گلستانی‌ها در هر دوره، بیش از نیمی از اعضای شورا را عوض می‌کنند

سیدمحسن حسینی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا در گلستان اظهار کرد: در استان ۳۶ شهرداری با ۳۶ شورا فعالیت دارندو تعداد منتخبان شورا در گلستان ۱۹۰ نفر هستند.

وی با بیان اینکه تعداد اعضای شورا در ۳۲ شهر استان پنج نفره است، افزود: اعضای شورای سه شهر استان شامل علی‌آباد، گنبد و بندرترکمن هفت نفره است و تنها تعداد اعضای شورای گرگان ۹ نفره است.

مدیرکل دفتر امور شهری و شوراهای اسلامی استانداری گلستان دو درصد از اعضای شورای شهرهای استان را زیر دیپلم اعلام کرد و گفت: آنها افرادی هستند که پیش از اصلاح قانون در شورا بودند و اجازه حضور دارند.

وی ادامه داد: ۱۴ درصد اعضای شورا دارای مدرک کاردانی، ۴۵ درصد مدرک کارشناسی، ۳۲ درصد کارشناسی ارشد و دو درصد دارای مدرک دکترا هستند.

حسینی با بیان اینکه ۳۴ درصد از اعضای فعلی شورا سابقه حضور در دوره‌های گذشته را داشتند، افزود: ۶۶ درصد اعضای دوره ششم شورا برای نخستین بار به این کرسی تکیه زده‌اند، به عبارتی در هر دوره‌ای از شورا، شهروندان دو سوم اعضای شورا را عوض می‌کنند.

وی اقدامات شورا در سه دهه گذشته را مناسب ارزیابی کرد و ورود شوراها را موجب ثبات مدیریتی در شهرداری و انتخاب فردی اصلح به عنوان شهردار در سنوات گذشته دانست و گفت: اقدامی که شوراها باید به آن ورود کند، بررسی نیازها و نارسایی‌های اجتماعی، فرهنگی، آموزشی، بهداشتی، اقتصادی و رفاهی در شهر است.

مدیرکل دفتر امور شهری و شوراهای اسلامی استانداری گلستان تهیه طرح و پیشنهادهای اصلاحی را از جمله وظایف شورا اعلام کرد و افزود: در این زمینه خیلی از شوراها توفیقی نداشتند که معنای آن این است، اعضای شورا باید جایگاه اصلی خودشان را پیدا کنند، این اعضای شورا هستند که باید سهم شهر را از برنامه هفتم توسعه مشخص کنند.

وی معتقد است که یکی از دلایلی که این اتفاق تاکنون نیفتاده است، آن بوده که برخی از اعضای شورا خودشان را در اندازه عضو شورا نمی‌دانند و خودشان را به نوعی باور ندارند و از جایگاهی که دارند، مطلع نیستند و در برخی مواقع اعضای شورا قصد پیگیری مطالبات مردم را دارند، اما راه آن را بلد نیستند.

وی با تاکید به تعیین برنامه‌ای ۲۰ ساله و تعهد اعضای دوره‌های مختلف شورا برای دست‌یابی به این اهداف بلند مدت گفت: اگر به این چشم‌انداز بلندمدت توجه می‌شد و اعضای شورا طبق برنامه بلندمدت و کوتاه مدت پیش می‌رفتند، پس از سه دهه باید تغییر چشمگیری در شهرها مشاهده می‌شد که به دلیل فقدان توجه به این بخش توسعه‌ای اتفاق نیفتاده است.