به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از Goal، با پایان فصل فوتبالی اروپا، حالا تمام نگاهها به جام جهانی باشگاهها است؛ رقابت تازه و پرزرقوبرق فیفا که قرار است زیر آفتاب تابستانی آمریکا برگزار شود. اما با حضور ۳۲ تیم از سراسر دنیا، خلاصهکردن و دستهبندی این تورنمنت میتواند حسابی پیچیده باشد. چطور میتوان ردبول سالزبورگ، اولسان هیوندای و رئال مادرید را در یک قاب قرار داد؟ نقطه اشتراک بین این تیمها چیست؟ و اصلاً فضای کلی این رقابتها چه خواهد بود؟ قطعاً سه یا چهار مدعی اصلی وجود دارند، اما فراتر از آن، اوضاع کمی پیچیده میشود.
در این میان ترکیبی از گزینههای جدی برای قهرمانی، باشگاههای پر افتخار، و البته چند تیم که انگار فقط برای گرفتن چک مالی و فروش چند پیراهن در تور تابستانی آمدهاند، دیده میشود. این رقابتها از ۱۴ ژوئن تا ۱۳ جولای (۲۴ خرداد تا ۲۲ تیر) در ۱۲ ورزشگاه از ۱۱ شهر مختلف آمریکا برگزار خواهد شد. حالا که کمتر از دهروز تا شروع مسابقات مانده، وقتش است بپرسیم؛ چه کسانی آمدهاند برای قهرمانی؟ چه کسانی فقط دنبال پولاند؟ چه کسانی آمدهاند برای تعطیلات؟ و چه تیمهایی چیز زیادی برای بردن ندارند، ولی خیلی چیزها برای از دست دادن دارند؟
مدعیان مسلم
پاریسنژرمن: تیم لوییس انریکه حالا واقعاً فوتبال بازی میکند. بعد از سالها اتکا به ستارهها، این حالا یک تیم جوان و پرانرژی است که میخواهد چیزی را ثابت کند. البته هنوز هم برای جذب بهترین استعدادهای جوان دنیا پول خرج کردهاند، اما در فینال لیگ قهرمانان، اینتر را به معنای واقعی تکهپاره کردند. در حال حاضر، تیمی بهتر از پاریسنژرمن در فوتبال جهان وجود ندارد.
بایرن مونیخ: شاید شکستناپذیر نباشند، اما بایرن امسال به راحتی قهرمان بوندسلیگا شد و همیشه در هر رقابتی تیمی قدرتمند به حساب میآید. جذب جاناتان تاه باعث تقویت خط دفاعی شده است و هری کین همیشه آماده گلزنی است، حتی اگر شش گل در یک بازی باشد!
منچسترسیتی: از تمسخر تا بازگشت قدرتمند در عرض چند ماه؛ سیتی در پایان فصل داغ شد و دوباره شبیه همان ماشین همیشگی گواردیولا شده. احتمالاً در تابستان همچنان روی سیستمها کار خواهند کرد تا فرمول برنده را پیدا کنند، اما بازگشت رودری به فرم خوب و حضور احتمالی هالند در ترکیب، نوید تیمی قدرتمند را میدهد. یک چیز درباره تیم گواردیولا قطعی است؛ سیتی از باخت متنفر است، و همین انگیزه میتواند آنها را به قله برساند.
چلسی: وقت آن رسیده تا بفهمیم لیگ کنفرانس اروپا واقعاً چه ارزشی دارد! کول پالمر دوباره به فرم خوب رسیده و جذب لیام دلاپ ممکن است قدرت هجومی بیشتری به آنها بدهد. چند ماه پیش، حضور چلسی در این لیست خندهدار به نظر میرسید، اما حالا باید آنها را یک مدعی جدی دانست.
مدعیان کمرمق
رئال مادرید: رئال مادرید در کنار مدعیان کمرمق؟ بله. آنها در پایان فصل گذشته عملکردی فاجعهبار داشتند و کاملاً هویتشان را در روزهای پایانی دوران آنچلوتی از دست دادند. حالا بازسازی شدهاند، چند نام بزرگ جذب کردهاند، و احتمالاً بهترین مربی جوان اروپا را آوردهاند تا همهچیز را هدایت کند. واقعیت این است که آنها به زمان نیاز دارند تا کنار هم قرار بگیرند. اگر این تورنمنت چند ماه دیرتر بود، قطعاً در صدر این فهرست قرار میگرفتند، اما فعلاً نمیتوان پیشبینی دقیقی داشت.
اتلتیکو مادرید: آنتوان گریزمان برگشته و این خیلی هیجانانگیز است. اتلتیکو در ماههای پایانی فصل بهشدت افت کرد و امید قهرمانیاش خیلی زود نقش بر آب شد. البته خولین آلوارز درخشان ظاهر شد و اگر بتوانند جذب کریستین رومرو را هم نهایی کنند، تیم قابل رقابتی خواهند بود. با این حال، احتمالاً برای پیروزی در بازیهای بزرگ، کیفیت کافی در خط میانی ندارند.
اینتر: همهچیز خیلی سریع فروپاشید. اینتر در پایان فصل بهطرز افتضاحی قهرمانی سریآ را از دست داد و سپس در فینال لیگ قهرمانان یک شکست تاریخی خورد. آنها حالا پیر و فرسوده به نظر میرسند، که فرمول خوبی برای بازی در گرمای آمریکا نیست.
یوونتوس: آیا صعود به لیگ قهرمانان میتواند روحیه آنها را بالا ببرد؟ وستون مککنی و یوونتوس تحت هدایت ایگور تودور در پایان فصل بهتر ظاهر شدند. در بدترین حالت، میتوانند حریف بسیار سختی برای رقبا باشند.
آنها برای پول اینجا هستند
ردبول سالزبورگ: درست است که سالزبورگ نه از نظر مالی و نه از نظر استعداد بازیکنان کمبودی ندارد (به لطف شبکه گسترده و ثروتمند ردبول)، اما بعد از یک فصل ناامیدکننده در رقابتهای داخلی، به یک تقویت روحی جدی نیاز دارند. اگر بتوانند استعدادهایی مثل بابی کلارک و اسکار گلوخ را حفظ کنند، شاید دوباره روی دور بیفتند. با تزریق مقداری پول دیگر، آینده روشنی برایشان قابل تصور است.
بنفیکا: با جدایی آنخل دیماریا، جذابیت بنفیکا بهشدت کاهش پیدا کرد و آنها تنها با دو امتیاز اختلاف قهرمانی لیگ پرتغال را از دست دادند. اگر رقبای اصلیشان ویکتور گیوکرش را از دست بدهند، بنفیکا میتواند مدعی قهرمانی فصل آینده باشد. (البته به شرط سرمایهگذاری درست)
فلومیننزه: دیگر آن تیم پرقدرت گذشته نیستند؛ فلومیننزه به عنوان باشگاهی با سابقه، حالا دچار افت جدی شده است. مارسلو جدا شده و کارخانه تولید استعدادهای جوان آنها هم ظاهراً خاموش شده است. حضور در این تورنمنت بیشتر جنبه تبلیغاتی دارد. البته بازی کردن تیاگو سیلوا در اواخر دوران حرفهایاش برای باشگاهی از کشور خودش، فضای جالبی ایجاد کرده است.
پورتو: حذف شدن از لیگ اروپا برای تیمی که جایگاهش در لیگ قهرمانان است، واقعاً تحقیرآمیز بود. از آن لحظه به بعد هم فصلشان دیگر روی روال نیفتاد و با ۱۱ امتیاز اختلاف نسبت به اسپورتینگ، قهرمانی لیگ را از دست دادند. مهاجمشان، سامو آگهوها، ارزش تماشا را دارد، ولی معلوم نیست بعد از این تورنمنت او را حفظ کنند یا به فروش برسانند.
چیز زیادی برای بردن ندارند، اما خیلی برای از دست دادن دارند
اینتر میامی: موضوع ساده است؛ اگر اینتر میامی با لیونل مسی شکست بخورد، تیتر رسانهها این خواهد بود که لیگ MLS بیارزش است و مسی نیز دیگر پا به سن گذاشته. اگر هم با مسی برنده شود، مردم میگویند: "خب معلومه، مسی را در ترکیب داشتند! " با توجه به مشکلات این تیم در خط دفاعی، آیندهشان در این تورنمنت کاملاً نامشخص است.
الهلال: به عوامل مختلف بستگی دارد. اگر یک حرکت غافلگیرکننده بزنند و مثلاً کریستیانو رونالدو را جذب کنند، کلی داستان و حاشیه به همراه خواهد داشت. ولی اگر با ترکیب فعلی به میادین بیایند، باید ثابت کنند که لیگ عربستان چیزی بیشتر از مقصد بازنشستگی بازیکنان اروپایی است.
لسآنجلس افسی (LAFC):این تیم برای رسیدن به جام جهانی باشگاهها، در پلیآف ; کلاب آمهریکا را شکست داد. اما یکی از ثروتمندترین تیمهای MLS، در لیگ داخلی خیلی خوب شروع نکرده؛ اگر چند بازی خوب انجام بدهند، میتوانند وارد این کارزار جهانی شوند، اما در غیر این صورت، شاید نماد افول MLS لقب بگیرند.
برای عشق به فوتبال (One For The Fans)
مونتری: سرخیو راموس در این تیم حضور دارد (که خودش اتفاق هیجانانگیزی است) و در کل، مونتری باشگاهی اصیل و سرگرمکننده است که بازی مقابلش همیشه سخت خواهد بود. منتظر شور و شوق هوادارانشان باشید.
فلامینگو: این تیم اهل ریودوژانیرو در ۹ ماه گذشته فوقالعاده ظاهر شده و تحت هدایت فیلیپه لوئیس، فوتبال زیبایی ارائه داده است. آنها پول زیادی صرف جذب استعدادهای درجهیک کردهاند و قطعاً از مدعیان خواهند بود.
اوراوا رد دایموندز: این تیم ژاپنی یکی از جذابترین لوگوهای این رقابتها را دارد؛ همچنین، مطمئناً هواداران زیادی از ژاپن برای حمایت از آنها پا به این مسابقات خواهند گذاشت.
ماملودی سانداونز: سبک بازی این تیم با عبارت جالب «واکس زدن کفش و پیانو» توصیف میشود؛ که هم شنیدنش جذاب است، هم دیدنش. (سانداونز در آستانه سومین قهرمانی پیاپی در لیگ آفریقای جنوبی قرار دارد.)
بوتافوگو: برنده دوگانه لیگ و کوپا لیبرتادورس در سال گذشته، ولی از آن موقع تیمشان تا حدودی متلاشی شده. با این حال، هنوز هم تماشایشان لذتبخش است.
سیاتل ساندرز: سرمربی تیم، برایان اشمتزر، کاملاً واضح گفته که تیمش آمده تا رقابت کند، اما آنها در گروه سختی قرار دارند. در هر صورت، ساندرز هواداران پرشوری دارد که قطعاً در بازیهای مهم حضور پررنگی خواهند داشت. هر بردی، برای یکی از منظمترین باشگاههای MLS، یک افتخار خواهد بود.
تماشاییهای واقعی
پالمیراس: دوست دارید ببینید بازیکنانی که تا سه سال دیگر در ارتش بازیکنان قرضی چلسی خواهند بود چه کسانیاند؟ پالمیراس را تماشا کنید! «استواو»، که قرار است به زودی به چلسی بپیوندد، یکی از ستارههای احتمالی این تورنمنت است. حضور پالمیراس در این مسابقات، فرصت زیبایی برای هواداران آمریکای جنوبی خواهد بود.
ریورپلاته: برای یکی از باشگاههای سنتی بزرگ آرژانتین، چند سالی است که دوران افت سپری میشود، اما دیدن ریورپلاته در آمریکا، در میان هزاران هوادارشان، قطعاً لذتبخش خواهد بود. «فرانکو ماستانتوئونو»، هافبک بااستعداد و مورد توجه PSG، بازیکنی است که باید مراقبش بود.
بوکا جونیورز: شاید به اندازه ریور قهرمانی نداشته باشد، اما پایگاه هواداری بوکا در ایالات متحده بزرگتر است. آنها همیشه پرجاذبه هستند و با حضور ادینسون کاوانی، ستاره سابق فوتبال اروپا، شور و شوق مضاعفی به همراه خواهند داشت.
پاچوکا: باشگاهی با ریشههایی در مهاجران جنوبغربی انگلستان، که همیشه به طبقه کارگر نزدیک بوده است. در زمین هم دستکمی ندارند (همانطور که با شکست دادن کلمبوس کرو، قدرتشان را نشان دادند.)
الاهلی مصر: شاید زیاد معروف نباشند، اما این باشگاه مصری پرافتخارترین تیم آفریقا و چندینبار قهرمان لیگ داخلی است. در جام باشگاههای جهان هم کارنامه خوبی دارند و سه بار به مقام سوم رسیدهاند.
تعطیلات در آمریکا
آوکلند سیتی: این تیم نیوزیلندی یکی از مشتریان همیشگی جام جهانی باشگاهها است و ۱۲ بار پیاپی قهرمان لیگ ملی شده است. اما در گروهی سخت قرار دارد و احتمالاً این رقابتها بیشتر جنبه سفر تفریحی برایشان خواهد داشت.
الترجی تونس: آنها در جام باشگاههای جهان ۲۰۱۸ که در امارات برگزار شد، ۱۵۰۰۰ هوادار را با خود به استادیومها آوردند. احتمالاً این بار تعداد کمتری به آمریکا سفر کنند، اما الترچی یکی از بزرگترین باشگاههای آفریقا است و نماینده شایستهای برای کشورش خواهد بود.
الوداد کازابلانکا: با لباسهایی زیبا و تاریخچهای پرشکوه، الوداد یکی از باشگاههای باافتخار حاضر در این تورنمنت است. البته، رقابت واقعی شاید برایشان سختتر از چیزی باشد که ظاهرشان نشان میدهد.
اولسان هیوندای: با سه قهرمانی پیاپی در لیگ کره، این تیم برای دومین بار در جام باشگاههای جهان حاضر شده و امیدوار است عملکرد بهتری نسبت به شروع ضعیف فصل داخلی خود داشته باشد. اولسان با غلبه بر پرسپولیس، نماینده ایران به این رقابتها راه یافت.
العین: یکی از جوانترین تیمهای حاضر در تورنمنت، که پیشتر در سال ۲۰۱۸ میزبان جام باشگاههای جهان هم بوده است.
نظر شما