به گزارش خبرگزاری ایمنا، رسانه‌های آزاد، روزنامه‌ها و مطبوعات در هر جامعه‌ای از ارکان توسعه و دموکراسی به‌شمار می‌آید، بر این اساس خبرگزاری ایمنا، مرور عناوین مطبوعات کشور را به صورت روزانه در دستور کار خود دارد.
روزنامه ایران در صفحه نخست امروز خود با تیتر «شمارش معکوس برای فاز دوم نسل‌کشی در غزه» به تأیید طرح‌های شروع حمله زمینی به رفح توسط نتانیاهو پرداخت و نوشت: با آغاز ماه مبارک رمضان تصور بر آن بود که شدت جنایات صهیونیست‌ها کاسته شود، اما آغاز این ماه هم ماشین کشتار اشغالگران را خاموش نکرد و با همان شدت سابق به کارش ادامه می‌دهد و این رژیم در صدوشصت‌ودومین روز از جنگ و نسل‌کشی نه فقط به بمباران مناطق مختلف نوار غزه ادامه داد که نخست‌وزیر این رژیم نیز موافقت خود با حمله به رفح را اعلام کرد.
دفتر «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی اعلام کرد، با طرح ارتش رژیم صهیونیستی برای حمله زمینی به شهر رفح واقع در جنوب غزه موافقت کرده است. موافقت نتانیاهو با حمله نظامی به رفح در شرایطی است که بیش از دو میلیون نفر از اهالی غزه پس از تجاوز ارتش رژیم صهیونیستی به سایر مناطق نوار غزه در این شهر پناه گرفته‌اند. این موافقت پس از جلسه کابینه جنگ رژیم صهیونیستی و در پی آن جلسه کابینه کوچک امور سیاسی و امنیتی رژیم صهیونیستی صورت گرفت.
به گزارش سایت خبری عربی ۲۱، دفتر نتانیاهو در بیانیه‌ای اعلام کرد دو طرح انجام عملیات نظامی در رفح و طرح تدارک ارتش رژیم صهیونیستی برای تخلیه آوارگان و ساکنان، تصویب شده است. پیش‌تر کابینه جنگی رژیم صهیونیستی برای حمله به رفح تا ماه رمضان ضرب‌الاجل صادر کرده بود.
روزنامه کیهان در یادداشت امروز خود با تیتر «تأثیر و تفاوت جنگ اوکراین و جنگ غزه» نوشت: سال ۱۴۰۲ در میان مناقشات صحنه بین‌الملل، شاهد دو جنگ نسبتاً بزرگ بودیم، جنگ اوکراین و جنگ غزه و در هر دو جنگ، غرب کنار یک طرف منازعه ایستاد و تلاش کرد طرف مقابل را از صحنه خارج نماید. این دو جنگ تا آخرین روزهای این سال استمرار پیدا کرد و البته با فراز و نشیب‌هایی هم توأم بود. جنگ اوکراین و جنگ غزه، به عبارتی هر دو جنگ، «بین‌المللی» بودند و تأثیرات آنها هم ماندگار ارزیابی شده است. این دو جنگ در نحوه، شدت و پیامدها البته تفاوت‌های زیادی با هم داشتند که بعضی از آنها به قرار زیر است:
مدت زمان زیادی طول نکشید تا مشخص شود اوکراین قادر به مقاومت در برابر ارتش روسیه نیست بعد از آن حمایت کشورهای غرب از اوکراین با نوسانات زیاد مواجه گردید و کار به جایی رسید که رهبر مذهبی مسیحیان صراحتاً از رهبران اوکراین خواست پرچم سفید را بالا ببرند و از طریق واگذاری استان‌های شرقی اوکراین به روسیه، جنگ را تمام کنند. کمااینکه پنج روز پیش وزیر خارجه اوکراین از آمادگی کی‌یف برای شرکت در جلسه «صلح» با حضور روسیه صحبت کرد.
از آن طرف مدت زیادی از زمانی که مشخص شد رژیم اسرائیل قادر به شکست دادن مردم و مقاومت غزه نیست، نگذشت و از این‌رو اگرچه جنگ با شدت زیاد ادامه پیدا کرد اما امید اسرائیل و دولت‌های هوادار آن برای غلبه نظامی کم‌رنگ شد. هر دو جنگ درس‌های تاریخی زیادی برجای گذاشته است که البته متفاوت از یکدیگر بوده‌اند. درس اول جنگ اوکراین عمدتاً ذیل این عنوان خلاصه می‌شود «آمریکا و اروپا در پدیده‌ای که آن را به طور واقعی مهم‌ترین بحران امنیتی خود می‌خواندند، شکست خوردند.» در نقطه مقابل آن درس اول جنگ غزه این است که مردم فلسطین با گذشت ۷۵ سال، هیچ تردیدی در ضرورت آزادسازی سرزمین‌های غصب شده نداشته و می‌توانند علی‌رغم ناترازی‌های نظامی زیادی که با دشمن خود دارند، معادله را تعیین کنند. مقاومت فلسطینی‌ها در این جنگ تأثیر زیادی بر محیط بین‌المللی داشت. جنگ غزه ثابت کرد عنصر ملت‌ها تأثیری به مراتب بزرگ‌تر از عنصر دولت‌ها هر چند قدرتمند باشند، دارد.
روزنامه وطن امروز تصویر اصلی صفحه نخست خود را به مجموعه‌ای از جنایت‌های رژیم صهیونیستی در نوار غزه اختصاص داد و در ویژه نامه خود با نام «اینک آخرالزمان» به مهم‌ترین رویداد سال ۱۴۰۲ یعنی جنگ غزه پرداخت.
این روزنامه در مطلبی با عنوان «اسرائیل در محاصره گزینه‌های بد» نوشت: وزیر جنگ رژیم صهیونیستی ۴ گزینه برای آینده غزه مطرح و همه آنها را «بد» توصیف کرد. یوآو گالانت در اظهاراتی گفت: برای آینده غزه ۴ گزینه پیش رو داریم که همه آنها «بد» هستند اما بدترین آنها در قدرت ماندن حماس پس از پایان جنگ است.
به نقل از اسپوتنیک، وی افزود: دومین گزینه بد، مجبور شدن اسرائیل برای ایجاد حکومت نظامی در نوار غزه پس از پایان جنگ است، زیرا این گزینه باعث می‌شود نظامیان اسرائیلی زیادی کشته شوند، علاوه بر این منابع و امکانات نظامی گسترده تلف خواهد شد و سطح آمادگی ارتش در مرزهای شمالی و کرانه باختری پایین خواهد آمد.
گالانت ادامه داد: گزینه دیگری وجود دارد که بعید به نظر نمی‌رسد اما سطح بد بودن آن نسبت به دو گزینه قبل پایین‌تر است و آن به وجود آمدن هرج‌ومرج در نوار غزه است که باعث می‌شود جامعه بین‌الملل منابع زیادی را در این راستا از دست بدهد. وزیر صهیونیست گفت: اما چهارمین و آخرین گزینه که از نظر من سطح بد بودن آن نسبت به همه گزینه‌ها کمتر است، اداره نوار غزه توسط یک سازمان محلی دیگر غیر از حماس است.
اظهارات گالانت منجر به مشاجره در داخل کابینه امور سیاسی و امنیتی رژیم صهیونیستی شد و یاریو لوین و میری ریگیف، وزرای کابینه رژیم صهیونیستی بشدت از وی انتقاد و تاکید کردند: سناریوی آخر یا همان کمک گرفتن از تشکیلات خودگردان و روی کار آمدن نیروهای محلی از نظر ما غیرقابل پذیرش است و در واقع تو با این اقدام دولت فلسطین را روی کار خواهی آورد. یوآو گالانت در پاسخ به انتقاد این دو وزیر صهیونیست تاکید کرد: هر کس «نه» می‌گوید بدون اینکه جایگزینی بیاورد باید سه گزینه دیگر را انتخاب کند، کسانی که امروز در نبود تصمیم سیاسی ضرر می‌بینند سربازان ارتش هستند.
روزنامه شرق در صفحه نخست امروز خود تیتر «بیراهه تهاتر نفت» را برگزید و نوشت: چینی‌ها از ابتدای سال ۱۴۰۳ برای ساخت مسکن و سه استادیوم ورزشی به تهران می‌آیند. تحریم سخت‌گیرانه آمریکا بر اقتصاد ایران سبب شده است که تسویه پول نفت صادراتی گرفتار مشکلات عدیده شود و دولت پیشنهاد تهاتر نفت و کالا را با کشورهای متعددی مطرح کند. در این میان تهاتر نفت و پروژه‌های عمرانی مدل دیگری بود که دولت برای دورزدن تحریم مطرح کرد. حالا خبر می‌رسد که چینی‌ها برای تسویه پول نفت به تهران می‌آیند تا در بافت فرسوده شهر، مسکن بسازند و سه استادیوم ورزشی احداث کنند؛ اما این تصمیم با مخالفت گسترده کارشناسان و صاحب‌نظران مواجه شده است و آن را به‌نوعی اتلاف پول نفت می‌دانند. در این میان لطفعلی بخشی، اقتصاددان، به «شرق» خبر می‌دهد که کارزاری راه انداخته و از دولت خواسته است که به جای ساخت استادیوم ورزشی در تهران، از چینی‌ها برای احداث نیروگاه خورشیدی و کاهش ناترازی انرژی استفاده کند.
این اقتصاددان در این کارزار ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهور و علی سلاجقه، رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست را خطاب قرار داده و نوشته است که «در اخبار بود که دولت برای اجرای دو پروژه بزرگ با چینی‌ها توافق کرده است؛ استادیوم ورزشی بزرگ تهران و پروژه فرودگاه بزرگ تهران. از چند و چون و نحوه انتخاب این پروژه‌ها بی‌خبر هستیم؛ اما اکثریت کارشناسان کشور پروژه‌های ضروری‌تری را از نظر نیازهای فوری و فوتی اقتصاد و مردم ایران سراغ دارند. مثلاً با توجه به کمبود شدید تولید برق در کشور که تابستان‌ها و زمستان‌ها صنعت و زندگی مردم را متأثر می‌کند، به دولت محترم پیشنهاد می‌دهیم که از ساخت استادیوم صرف‌نظر کرده و از شرکای چینی بخواهد که به جای آن، یک پروژه بزرگ نیروگاه خورشیدی برای ایران احداث کند».
روزنامه دنیای اقتصاد در صفحه نخست امروز خود با تیتر «ضربه فقر به تحصیل» نوشت: در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱، نرخ ترک تحصیل به بیشترین مقدار خود در نیم دهه اخیر رسیده است. نکته قابل توجه آن است که نرخ ترک تحصیل در سال اخیر، حتی از ایام کرونا که برخی از دانش‌آموزان به‌دلیل عدم دسترسی به وسایل ارتباطی و اینترنت ترک تحصیل کردند نیز بیشتر است. کارشناسان معتقدند که مهم‌ترین عامل افزایش میزان ترک تحصیل در سال‌های گذشته افزایش فقر در یک دهه اخیر بوده است. نرخ فقر در سال ۱۴۰۱ به ۳۰ درصد رسیده است و بسیاری از مردم ایران توانایی تأمین نیازهای ابتدایی خود را نیز ندارند و این مساله بر تحصیل فرزندانشان مؤثر است. بنابراین به نظر می‌رسد که برخی از دانش‌آموزان به جای تحصیل، برای تأمین نیازهای خود وارد بازار کار می‌شوند. علاوه بر این، ارزش تحصیل برای کسب درآمد نسبت به سال‌های گذشته کاهش یافته و موجب شده است تا انگیزه دانش‌آموزان برای ادامه تحصیل کاهش یابد.
نظر شما