به گزارش خبرگزاری ایمنا، فیلم «هیولای درون» به کارگردانی خسرو سینایی یکی از آثار ماندگار و تأثیرگذار سینمای ایران است که در سال ۱۳۶۲ تولید شد؛ این فیلم که در دومین دوره جشنواره فیلم فجر جایزه سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی را برای سینایی به ارمغان آورد، بهعنوان یکی از اولین نمونههای فیلمسازی مستقل پس از انقلاب اسلامی ایران شناخته میشود. با نگاهی دقیقتر به این فیلم، میتوان ابعاد مختلف هنری، محتوایی و تأثیر آن بر سینمای ایران را بررسی کرد.
خسرو سینایی، هنرمندی پیشرو در سینمای ایران
خسرو سینایی که پیش از ساخت «هیولای درون» در زمینه مستندسازی شهرت داشت، با این فیلم توانست تواناییهای خود در عرصه سینمای داستانی را به اثبات برساند. سینایی که از دانشآموختگان رشته سینما و موسیقی در اروپا بود، با نگاه دقیق و تحلیلگرایانه خود توانست فیلمی بسازد که نهتنها روایتگر یک داستان جذاب باشد، بلکه ابعاد انسانی و اجتماعی شخصیتهای آن نیز بهخوبی پرداخت شود. او در «هیولای درون» توانست تلفیقی از هنر، داستانپردازی و تحلیل اجتماعی را ارائه دهد.
خلاصه داستان فیلم
مرد غریبهای (داوود رشیدی) با نام مستعار دکتر، وارد روستایی میشود و در خانهای ییلاقی (واقع در مراء شهرستان دماوند) سکنی میگزیند و سو ظن اهالی روستا برانگیخته میشود. دکتر که در پی فرصت است تا از کشور خارج شود، در خانه روستایی، گذشته و افکار پریشان خود را مرور میکند. سالها پیش در ارتباط با یک حزب سیاسی بر ضد نظام سلطنتی فعالیت میکردهاست، بعد دستگیر شده و زیر شکنجه ندامت نامه نوشته و به خدمت سازمان امنیت درآمده است. برای ترفیع مقام دستور اعدام بسیاری از مخالفان را صادر کرده و همسرش (شهلا میربختیار) را به مقامهای بالادست خود واگذار کردهاست. همسر مرد که خودکشی کرده، دائم چون روح ظاهر میشود و او را میآزارد. اهالی روستا که او را زیر نظر دارند عقیده دارند که شیطان در جسم مرد حلول کرده و برای نجاتش بایستی او را نزد زنی کولی ببرند. مرد امتناع میکند و بیش از پیش در انزوا فرو میرود تا به سرحد جنون و مرگ کشیده میشود.
شیوه روایت و سبک کارگردانی
سبک کارگردانی خسرو سینایی در «هیولای درون» یکی از عوامل موفقیت این فیلم است. سینایی با استفاده از تکنیکهای ساده اما تأثیرگذار سینمایی توانست فضایی خلق کند که مخاطب را به دنیای شخصیتهای داستان نزدیک کند. استفاده از موسیقی متناسب با فضای فیلم، نورپردازیهای هوشمندانه و قاببندیهای دقیق، همه و همه نشاندهنده تسلط سینایی بر ابزارهای سینمایی هستند. روایت غیرخطی فیلم نیز به جذابیت آن افزوده و مخاطب را درگیر پیچیدگیهای داستان کرده است.
جایگاه فیلم در جشنواره فیلم فجر
«هیولای درون» در دومین دوره جشنواره فیلم فجر (۱۳۶۲) به نمایش درآمد و توانست تحسین بسیاری از منتقدان و تماشاگران را به دست آورد. این فیلم جایزه سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی را برای خسرو سینایی به ارمغان آورد که نقطه عطفی در کارنامه هنری او به شمار میرود. موفقیت این فیلم در جشنواره، آغازگر دورهای جدید برای سینایی بود و به او فرصت داد تا در پروژههای بزرگتر و پیچیدهتر فعالیت کند.
نقدهای مثبت و استقبال منتقدان
«هیولای درون» در زمان اکران خود با نقدهای مثبت بسیاری مواجه شد. منتقدان از عمق داستان، بازیهای قدرتمند بازیگران و سبک کارگردانی تحسین کردند. برخی از منتقدان این فیلم را بهعنوان نمونهای از سینمای متفکرانه و هنری ایران معرفی کردند که توانسته است فراتر از داستانگویی ساده برود و به بررسی موضوعات عمیقتر بپردازد.
نظر شما