به گزارش خبرگزاری ایمنا، صاحبان کروموزوم اضافه عشق، فرشته‌هایی هستند که لبخند خورشید را می‌توان در چشمان آنها دید و با دیدن لبخند آنها، به تجلی سرخی قلب مهربانشان خیره شد؛ صاحبان این قلب‌های عاری از سیاهی، گاهی بی‌هوا در آغوشتان می‌گیرند و گاهی بی‌هوا سر روی شانه‌هایتان می‌گذارند و تنها عشق، محبت و مهربانی در پس نگاه آنها پیدا است.
دارندگان کروموزوم اضافه عشق، با چاشنی صبر و شکیبایی سرشار از استعداد هستند و دستان کوچک آنها با قدرت قلب، توانمندتر و تنومندتر از هر دستی است؛ آنها بازتاب رحمت خدا هستند و نعمت را فراوان می‌کنند، با تمام سادگی خود، امید می‌بخشد و ساز دنیا را برایتان کوک می‌نوازند.
والدین فرزندان سندروم داون، گلچینی از دست پروردگار هستند تا چنین نعمت زیبایی به قدردان آن عطا شود، والدینی که وجود چنین فرشتگانی را ارج می‌نهند و برای رستگاری آنها از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کنند؛ در این میان با یکی از گلچین شده‌های پروردگار، پدر و مادر «سپهر حق‌شناس» گفت‌وگویی داشتیم تا این بار ایمنا روایت‌گری از معجزه عشق باشد.
پذیرشی که در کنار انگیزه باعث رشد شد
محمدرضا حق‌شناس؛ پدر سپهر که اکنون ۶۱ سال دارد، به خبرنگار ایمنا می‌گوید: سپهر در سال ۱۳۸۱ متولد شد و پس از تولد، با تشخیص پزشک متوجه سندروم داون بودن سپهر شدیم، این موضوع از روز دوم برای من به عنوان یک پدر، پذیرفته شد و با توجه به شرایط مادر سپهر، احساس کردم که باید برای بهبود شرایط تلاش کنم.
وی با اشاره به اینکه پذیرفته شدن این موضوع راحت نبود، می‌افزاید: به مشاورها و پزشکان مختلفی مراجعه کردم و در نهایت یکی از پزشکان فوق تخصص ژنتیک، شرایط را به خوبی تشریح کرد؛ در برهه‌ای از زمان به این نتیجه رسیدم که پروردگار فرشته‌ای به ما عطا کرده است و باید نسبت به او پاسخگو باشیم.
پدر سپهر با اشاره به اینکه همسر او پس از تولد سپهر دچار مشکلات روحی شده بود، این‌گونه ادامه می‌دهد: با توجه به این شرایط، تمام مسئولیت‌های سپهر در چند سال اول تولد برعهده من بود و پس از گذشت مدتی، مادر سپهر نیز این موضوع را پذیرفت و با ورود سپهر به مدارس استثنایی، تصمیم بر این گرفتم که هر اقدامی برای رشد و پیشرفت سپهر انجام می‌دهم، برای دیگر فرزندان استثنایی نیز در نظر بگیرم.
او با اشاره به تلاش برای برگزاری کلاس‌های حرکت اصلاحی برای کودکان استثنایی تصریح می‌کند: بازدهی و نتیجه برگزار شدن این کلاس‌ها بر کودکان به طور کامل مشهود بود و با همین انگیزه، در این مسیر گام برداشتم و در کنار ورزش به برگزاری برنامه‌های شاد نیز توجه داشتم.
نقطه امید خانواده‌های فرزندان سندروم داون
حق‌شناس اضافه می‌کند: سپهر از سن پنج سالگی به شنا علاقمند بود و در شنا، در مسابقات دو میدانی کودکان استثنایی نیز شرکت کرد؛ نخستین بار در سن ۱۲ سالگی مدال نقره کشوری کسب کرد و در این مسیر، لزوم توجه به دیگر کودکان سندروم داون بیش از پیش احساس و همین انگیزه تبدیل به نیرویی مضاعف برای پیگیری برنامه‌های مختلف شد.
او با اشاره به آغاز فعالیت سپهر و دوستان او در حیطه ورزش باستانی زورخانه‌ای اظهار می‌کند: از سپهر و دوستان او برای حضور در یک مراسم کشوری دعوت شده بود و از همین رو آنها برای یادگیری ورزش زورخانه‌ای به زورخانه پوریای ولی رفتند و پس از گذشت دو جلسه نشانه‌هایی از علاقه‌مندی آنها به این ورزش نمود پیدا کرد.
این پدر دلسوز با بیان اینکه بیشتر افراد سندروم داون به موسیقی علاقه‌مند هستند و محیط فیزیکی زورخانه نیز منجر به هم‌بستگی بیشتر آنها با یکدیگر شده بود، اضافه می‌کند: مربی سپهر و دوستانش نیز به آنها وابسته شده بود و همین عشق به کودکان سندروم، منجر به تشکیل اولین تیم باستانی کشور و دیده شدن فرزندان سندروم داون شد.
او با بیان اینکه در حال حاضر بیش از ۴۰ ورزشکار سندروم داون در حیطه ورزش باستانی فعالیت دارند و با اشاره به تشکیل تیم فوتبال سندروم داون در اصفهان، می‌افزاید: برای رشد و پیشرفت سپهر همراهی‌های ویژه‌ای با او داشتیم و اکنون سپهر، کودکی که سندروم داون بود، به خوبی شنا می‌کند، توان رانندگی (بیرون از شهر) را دارد و اکنون سپهر به نقطه امیدی برای تمام خانواده‌های دارای فرزند سندروم داون تبدیل شده است.
قلب‌هایی که از رفتار دیگران غمگین شد
حق‌شناس با اشاره به اینکه همراهی سایر افراد در حوزه‌های مرتبط با پیشرفت کودکان سندروم داون تأثیرات هنگفتی بر انگیزه خانواده‌های این فرزندان دارد، تصریح می‌کند: با اقدامات انجام شده به لطف مربی تیم باستانی و مربی فوتبال فرزندان سندروم داون، خانواده‌ها احساس خوبی را تجربه کردند و شاهد کاهش استرس و تیک‌های عصبی، کاهش دوز دارو یا حذف بعضی از داروها و بهتر شدن ارتباط فرزندان سندروم داون با سایر افراد بوده‌ایم.
او با بیان اینکه فرزندان سندروم داون در زورخانه یاد گرفتند که چگونه به خود و دیگر افراد احترام بگذارند و این موضوع بر روحیات آنها نیز تأثیرگذار بوده است و شاهد کمتر شدن مشکلات آنها هستیم، ادامه می‌دهد: پذیرش سندروم داون بودن فرزند برای تمام خانواده‌ها دشوار است، اما زمان مرهم خوبی برای این اتفاق محسوب می‌شود.
این پدر فداکار با اشاره به اینکه مشکلات درمانی این کودکان زیاد است و پس از آن نیز در مسیر رشد آنها باید همراهی ویژه‌ای وجود داشته باشد، می‌گوید: نمی‌توان توقع داشت که تمام افراد جامعه پذیرای فرزندان سندروم داون باشند و بسیاری از افراد آنها را با تعجب، تحقیر یا ترحم نگاه می‌کنند و از آنها می‌ترسند، اما در مقابل نیز بسیاری از افراد هستند که عاشقانه به این فرزندان عشق و محبت هدیه می‌کنند.
او اضافه می‌کند: تمام خانواده‌های دارای فرزند سندروم داون به طور قطع دفعات متعددی از رفتار سایر افراد دل شکسته شده‌اند و در صورتی که خانواده این فرزندان ظرفیت و پذیرش خود را افزایش دهند، زندگی با آرامشی را تجربه خواهند کرد و این بهترین لطف در حق فرزندان نیز به شمار می‌رود و باعث پیشرفت آنها خواهد شد.
خدا؛ تنها همدم روزهای سخت یک مادر
سهیلا موسویان؛ مادر سپهر نیز که اکنون ۵۰ سال سن دارد نیز به خبرنگار ایمنا چنین می‌گوید: پیش از تولد سپهر، روند بارداری به خوبی طی شده بود، پس از تولد او و هنگامی که سپهر را برای اولین بار در آغوش گرفتم، زیباترین کودکی بود که دیده بودم و در همان حین پس از معاینه، پزشک سپهر را درگیر با مشکل تشخیص داد؛ معاینات قلبی متعددی برای سپهر انجام شد و پس از آزمایش ژنتیک برای شمارش کروموزوم‌ها، حال خوش مادرانه مانند آوار به پایین ریخت.
او با بیا اینکه سندروم داون سپهر پس از دو ماه تشخیص داده شد، می‌افزاید: این احساس برای تمام مادران دارای فرزند سندروم داون، احساسی آشنا است و تمام آنها بی‌قراری و ناراحتی را تجربه می‌کنند و در این مسیر حضور همسر و همراهی باانگیزه و صبور از اصلی‌ترین نیازها است؛ پدر سپهر با صبوری و آرامش برای رشد سپهر تلاش کرد و پذیرش این موضوع آسان‌تر شد.
مادر سپهر با اشاره به اینکه خانواده‌های دارای فرزندان سندروم داون باید از لحاظ ذهنی و روحی به آمادگی پذیرش مسئله برسند و در این روند حضور مشاور، پزشک و همراه از بدو تولد در کنار آنها از نیازهایی است که باید به آن توجه شود، تصریح کرد: تا سه سالگی سپهر با وجود عشق و علاقه‌ای که به او داشتم، پذیرش این موضوع به عنوان مادر برای من سخت بود و تنها همدم این روزهای سخت، خدایی بود که راز و نیاز و گله‌های یک مادر را می‌شنید.
چاشنی امید در مسیر همراهی
او با بیان اینکه خانواده‌های فرزندان سندروم داون گلچین شده‌های خدا هستند و او می‌داند که کدام خانواده را برای رشد چنین فرشتگانی برگزیند، ادامه می‌دهد: در تمام طول این سه سال، از خدا سوال می‌کردم که چرا ما برای این اتفاق انتخاب شدیم و اکنون شرایطی ایجاد شده که پاسخ تمام سوالات خود را دریافت کرده‌ام.
موسویان با اشاره به اینکه موقعیت سپهر برای تمام افراد تعجب‌آور است، تصریح می‌کند: حتی پزشکان نیز از اینکه سپهر تحصیلات خود را ادامه می‌دهد و توانایی‌های بسیار زیادی نسبت به برخی از فرزندان سندروم داون به دست آورده است متعجب هستند؛ سپهر برخورد و رفتاری بسیار مناسب با سایر افراد دارد و افرادی که از این موضوع متعجب می‌شوند، به طور قطع افرادی هستند که بدون تلاش این فرزندان را نادیده گرفته‌اند.
او با بیان اینکه به طور قطع این فرزندان با امید، انگیزه و تلاش، رشد و. پیشرفتی خیره‌کننده خواهند داشت، ادامه می‌دهد: بسیاری از افراد پس‌زمینه ذهنی خوبی از این فرزندان ندارند و رفتار آنها با این فرزندان برگرفته از همین تصور ذهنی، اشتباه رقم می‌خورد؛ در صورتی که پدر و مادر این کودکان همگام با یکدیگر با داشتن چاشنی امید در مسیر حمایت از فرزند خود گام بردارند، به طور قطع به نتایج بسیار خوبی دست خواهند یافت.
به گزارش ایمنا، کودکان سندروم داون با مهر و محبت بی‌اندازه خود تمام افراد را از عشق سیراب می‌کند و تنها انتظار آنها دریافت عشقی متقابل است؛ این کودکان از هر آنچه که در توان دارند استفاده می‌کنند تا به بهترین نحو زیبایی زندگی را به رخ بکشند و دنیای رنگین خود را با دیگران به اشتراک گذارند.
نظر شما