتاژ و بارگیری موشک، تزریق سوخت، استقرار موشک و نصب کلاهک، نصب سرجنگی، گروه هواشناسی، گروه تست از جمله گروهها و کلاسهایی بود که شکل گرفت، اما به اندازه همه این کلاسها بهطور مجزا نیروی ایرانی در تیم نبود و تنها همان ۱۳ نفر باید همه این دورهها را میگذراندند، از این رو مقرر شد که در ۲ وعده صبح تا ظهر و ظهر تا غروب، کلاسهای مختلف تشکیل شود و آن ۱۳ نفر هر کدام در چند کلاس آموزشها را فرا بگیرند. به این ترتیب بود که آموزشها از دوازدهم آبان سال ۶۳ در پادگان تیپ ۱۵۵ موشکی ارتش سوریه در دمشق آغاز شد.
موضوع آموزشها، شلیک موشک غول پیکری به نام اسکاد بی بود، موشکی که تاکنون هیچکدام از اعضای تیم ایرانی نمونه آن را حتی از نزدیک ندیده بود و این، کار را کمی دشوار کرد، اما با وجود همه مشکلات، حسن طهرانی مقدم و تیمش، آموزشهای لازم را فراگرفته و جزوههای فراوانی که حاصل چند ماه آموزش مستمر و فشرده بود، از فرایندهای مختلف تست، آمادهسازی، پرتاب تهیه کردند.
راهاندازی «تیپ موشکی حدید» با درایت امیرعلی حاجیزاده
دوره سه ماهه آموزش موشکی به پایان رسید و افسران موشکی جمهوری اسلامی ایران، یازدهم دی سال ۶۳ راهی تهران شدند، تیم ۱۳ نفره موشکی از تهران به کرمانشاه منتقل شدند تا در پادگان شهید منتظری کاری بس بزرگ را بنا بگذراند یعنی آغاز فاز عملیاتی «تیپ موشکی حدید».
این تیپ را «امیرعلی حاجیزاده» که آن روزها افسر جوانی از یگان توپخانه سپاه بود، در غیاب افسران جوان موشکی در پادگان شهید منتظری راهاندازی کرد تا وقتی حسن طهرانی مقدم و تیمش به ایران بازمیگردند، ساز و کار و بسترهای لازم برای آغاز فعالیت نخستین تیم موشکی سپاه فراهم باشد.
از این زمان به بعد، ایران و یگان موشکی در سطح بالاتری از آمادگی برای رویارویی با موشکبارانها بود. به گفته محسن رفیقدوست وزیر وقت سپاه: «زمانیکه من برای اولین بار از لیبی قول موشک را گرفتم، شهید تهرانیمقدم و سردار حاجیزاده را برای آوردن این موشکها به لیبی اعزام کردم؛ وقتی آنها موشکها را به فرودگاه آوردند، یکی از موشکها را از من گرفتند تا با مهندسی معکوس، موشک تولید کنند.»
حالا با رشادت و درایت افسران جوان سپاه، همه چیز فراهم شده بود، تا ایران در جبهههای نبرد با دشمن بعثی، یک شوک بزرگ به ارتش متجاوز و همدستانش در غرب وارد کند.
نظر شما