به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، در دنیای پرهیاهوی گردشگری بعضی مقاصد آنقدر مورد توجه قرار می‌گیرند که گردشگری بی‌رویه در آنها مشکل‌ساز می‌شود و در مقابل، مقاصد دیگری هستند که با وجود زیبایی‌های طبیعی، فرهنگ غنی و تاریخ پربار به دلایلی همچون دسترسی دشوار یا ناشناخته بودن در سایه قرار گرفته‌اند. جدیدترین آمارهای سازمان جهانی گردشگری ملل متحد فهرستی از کشورهای کم‌بازدید را ارائه می‌دهد که پتانسیل‌های گردشگری تازه‌ای برای مسافران ماجراجو نشان می‌دهد.
گویان
این کشور با جمعیتی حدود ۸۱۸ هزار نفر برای مدت طولانی در فهرست کم‌بازدیدترین کشورهای آمریکای جنوبی بوده و جنگل‌های بارانی متراکم آن از نظر دسترسی چالش‌برانگیز است. با این وجود، افزایش پروازهای خطوط هوایی مختلف به پایتخت آن، جورج‌تاون، در سال ۲۰۲۳ منجر به بازدید بیش از ۳۱۹ هزار نفر از این کشور شد.
ترکیب منحصربه‌فرد این کشور از فرهنگ کارائیب، معماری دوران استعمار و گیاهان و جانوران متنوع، آن را از سایر کشورهای آمریکای جنوبی متمایز می‌کند. آبشار کایتور، بزرگترین آبشار تک‌شاخه جهان و همچنین پرندگان بومی همچون تاج خروس گویان، از مشهورترین جاذبه‌های این کشور هستند. جورج‌تاون با تلفیقی از تاریخ بریتانیا و هلند و تأثیرات مدرن کارائیب، جذابیت‌های ویژه‌ای برای علاقه‌مندان به تاریخ ارائه می‌دهد.
جیبوتی
جیبوتی با مناظر متنوعی از دریاچه‌های دهانه آتشفشانی و دره‌های وسیع و ناهموار گرفته تا چشمه‌های آب گرم و دودکش‌های سنگ‌آهکی که در دشت‌های متروک پراکنده شده‌اند، در سال ۲۰۲۲ توانست فقط حدود ۱۴۵ هزار گردشگر را به خود جذب کنند. استعمارگران فرانسوی در سال ۱۸۸۸ شهر جیبوتی را تأسیس کردند و اکنون به پایتختی پرجنب‌وجوش و چندفرهنگی تبدیل شده است که ترکیبی از فرهنگ و رسوم آفریقایی، عربی و آسیایی را به نمایش می‌گذارد. از جمله مناظر دیدنی جیبوتی می‌توان به دریاچه عسل، پایین‌ترین نقطه در آفریقا که توسط سایه‌های بلند آتشفشان‌ها احاطه شده است و دشت‌های فرازمینی دریاچه آبه اشاره کرد.
جزایر کوک
مجموعه‌ای از ۱۵ جزیره پلی‌نزیایی با دریای فیروزه‌ای، سواحل شنی سفید و پوشش گیاهی استوایی، جزایر کوک را تشکیل می‌دهند که زیبایی شگفت‌انگیزی دارند. در این جزایر هیچ هتلی نمی‌تواند بلندتر از بلندترین درخت نارگیل ساخته شود. جزایر کوک در منطقه‌ای مشابه هاوایی قرار دارند و با نیوزیلند و سایر کشورهای اقیانوس آرام جنوبی روابط سیاسی دارند. در سال ۲۰۲۲ حدود ۱۲۱ هزار گردشگر وارد این جزایر شد که با توجه به جمعیت ۲۰ هزار نفری آن، آمار چشمگیری به‌شمار می‌رود.
راروتونگا بزرگترین جزیره در این مجمع‌الجزایر است که تنها فرودگاه و بلندترین قله‌ها، از جمله قله ته‌روآمانگا را در خود جای داده است. هیچ چراغ راهنمایی در این جزایر وجود ندارد و رفت‌وآمد بسیار آسان است زیرا تنها یک جاده کمربندی و دو مسیر اتوبوس در جزیره وجود دارد. اقامتگاه‌هایی درست در کنار آب، سفرهای دریایی، ماهیگیری و غواصی، پیاده‌روی، موتورسواری و دوچرخه‌سواری، به همراه شرکت در جشنواره‌های فرهنگی از جمله تفریحاتی است که گردشگران می‌توانند در این جزایر تجربه کنند.
بورکینافاسو
بورکینافاسو کشوری کوچک محصور در خشکی در غرب آفریقا است که بر اساس آمار سازمان جهانی گردشگری ملل متحد در سال ۲۰۲۲ تنها ۱۱۶ هزار بازدیدکننده داشته است، اگرچه دولت‌های بریتانیا و ایالات متحده آمریکا به‌دلیل بی‌ثباتی سیاسی و خطر آدم‌ربایی، به گردشگران توصیه می‌کنند از سفر به این کشور خودداری کنند.
این کشور دارای مکان‌های برجسته فرهنگی از جمله مسجد جامعی در شهر بوبو دیولاسو است که ساختاری خیره‌کننده دارد و با گل اندودشده سفید با تیرهای چوبی بیرون‌زده ساخته شده است و ویرانه‌های لوروپنی که نخستین سایت میراث جهانی یونسکو در این کشور است. بورکینافاسو سنت غنی در ادبیات شفاهی دارد و قرن‌هاست که تاریخ اقوام مختلف این کشور در قالب قصه‌ها، افسانه‌های عامیانه، اشعار، حماسه‌های قهرمانانه، ترانه‌ها و رقص‌ها حفظ می‌شود.
لیختن‌اشتاین
شاید عجیب به نظر برسد که یک کشور اروپایی در فهرست کم‌بازدیدترین کشورهای جهان قرار گیرد، اما این کشور کوچک با جذب تنها ۱۰۱ هزار گردشگر در سال ۲۰۲۲ در ردیف کشورهایی است که کمتر مورد توجه گردشگران قرار می‌گیرد. قلعه‌های افسانه‌ای و حومه چشم‌نواز، جاذبه‌های اصلی در لیختن‌اشتاین کوچک هستند. پایتخت این کشور در حمایت قلعه ۷۰۰ ساله وادوز قرار دارد که زمانی به‌عنوان قلعه دفاعی شهر ساخته شد.
بیرون از شهر وادوز گردشگران با دنیایی از مسیرهای پیاده‌روی روبه‌رو می‌شوند؛ بیش از ۳۰ مسیر کوهستانی با چشم‌اندازهای بدیع از دره راین و دریاچه‌های درخشان، فرصت‌های بی‌شماری برای عکاسی و لذت بردن از طبیعت را فراهم می‌کنند.
نظر شما