کشف سیاه‌چاله‌ای که روزانه یک خورشید را می‌بلعد

بر اساس مطالعه‌ای که در مجله علمی طبیعت (Nature) منتشر شده است، اخترشناسان سیاه‌چاله‌ای کلان‌جرم را شناسایی کردند که با اندازه‌ای برابر ۱۷ میلیارد خورشید، روزانه معادل یک خورشید را می‌بلعد و نوری معادل بیش از ۵۰۰ میلیارد خورشید را ساطع می‌کند.

به گزارش خبرگزاری ایمنا، کریستین وولف، اخترشناس دانشگاه ملی استرالیا (ANU) در بیانیه مطبوعاتی رصدخانه اروپایی در نیمکره جنوبی (ESO) توضیح داد که ما سریع‌ترین میزان رشد ثبت شده در سیاه‌چاله‌ها تا امروز را کشف کردیم. این سیاه‌چاله جرمی برابر با تعداد ۱۷ میلیارد خورشید دارد و روزانه بالغ بر یک خورشید را می‌بلعد.

سیاه‌چاله ابرکلان‌جرم فی‌نفسه نامرئی است، اما موجب می‌شود تا هسته کهکشانی روشن بماند و خودش نیز در پناه آن محفوظ بماند. به گفته کریستین وولف، هسته‌های کهکشانی اختروش (quasar) نامیده می‌شوند و این هسته کهکشانی خاص که توسط تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه اروپایی در نیمکره جنوبی واقع در شیلی مشاهده شده که درخشنده‌ترین جرم در عالم شناخته شده است.

تاریخ تولد و کشف سیاه چاله

۱۲ میلیارد سال طول کشیده تا نور این سیاهچاله به این تلسکوپ برسد، به این معنا که این امکان وجود دارد که تاریخ به وجود آمدن این سیاه‌چاله به دوران ابتدایی کیهان یعنی ۱۳ میلیارد و ۸۰۰ میلیون سال قبل، بازمی‌گردد.

طبق مطالعه منتشر شده در روز دوشنبه، نور این سیاه‌چاله که «J0529-4351» نام گرفته است، نخستین‌بار در دهه ۱۹۸۰ میلادی شناسایی شده است و جالب اینکه تجزیه و تحلیل خودکار داده‌های ارسالی از فضاپیمای گایا (Gaia) حین نقشه‌برداری از کهکشان، این درخشندگی را به یک ستاره بسیار درخشان تشبیه کرده است.

بعدها محققانی که از رصدخانه سایدینگ اسپرینگ در استرالیا و تلسکوپ رصدخانه اروپایی در نیمکره جنوبی در شیلی استفاده کردند، سال گذشته میلادی متوجه شدند که این کلان جرم در حقیقت یک اختروش است و نه یک ستاره بسیار درخشان.

بر اساس بیانیه مطبوعاتی رصدخانه اروپایی در نیمکره جنوبی، این سیاه‌چاله ابرکلان‌جرم مقدار عظیمی از ماده را جذب خود می‌کند و با شتابی که به گرد پای آن هم نمی‌توان رسید، نوری معادل بیش از ۵۰۰ میلیارد خورشید ساطع می‌کند.

در این مطالعه در عین حال یادآور می‌شود که اختروش‌های مشابه‌ای نیز در سال‌های اخیر کشف شده‌اند، اما توضیح وجود چنین شیء عظیم و نورانی در کیهان نخستین، بسیار دشوار است، به عبارت دیگر، نظریه‌ها در توصیف چنین ابرکلان‌جرمی عاجز هستند.

یک سیاه‌چاله به‌طور معمول پس از مرگ یک ستاره و انفجار آن متولد می‌شود و سپس هسته آن درون خود فرومی‌ریزد و سپس با تغذیه از مواد پیرامونی که از طریق میدان گرانشی خود جذب می‌کند، رفته‌رفته رشد می‌کند.

دانشمندان هم‌اکنون در حال مطالعه چگونگی فرایندی هستند که به موجب آن سیاه‌چاله‌ها می‌توانند در زمان نسبتاً کوتاهی در کیهانِ متاخر به یک کلان‌جرم تبدیل شوند.

کد خبر 742735

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.