به گزارش خبرگزاری ایمنا و بر اساس یادداشتی از سهیلا سبزواری روان‌شناس و مترجم کتب روان‌شناسی، شب بیست‌وسوم خرداد سال جاری شاهد نمایشی بودم که به‌رغم خستگی که داشتم، بسیار لذت بردم و لحظات خوبی را سپری کردم.
اگرچه اصفهانی نیستم، اما با دو کاری که از کارگردان خوش ذوق «محمدرضا رهبری» مشاهده کردم، به تاریخ اصفهان علاقه‌مند شدم؛ نمایش گل‌گشت که در موزه حمام علی قلی‌آقا اجرا شد، به تاریخ بناهای باستانی اصفهان که در معرض خطر هستند، می‌پرداخت و حالا نمایش باغ زرشک در عمارت باغ زرشک اجرا می‌شود و به تاریخ مدرنیته اصفهان می‌پردازد.
همراه آن تغییرات و مدرن شدن در سازه‌هایی همچون خانواده، فرهنگ و فرهنگ عموم مردم تحولاتی اتفاق می‌افتد که شاید بتوان گفت نقطه عطف مدرن‌شدن اصفهان را روایت می‌کند و این روایت بسیار جالبی است.
این نمایش سوای روایت سرگذشت شهر اصفهان از منظر رشته روان‌شناسی هم که تخصص من است، نکته‌هایی بسیار ظریف داشت؛ کنش‌های مغزی در پیرزنی که دچار دمانس و یا همان طبقه اختلالات عصبی شناختی شده و دچار فراموشی شده است و حافظه‌اش آسیب دیده که شاید یکی از دلایل آن آسیب‌ها و تروماهایی است که در طول زندگی این فرد اتفاق افتاده و این شکل از برخورد و فراموشی مکانیسم دفاعی پیرزن شده است که اینجا خیلی قشنگ به نمایش درآمده است.
البته قرار نیست اینجا تشخیص بگذاریم یا تشخیص افتراقی بدهیم که حالا دمانس است یا آلزایمر یا اختلال نوروکوگنتیو ماژور (اختلال عصبی شناختی شدید) اما در کل نقش به خوبی در آمده است و با مخاطب ارتباط برقرار می‌کند.
اگرچه در زمینه سینما و تئاتر تخصصی ندارم، اما نورپردازی‌ها و تصاویری که از اصفهان گذشته و کار کارخانه‌ها و تحولات اصفهان بر بدنه عمارت پخش می‌شد، بسیار به‌موقع، زیبا و تأثیر گذار بود که موجب می‌شد فرد به‌نوعی پیشینه تاریخی اصفهان در ذهنش مرور شود و در ذهنش سوالی از چگونگی و چرایی وضعیت فعلی ایجاد شود که چه شده که الان اصفهان به این صورت شده است؟ یا دوره تحول و مدرن شدن اصفهان از کجا آغاز شده و به کجا رسیده است؟
من گاهی در سطح شهر تابلوهای کارخانه‌ها همچون ریسباف را می‌دیدم در ذهنم سوال به‌وجود می‌آمد که چرا اینجا هستند؟ این تابلوها و این کارخانه‌ها چه شدند؟ چرا وسط شهر هستند؟ چه سرنوشتی داشتند و چه بر سرشان آمده است؟
این نمایش به سوالات من پاسخ داد و تشکر می‌کنم از گروه حرفه‌ای این نمایش به‌ویژه بازیگر نقش پیرزن «سوده امیرخانی» که من با بازی او ارتباط خوبی برقرار کردم. همین طور بازی «بیژن نمکی‌زاده» و سایر هنرمندان نمایش که اجازه این تجربه خوشایند را به من دادند.»
نظر شما