به گزارش خبرگزاری ایمنا، سعید ساکت، معاون حملونقل و ترافیک شهردار اصفهان در یادداشتی نوشت: شهرها در تکاپوی رشد و توسعه هستند و نگاهی وسیع و عمیق به چرخه حملونقل دارند و سطح ارتباط خود با شبکه معابرشان را تعریف میکنند.
این موضوع آنقدر دارای وجاهت تخصصی و مبانی علمی است که در دستهبندیهای مرتبط از تعاریف کلان از شهرهای پیشرو نقش ویژه ایفا میکند.
برهمین مبنا سه چشمانداز برای شهرها و کلانشهرهای مختلف جهان میتوان ترسیم کرد اگر برحسب دو شاخص _GDP_ و سهم سفر با وسیله نقلیه شخصی موتوری_ شهرهای مهم دنیا را مقایسه کنیم سه چشمانداز برای شهرها و کلانشهرهای مختلف جهان میتوان ترسیم کرد: ۱. Automobility Cities (شهرهای خودرومحور)، ۲. Multimodality Cities (شهرهای چندوجهی) و ۳. Accessibility Cities (شهرهای دسترسیپذیر) که مصداق توسعه پایدار هستند.
دسته اول نقش غالب خودرو، [خودرو محوری] بر سبک زندگی و سبک شهرسازی آنها سایه افکنده شهرهایی همچون ونکوور، ریاض، سن دیه گو، پرث و سیدنی از الگوی آمریکای شمالی تبعیت میکنند؛ در این الگو گسترش هرچه بیشتر تسهیلات و زیرساختهای حاکمیت خودروها حاکم است؛ تقاطعهای چند سطحی، پارکینگهای بزرگ، شبکه معابر چندخطه و سفر با خودرو یا بهتر است بگوییم زندگی با خودرو در این تفوق و چیرگی خودرو، حملونقل عمومی محلی از اعراب ندارد یا حداقل در اولویتهای کلان ترافیکی قرار نمیگیرد.
دسته دوم الگوی اروپایی دارند و عمدتاً به علت تراکم بالاتری که در مناطق شهری اروپایی وجود داشته، مدل نوع اول آنجا جواب نداده است. رگههای اصلی توسعه پایدار را دقیقاً همین جا میتوان جستوجو کرد و البته نقش محکمتر حملونقل عمومی نسبت به شرایطی که خودرو محوری حرف اول را میزد. اسلو، سئول، منچستر و مسکو و جاکارتا و کپنهاگ در این ردیف قرار میگیرند و دغدغهمندیشان برای عمومیت بخشیدن به حملونقل عمومی به نسبت گروه اول ویژهتر و اسلوبدار تر است.
اما دسته سوم شهرهای دردسترسپذیر هستند که طبیعتاً بخشی از این ویژگی مبتنی بر فراهم بودن حملونقل عمومی است؛ حملونقل فعال و مفهوم Digital Connectivity، تلویحاً به مدیریت تقاضای سفر و البته رسیدن به مقصود سفر بدون انجام سفر دلالت میکند، مصادیقی مثل بانکداری و آموزش و خرید و خدمات برخط و دوری از سفر و حتی حذف سفر.
توکیو، آمستردام و گوانگژو در این مسیر کارآزموده ترند و مشی برنامه ریزی شأن طرفدار واقعی این الگو است.
البته تقسیمبندی فوق مرزهای خاکستری زیاد و در حال تغییری دارد؛ یعنی حرکت شهرها به استفاده از تمام این ظرفیتها.
پس زیرساختهای فناورانه و دیجیتال یا بهطور کلی هوشمند کارکردهایی بسیار وسیع دارند که نقطه وحدت همه آنها Data است.
داده کاوی اساساً کشف و فهم روابطی عمیق درون دادهها است که ساز و کار تصمیم سازی و تصمیمگیری را متحول میکند.
کاوش دانشمحور در این دادهها فینفسه ارزشمند است و خروجیهای آن به مراتب ذی قیمت، اما با برگزاری اولین رویداد داده کاوی با تمرکز بر روی دادههای کیفیت هوای اصفهان شاید نخستین بار این سیاست را دنبال کردیم که از ظرفیت علمی داخلی استفاده کنیم و دادههای بهدست آمده که محصول تجهیزات گرانقیمت و پیشرفته سنجش و پایش کیفیت هوا در شهر اصفهان هستند و درسالهای گذشته نصب و راهاندازی شدهاند را در اختیار نگاه کاوشگر صاحبنظران قرار دهیم تا هم فتح بابی باشد بر تعامل بیشتر و هم ارزش افزودهای ماورای رسالت مرسوم یک نهاد مشخص.
بهطور قطع مدیریت شهری میتواند از این ظرفیت استفاده کند و البته نقش این مدیریت در جهتدهی درست میان صورت مسائل مبتلابه و جواب و پاسخ به آنها تعریف میشود.
در واقع اینکه چه میخواهیم سوال ما است اینکه چه پاسخهایی وجود دارد را شما پژوهشگران میتوانید بگویید و اینکه کدام پاسخها بهینه را با یکدیگر در مییابیم تا قیود واقعی و انتظارات برآورده شود و مسائل به جواب برسد. این راه به سمت تعالی شهرها هیچ وقت بن بست نیست.
نظر شما