به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از ساینس، مطالعهای جدید به رهبری محققان دانشگاه کالج لندن (UCL) و دانشگاه لیوبلیانا و اسلوونی نشان میدهد که مومیاییهای مصر باستان رایحههای چوبی، ادویهای و شیرین دارند، این پژوهش در مجله انجمن شیمی آمریکا منتشر شده است.
نخستینبار است که رایحههای مومیاییها بهطور سیستماتیک و با ترکیبی از روشهای ابزاری و حسی، از جمله استفاده از «بینی الکترونیکی» و «بینیهای انسانی آموزشدیده»، مورد بررسی قرار گرفتهاند، در این مطالعه ۹ مومیایی مصر باستان مورد بررسی قرار گرفتند؛ این دادههای جدید نهتنها سرنخهایی درباره مواد مورد استفاده در فرایند مومیاییسازی و چگونگی تکامل این روشها ارائه میدهد، بلکه اطلاعاتی درباره نحوه نگهداری این بقایا در موزهها نیز آشکار میکند.
ماتیجا استرلیچ، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: رایحه مومیاییها سالها توجه متخصصان و عموم مردم را به خود جلب کرده بود، اما تاکنون هیچ مطالعه علمی ترکیبی شیمیایی و حسی در این زمینه انجام نشده بود؛ این پژوهش پیشگامانه به ما کمک میکند تا بهتر برنامهریزی کنیم و مواد باستانی مورد استفاده در مومیاییسازی را درک کنیم، این یافتهها لایه دیگری از دادهها را به نمایش موزهای مومیاییها اضافه میکند.
سیسیلیا بمبیبر، دیگر محقق این مطالعه افزود: دو جنبه این مطالعه برای من برجسته است، رایحهها اطلاعات جدیدی را آشکار کردند که اهمیت استفاده از حواس ما برای درک گذشته را نشان میدهد، این مطالعه با همکاری نزدیک با همکاران مصری انجام شد تا اطمینان حاصل شود که تخصص و تجربه حسی آنها در این پژوهش نشان داده شده است.
محققان در این پژوهش از دستگاههای پیشرفته همچون کروماتوگرافی گازی و طیفسنج جرمی برای اندازهگیری و شناسایی مواد شیمیایی منتشرشده از ۹ مومیایی مصر باستان استفاده کردند، همچنین گروهی از افراد آموزشدیده، بوهای این مومیاییها را از نظر کیفیت، شدت و مطلوبیت توصیف کردند.
این روشها به محققان کمک کرد تا تشخیص دهند که آیا یک ماده شیمیایی از خود مومیایی منتشر شده، یا از محصولات حفاظتی یا آفتکشهایی که پس از آن اضافه شدهاند یا ناشی از تخریب طبیعی مومیاییها در طول سالها بهدلیل قارچها، باکتریها و سایر میکروارگانیسمها است.
این پژوهش نشان داد که رایحهها میتوانند بهعنوان روشی غیرتهاجمی و غیرمخرب برای دستهبندی و تحلیل شیمیایی بقایای باستانی استفاده شوند، علاوهبر این مطالعه به موزهها این امکان را میدهد که بازدیدکنندگان را نهتنها از طریق بینایی، بلکه با استفاده از حس بویایی نیز درگیر کنند و «مناظر بویایی» ایجاد کنند.
علی عبدالحلیم، مدیر موزه مصر در قاهره و یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: برای مصریان باستان، مومیاییسازی یک عمل تدفینی مهم بود که هدف آن حفظ بدن و روح برای زندگی پس از مرگ از طریق یک آئین دقیق با استفاده از روغنها، مومها و مرهمها بود، این روش در طول زمان تکامل یافت و شناسایی تکنیکها و مواد مختلف مورد استفاده، بینشهایی درباره دوره، مکان و وضعیت اجتماعی-اقتصادی فرد مومیاییشده ارائه میدهد.
رایحه برای مصریان باستان در فرایند مومیاییسازی بسیار مهم بود، زیرا بوی خوش با بدن خدایان و پاکی آنها مرتبط بود، در حالی که بوی نامطبوع نشانه فساد و پوسیدگی بدن محسوب میشد. حتی امروز حدود ۵ هزار سال بعد، محافظان اغلب رایحه این مومیاییها را «خوشایند» توصیف میکنند، زیرا این بوها حاصل رزینهای مخروطیان (همچون کاج، سدر و عرعر)، صمغها (همچون مر و کندر) و مومها هستند، این پژوهش با همکاری محافظان و متصدیان موزه مصر در قاهره و محققانی از اسلوونی، لهستان و بریتانیا انجام شده است.
نظر شما