به گزارش خبرگزاری ایمنا، سیداحمد حسینی‌مونس صبح امروز _چهارشنبه بیست‌ودوم آذر_ در برنامه «صبح بخیر ایران» با اشاره به پیشرفت‌ها و دستاوردهای وزارت دفاع در حوزه فضایی اظهار کرد: نهادها و دستگاه‌های متعددی در حوزه فناوری اطلاعاتی اکنون فعال هستند که ذیل سیاست‌گذاری شورای عالی فضایی کشور با مدیریت رئیس‌جمهور قرار دارد و ذیل سیاست‌گذاری این شورا، وظایف دستگاه‌ها و نهادهای مختلف تعریف می‌شود.
وی افزود: در این تفکیک وظایف، وزارت دفاع یکی از نهادهایی است که نقش اساسی و پررنگی را دارد، اگر بخواهیم به‌طور ویژه به آن بپردازیم باید بگوییم کل چرخه صنعت فضایی در مجموعه وزارت دفاع الان شکل گرفته است. چهاردهم بهمن ۱۳۸۷ به عنوان روز ملی فناوری فضایی، روزی بود که ماهواره‌برهای سفیر و امید که ساخته مجموعه وزارت دفاع بود در مدار قرار گرفت و برای اولین بار کشور ما به کشورهایی که زنجیره کامل فناوری فضایی دارند، پیوست.
سخنگوی گروه فضایی وزارت دفاع ادامه داد: طی ۱۵ سال گذشته گام‌های بسیاری برداشته شده و پیشرفت‌های خوبی حاصل شده است، بنابراین مجموعه وزارت دفاع هم در حوزه ماهواره و ماهواره‌بر و هم ایستگاه‌های زمینی و دریافت، فناوری‌های لازم را توسعه داده است و در تعامل با سازمان فضایی و شورای عالی فضایی کشور نقش خود را ایفا می‌کند؛ متخصصان این حوزه با دانش بومی و بدون هیچ کمک خارجی طی دو دهه گذشته توانسته‌اند به این نقطه برسند.
حسینی‌مونس درباره حضور دانش‌آموزان و دانشجویان برای بازدید از این فناوری‌ها گفت: در این پرتاب تعدادی از دانشجویان و اعضای هیئت علمی به صورت محدود در مجموعه حضور داشتند و ما به دنبال آن هستیم که بتوانیم در آینده این موضوع را نیز توسعه دهیم.
وی در خصوص ویژگی‌های کاوشگر سلمان اظهار کرد: کلیدی‌ترین عنصر که منجر به دسترسی به این چرخه و فضا می‌شود، پرتابگر است؛ به‌طوری که در سایر حوزه‌ها ده‌ها کشور فعال هستند، اما پیش از ما هشت کشور به حوزه پرتابگر دسترسی داشتند و ما نهمین کشوری بودیم که به این فناوری دست پیدا کردیم.
سخنگوی گروه فضایی وزارت دفاع اظهار کرد: حوزه پرتابگر پیچیدگی‌های بسیاری دارد، خروجی تمام رشته‌های فنی و مهندسی در حوزه پرتابگر بسیار مهم است، به عبارت دیگر، ما تمام فارغ‌التحصیلان رشته فنی مهندسی از جمله مهندسان هوافضا، شیمی، مکانیک و برق را در زیرسیستم‌ها و تیم خود داریم. به‌طور مثال موتور ما یک مجموعه کاملاً پیچیده است، موتورهای ما تا ۳۰۰۰ درجه دما را در محفظه احتراق خود ثبت می‌کند، این موتور نیز به لحاظ فشار و دما پیچیدگی‌های ویژه خود را دارد.
حسینی‌مونس افزود: در واقع اتفاقاتی که در اینجا رخ می‌دهد لبه تکنولوژی و= فناوری دنیاست، به‌طور مثال در حوزه هدایت کنترل، کامپیوتر پرواز، نرم‌افزار و سخت‌افزار همه این موارد به صورت بومی توسعه داده شده است. در کار فضایی اجازه هیچ‌گونه خطایی را نداریم، هزاران قطعه در مجموعه پرتابگر استفاده می‌شود و اگر یک قطعه عملکردش دچار مشکل شود، منجر به شکست کل مأموریت می‌شود، پس این کار یک کار پیچیده است و به همین خاطر می‌گوئیم که منحصربه‌فرد است.
وی ادامه داد: ویژگی پرتابگر سلمان این بود که واحد بود؛ یعنی بابت یک مأموریت خاص، یک کپسول ۵۰۰ کیلویی از ما خواسته شد که آن را با شرایط و الزامات تعریف شده در ارتفاع ۱۳۰ کیلومتری قرار دهیم. در یک بازه زمانی بسیار کم، متخصصان و دانشمندان ما توانستند این طراحی را انجام دهند و به نقطه‌ای برسند که با اولین پرواز و مطابق با طراحی، این پرتابگر کار خود را انجام دهد و کپسول را در جایی که لازم بود، قرار دهد، بازیابی انجام شده است و اهدافی که برای کپسول مد نظر بود تا حد زیادی حاصل شده است.
سخنگوی گروه فضایی وزارت دفاع گفت: درباره پرتابگر بعدی صحبتی که با سازمان فضایی شده این است که بتوانیم یک محموله زیستی با وزن ۱.۵ تن را به فضا پرتاب کنیم، بنابراین پرتابگر را باید بر اساس وزنی که ارتقا پیدا کرده است، ارتقا دهیم. ویژگی سلمان این است که ما بابت یک پرتاب باید یک پرتابگر را با هزینه بسیار محدود و در بازه زمانی کوتاه توسعه می‌دادیم و با تحقق آن، توانمندی متخصصان بر ما ثابت شد.
وی در خصوص ارتفاع‌مداری و موضوع ژئو و مئو گفت: پرتابی که با کاوشگر سلمان انجام شد، یک پرتاب زیرمداری بود یعنی ما چیزی را در مدار قرار نمی‌دادیم، بلکه در مسیری می‌رویم و از جو خارج می‌شویم و محموله را در شرایط فضایی قرار می‌دهیم و در ۲۰۰ ثانیه محموله در شرایط خلأ و فضا قرار دارد و داده‌برداری‌های لازم انجام می‌شود و دوباره بازیابی می‌شود.
سخنگوی گروه فضایی وزارت دفاع بیان کرد: عمده پرتاب‌های ما، پرتاب‌های مداری خواهند بود یعنی ما باید به ارتفاعی برسیم و در آن ارتفاع به یک سرعت بسیار بالا و حدود ۷۶۰۰ متر بر ثانیه برسیم تا بتوانیم ماهواره را در مدار قرار دهیم که این سرعت را باید پرتابگر حاصل کند، این ارتفاعات از ۲۰۰ کیلومتر تا نزدیک به ۲۰۰۰ کیلومتر تحت عنوان مدارات نزدیک زمین یا مدار لئو شناخته می‌شود.
حسینی‌مونس ادامه داد: به مدارهای بالاتر مئو و وقتی به ۳۶ هزار کیلومتر می‌رسیم به آن ژئو می‌گویند. ما در مدار لئو، ماهواره بر سفیر چهار ماهواره بومی را در ارتفاع ۲۵۰ تا ۴۵۰ کیلومتری در مدار قرار داده است.
وی افزود: در حوزه پرتابگر دو ویژگی تعیین‌کننده است؛ یکی وزن ماهواره و دیگری ارتفاع مداری. ما اکنون ماهواره‌برهایی را توسعه دادیم که ماهواره‌بر سیمرغ یکی از آن‌ها است که توانمندی قرار دادن ۲۵۰ کیلوگرم ماهواره را در ۵۰۰ کیلومتری زمین دارد و ماهواره‌بر ذوالجناح می‌تواند ۲۰۰ کیلوگرم را در ارتفتع ۵۰۰ کیلومتری قرار دهد.
منبع: فارس
نظر شما