به گزارش خبرگزاری ایمنا، اگر بخواهیم فقط یک روز را بدون باز کردن چشم‌هایمان آغاز کنیم، بی‌شک انجام ساده‌ترین کارها برایمان سخت و شاید هم امکان‌ناپذیر می‌شود.
همیشه می‌گویند کسی که نابینا است، بیشتر قدر نور و روشنایی، کسی که ناشنوا است بیشتر قدر آواز گنجشکان و صدای آب دریا و کسی که یک دست ندارد بیشتر قدر دست نداشته‌اش را می‌داند؛ ما انسان‌ها تا زمانی که چیزی را از دست ندهیم قدرش را نمی‌دانیم.
هرچند نابینایان با حس لامسه خود با دیگران ارتباط برقرار می‌کنند، حتی با تأمل در گردش حکیمانه چرخ روزگار، به مهمانی همه نشانه‌های خلقت می‌روند و عصای سفید چونان پرچمی است که به نشان استقلال در دست روشن‌دلان به حرکت درمی‌آید و آینه‌ای است که قدرت و نعمت خدایی را به تماشای تأمل و تفکر دیگران می‌گذارد، اما این افراد برای انجام بسیاری از کارها که برای انسان‌های سالم عادی تلقی می‌شود با مشکل مواجه هستند.
با این وجود همه ما اطرافمان نابینایانی را مشاهده کرده‌ایم که به‌رغم محدودیت‌های پیش رو با سختی‌ها جنگیده‌اند و در عرصه‌های مختلف افرادی فعال و موفق هستند.
سیدمیثم بنی‌طبا سال ۱۳۶۴ در اصفهان متولد شد، او مادرزادی نابینا به دنیا آمد و با اینکه می‌توانست به بهانه نابینا بودن دست روی دست بگذارد و یک زندگی معمولی داشته باشد، اما در حال حاضر یکی از قهرمانان ورزشی کشورمان در رشته جودو است.
به بهانه اجرای طرح هر هفته با یک منطقه که این هفته در منطقه ۱۰ اصفهان شهرداری اصفهان اجرا شد، برای گفت‌وگو با ورزشکار شاخص این منطقه به سراغ سیدمیثم بنی‌طبا رفتیم.
ایمنا: اهل کجا هستید و از چه سنی ورزش را آغاز کردید؟
بنی‌طبا: ساکن خیابان پروین در محدوده منطقه ۱۰ هستم و از ۱۳ سالگی ورزش جودو را آغاز کردم؛ در حال حاضر ۲۱ سال است که مداوم این ورزش را پیگیری می‌کنم و ۱۴ سال است که افتخار پوشیدن جودوگی تیم ملی رادارم.
تشویق برادر…
ایمنا: مشوق شما برای رسیدن به این جایگاه چه کسانی بودند؟
بنی‌طبا: مشوق اصلی من در این مسیر خانواده‌ام بودند، به‌ویژه یکی از برادرانم که علاقه‌مند به ورزش بود، من را نیز برای رسیدن به این جایگاه بسیار تشویق و همکاری کرد، پس از ازدواج نیز همسرم همیشه مشوق و پشتیبان من بوده است، همچنین در این مسیر مربیان بسیار تأثیرگذار بوده‌اند.
ایمنا: تا کنون در چه رقابت‌هایی شرکت کرده‌اید؟
بنی‌طبا: از سال ۲۰۱۱ در مسابقات بین‌المللی شرکت کرده‌ام، اولین مسابقه در ترکیه بود که موفق به کسب مدال نشدم.
در بازی‌های پاراآسیایی ۲۰۱۴ اینچئون کره توانستم مدال کسب کنم، رقابت‌های پاراالمپیک ریو و توکیو را هرکدام بنا بر دلایلی از دست دادم، اما در رقابت‌های جهانی مدال‌های مختلفی کسب کردم.
ایمنا: چند مدال و در چه رقابت‌هایی کسب کرده‌اید؟
بنی‌طبا: در مسابقات قهرمانی آسیا ۲۰۲۳ قزاقستان مدال طلا، بازی‌های پاراآسیایی اینچئون طلا، آسیایی جاکارتا برنز، پاراآسیایی هانگژو طلا، مسابقات قهرمانی جهان در باکو طلا، جهانی بیرمنگام برنز، پاراآسیایی و اقیانوسیه ۲۰۱۷ ازبکستان نقره و برنز و گرندپری قزاقستان مدال طلا کسب کردم و این‌ها فقط تعدادی از مدال‌ها است که در مسابقات مختلف کسب کردم.
ایمنا: در حال حاضر برای چه مسابقاتی آماده می‌شود؟
بنی‌طبا: چند روز آینده برای مسابقات گرندپری عازم آلمان می‌شوم؛ این مسابقات در شهر هایدلبرگ برگزار می‌شود، پس از آن سیزدهم فروردین در آنتالیای ترکیه مسابقات گرندپری برگزار می‌شود و مسابقات گرندپری قزاقستان آخرین مسابقات برای کسب سهمیه پارالمپیک پاریس است.
ایمنا: در حال حاضر در چه باشگاهی تمرین می‌کنید و از امکانات ورزشی موجود راضی هستید؟
بنی‌طبا: جودو همچون سایر رشته‌ها تیم ندارد، در اصفهان در خانه جودو باشگاه پوریای‌ولی تمرینات جودو و در باشگاه آرنا تمرینات بدن‌سازی را پیگیری می‌کنم.
از امکانات ورزشی منطقه ۱۰ بازدید نداشتم و تاکنون در باشگاه‌های این منطقه تمرین نکرده‌ام، اما شنیده‌ام که باشگاه‌های خوبی برای رشته بدن‌سازی در این منطقه برای آقایان و بانوان تأسیس شده است، اما در جریان فعالیت سایر رشته‌ها نیستم.
اهمیت تکریم ورزشکاران
ایمنا: حمایت مسئولان منطقه ۱۰ از ورزشکاران چگونه است؟
بنی‌طبا: مسئولان منطقه ۱۰ تا کنون حمایت مالی چندانی انجام ندادند، اما از وضعیت موجود به لحاظ تکریم ورزشکاران و اهمیت دادن به آن‌ها بسیار راضی هستم.
شهردار قبلی، همچنین شهردار جدید این منطقه پس از گذشت چند روز از ورودشان به منطقه از من دعوت کردند؛ تعدادی از اعضای شورای اسلامی شهر نیز در آن جلسه حضور داشتند که با اهدای لوح، تقدیر انجام دادند، اما حمایت مالی به هر دلیلی تاکنون انجام نشده است، هرچند تکریم و احترام ورزشکاران و نخبگان همیشه در منطقه به‌خوبی انجام شده است.
ایمنا: از مسئولان چه انتظاراتی دارید؟
بنی‌طبا: من به نمایندگی از تمام ورزشکاران صحبت می‌کنم، اولین نیازی که ورزشکاران دارند، احترامی است که باید به آن‌ها به‌عنوان یک نخبه گذاشته شود؛ ما بیشتر نیازمند تکریم هستیم، البته هرچقدر حمایت‌های مالی انجام شود بهتر است.
شهرداری‌ها بودجه‌ای در این خصوص دارند که می‌توانند با هم‌فکری ورزشکاران و نخبگانی که در منطقه زندگی می‌کنند، مدیریت بهتری داشته و اتفاقات خوبی رقم بزنند، به هر حال موردی که ما نیازمند آن هستیم و از طریق مسئولان ورزش استان برآورده نشد، مسئولان شهرداری منطقه ۱۰ به آن عمل می‌کنند.
حمایت‌های مالی باید بیشتر از سمت هیئت‌های ورزشی و اداره کل ورزش و جوانان انجام شود، اما با توجه به بودجه‌ای که در اختیار شهرداری است، این نهاد نیز می‌تواند در کنار تکریم ورزشکاران، حمایت مالی نیز داشته باشد.
قهرمانان معلول ورزشی نیازمند حمایت ویژه هستند
ایمنا: محدودیت‌های نابینایی در فعالیت‌های ورزشی شما چه تأثیری داشته است؟
بنی‌طبا: زمانی که شما به ورزش قهرمانی می‌پردازید، نیازمند تمرینات منظمی هستید، یک نابینا برای تمرینات در سطح شهر به‌ویژه صبح‌ها که تمرینات غیرخصصی است و نیاز به بدن‌سازی و تمرینات هوازی داریم، نیاز به کمک دارد، بهتر است که مسئولان استان با مربی هماهنگ کنند تا آن مربی بتواند به ما کمک کند و به‌راحتی بتوانیم از دستگاه‌های مختلف درون باشگاه استفاده کنیم.
در این مسیر که مربیان نمی‌توانند با ما هماهنگ شوند، تعدادی از دوستانم کمک زیادی می‌کنند و در رفت‌وآمد به باشگاه و هنگام تمرین همراه من هستند، این موارد وظیفه اداره ورزش و جوانان و هیئت‌های ورزشی است، اما به‌دلیل کم‌کاری‌های صورت گرفته به اجبار از دوستانم کمک می‌گیرم و آن‌ها بار مسئولیت مسئولان را به دوش می‌کشند و اگر این افراد نباشند، نمی‌توانیم تمرین کنیم.
قهرمانان معلول ورزشی نیازمند حمایت ویژه هستند، چرا که وقتی ورزشکاری در یک رشته ورزشی قهرمان باشد، افرادی پیدا می‌شوند که کمک کنند، اما افرادی که قهرمان نیستند و برای رسیدن به این مقام تلاش می‌کنند یا فقط تمایل به ورزش دارند، اما دچار معلولیت هستند، با محدودیت مواجه می‌شوند.
معتقدم که باید تدبیری اندیشیده و باشگاه‌های ورزشی مناسب‌سازی شود تا این افراد نیز بتوانند از موهبت ورزش بهره‌مند شوند.
گفت‌وگو از: سوگند پورکمالی
نظر شما